Alle inzendingen over krater

Er zit een krater in mijn hart, niet eens een gat welnee, er zit een krater van wel een metertje of twee. Er zit een gapend gat, waar eens mijn hart toch zat, maar dat hart, is voorzien van een gapend gat.…

Zachte kraters zijn mijn woorden door langzaam vallende gedachten geslagen het stof dat er door opwaaide zo van je jas geklopt Maar de kraters zijn zo zichtbaar voor jankend brandende geslachten gegraven de pijn die wij er inwerpen valt bodemloos kapot…

graag, ik hou van je Mensen zeggen dat tegen veel te veel personen Ik zie je graag, ik hou van je Deze woorden neem ik niet gemakkelijk in mijn mond Woorden zijn maar woorden Maar betekenen woorden ook de werkelijke gevoelens Gevoelens steek je weg onder het mom van ‘ik wil niet gekwetst worden’ Ik hou van je, deze woorden zijn recht uit de krater…

Keuzes zonder maat of duur men verdrinkt erin, het zingt je toe in elk vuur, het verslindt zich in een explosie van de tijdelijkheid, een eruptie zonder krater, om daarin te zijn verblind, de weg van eindigheid smeekt weer om nieuwe ideeën, waarin de vrijheid van de voor – genomen handeling ontbreekt.…

Dichtbij deze levenswond ervaar ik pijnsensaties breuken maken cirkels rond in kansloze relaties dat mijn zo vertrouwde leed in vervreemding uit mij slijt heeft mijn hart totaal ontkleed oog in oog met diepe spijt in de kraters van mijn ziel zal ik de vrouw ontmoeten die met haar Achilleshiel ons liefdevol laat boeten.…

besneeuwde krater wolkjes grijze rook en as uit grootvaders pijp…

Op Selvagem Grande eiland Waar Darwin in quarantaine was gestrand klom een paleontoloog mee aan de hand hoog over keien los op zand Voor de lachers aan zijn kant ging hij plat hoog aan de steile wand door gevoelens voor een ei overmand kuiken vloog uit schaal nog in stand Is zo’n fossiel al niet bepaald courant Zijn kleindochter op El…

als hij in de spiegel kijkt is zijn hoofd getekend naar de wereld en zijn leven door bergen en dalen kraters en rivieren hij is apetrots omdat het lijkt…

Een krater op de maan kan ruimschoots volstaan voor de nieuwbouwplannen van O'Cool.…

de rode lava brandt mijn zinnen waar vurig diep de eros troont braakt de witgekraagde krater die asse spuwt die stenen gooit en maalt de aarde langzaam in vlammende tooi de wanhoop uit de dalen schroeit de witgekraagde krater het wezen nog in thanatos waar tranen nooit zo lang verblijven dan een ogenblik van spijt omdat al het einde…

Ik word immuun voor humaan geweld voor de bommen en het bloed, de kraters in de straat. Ik ben eigenlijk alleen nog bezorgd om de kat die ik daar zag lopen, en hoe het hem vergaat.…

Mijn liefde is een koude maan vol gaten en vol kraters Maar als de zon naast mij blijft staan voel ik me niet verlaten…

ik zie je dwalen, dolen dalen tot in de kraters van je bestaan je zoekend zijn met het water tot aan je kin trappelen en happen ik omzwachtel je achillespees en vloek verbeten tegen de wind in…

Van groot kraters op die maan. Die steppe roofvis, as jy kon. Sing vir my van plantvlotte waar paddas rustig slaap. Lui - lui kriekies hul vergaap aan fee - musiek op potte. Sing vir my van die koningsarend se tydlose geroep oor die Vaal. Gesoek ; 'n bergmeerkat vir 'n maal met nostalgiese gesweef op die wind.…

Mijn ziel was éens gelijk aan de' opgesprongen krater, Die steden zet in gloed met nooit-vermoede brand, Dan terugkeert tot de rust, maar voeden blijft voor later, Diep, het inwendig vuur onder geteisterd land.…

Ver weg op Mars is er een grote krater die nota bene “Bunnik” is genoemd. Zo wordt een doorsnee-plaatsje toch beroemd en blijft zijn goede naam bewaard voor later. Die slimme astronomen zijn als dwazen, ze schrijven in de ruimte als op glazen.…

in nevel gehuld en door mystiek omgeven deze vulkanen welke geheimen bergen zij in hun kraters en die hete as? laat het maar rusten beter dan natuurgeweld in stromend lava…

Nu tien jaar later vindt bij de krater een fuif plaats die Osama moet missen ...…

Duizend bommen hebben krater na krater geslagen en raadsels als kruiswoordpuzzel in de zee tussen kwal en schip gesmeten. Naakt, nat en geil heeft hij brood gebroken en gegeten. Terwijl zijn broeder, over heuvel, ver weg van groen en water, sterft in de armen van zijn naaste buur, ontwaakt hij met een kater.…

Monte Subasio in verwondering loop ik over het dak van Umbrië beleef m’n eigen nietigheid in de holte van een krater tast in de schoot van moeder aarde naar de grond van mijn kleine bestaan…

Ze mag van mij zo om de wereld zeilen En overnachten op de oceaan Ze mag van mij zelfs reizen naar de maan En daar de diepte van een krater peilen. Ik vind het best. Maar ik verklaar bij dezen: Ik zal geen stuk meer over Laura lezen.…

Wanneer ik in de spiegel kijk, Dan staar ik in een aangezicht Dat mij nog nauwelijks herkent: Een maanlandschap Met kraters en ravijnen Die ik nooit eerder had gezien. Nee, dit is geen gezicht En hier moet dringend wat gebeuren: Dus ga Ik nog vandaag Een nieuwe spiegel kopen.…

Kraters groeien naar de hemel waar het eeuwige blauw zich vult met een slagveld van verhalen.…

Er is een kleinigheidje misgegaan: de Beagle stortte zomaar in een krater en zo bezorgt een hond ons dus een kater want hij ging niet naar Mars, maar naar de maan. Marsmissies zijn door missers zeer berucht zodat men vaak: “Mars drives us Nuts !” verzucht.…

Elke krater door één reuzenstap gemaakt maakt stinkende wonden en verandert geluk in haat, verterend het voelen het verlangend bedoelen vernietigend elk teder woord er is niets dat dan nog baat... Oorlog is slechts zelfverraad!…

Bang om me Aan je te binden Bang om je Weer los te Laten als jouw Tijd gekomen is - Leegte die Een krater In mijn leven Sloeg toen Jij er opeens Niet meer was papa En jij als vader Nooit de man in je Je eigen zoon kon zien…

onder een korst van aangepastheid wemelen de wanen ongehoorde stemmen geven tegenstrijdige bevelen in een onderhuidse hel van onbenoemde angsten heerst de zwarte chaos uit de krater van de hersenpan erupteert de gloeiend hete woordenbrij gestolde hersenspinsels: het gedicht…

De stilte sloeg als een knal een diepe geluidloze krater. Rood gekleurde granaatschreven picassoën de grond. Een laatste zucht van leven wandelt dodelijk de vrede in. Onbekende witte kruisen kreunen als bezegelend teken DE WERELDSE RUST...!…

wanneer opnieuw een mens je verlaat en stilte je bedekt dan is het alsof de zon nooit meer zal schijnen de eenzaamheid een krater slaat dat gat zal nooit meer sluiten de pijn niet meer verdwijnen en het gemis vreet zich een weg door de paden van herinnering naar buiten en ik huil…

Krater van de crash, omgevormd tot een stil ven. Verzacht het de dood?…