Alle inzendingen over kreken

Voor nog slechts een kreek achter haar een zee van tijd ouderdom versmalt…

Hangt me de keel uit, ja Aldoor hetzelfde is Niets voor een vrouw Dus gaf ik toe aan de Metamorfosetrend Deze make-over is Krek wat ik wou!…

er was eens een vrouw uit Acht die wachtte met diepe smart op de opening van landgoed de Groote Beek om te wandelen langs die kreek alwaar haar weerspiegeling geduldig wacht…

Van de hoog omgroeide toppen naar de vlakte, - als uit een kreek van geheimenis en duister en verborgen koelte, - bleek en onzeker in het krieken van de morgen, vloeit de beek.…

Van biezen stram, van biezen moe, De beide zieltjes vallen toe En worden dan begraven; Voorbij de kreek, daar wacht de hof, Waarin geborgen wordt de stof Der beide biezenslaven, Zij liggen achter biesgeruis, Gevouwen, in hun dodenhuis,- De biezen groeien aan de kreek, In 't binnenland, de heidestreek, Nabij ons Genemuiden; Zij waaien,…

ik ken nog het gevoel van golfjes op de zeebodem klei tussen mijn tenen waad door kreken zoek naar kwelders na de doorbraak met de brakke handen open, zodat ik vangen kan zie de stormvogel hij wenkt…

zij is weggegaan hoe kon een wereld die eeuwen lang tussen eikenhout werd aanbeden met kruis en kralen worden gesust Veurne riep ze steeds gij mijn uitzicht op de brakke kreken geen steen is zonder een gebed op elkaar gestapeld zij is weggegaan…

De Koeijer, Almekinders, Van de Kreeke, Den Doelder, Meiresonne, Waverijn, Vercammen, Treurniet, Koppejan, Babijn, De Bat, De Bruyckere, Van Overbeeke. Ik las die namen en dacht: potverdrie! Zo'n kieslijst is klinkklare poëzie.…

ooit vlogen zij voorbij de dorpen zagen de was hangen en een jong stel achter de schuur staan vrijen de haan van het kerkje draaide met ze mee naar het oosten, zijn koper blonk in het zonlicht, stemmen stegen verwaaid omhoog, vervaagden terwijl over de kreek op een terras muzikanten oefenden, zwaailichten van de brandweer door het vlaswerk…

wolken met grote lijsters spannen het luchtruim jubelend golft de lente mijn polderland in knotwilgen staan bloedend zonder vingers langs de kreek te wachten hun vuisten baldadig leeg het zwermt vol liefdes over mij heen, zoekend in luidruchtige wolkenluchten naar weer een bevruchting…

mijne velo is vannacht gestolen in Damme aan de kreek ik was just een gebakken palingske wezen eten met mijn lief bij de Siphon d'n ketting kapot en nikske meer het was donker aan het water, maar allez, we hadden nog een andere velo zonder buis en met een grote bel wie steelt er nou zo'n velo langs deez mooie kreek, waar de populieren…

voor Jocha De mist pakt de polder in, hult elk gehucht in een gewaad en ook de slee- en meidoornhaag, sloten, kreken, bruggen, putten, hutten, een school, de danszaal en een kerk, de mist is als een verlegen regen, ze leekt weemoedig op je neer tot traag de voorhang opengaat en de zon doorbreekt.…

gisteren sprak ik met de zon over de naderende lente de kreek spiegelde mij voor zonder beloftes, het riet wuifde de aarde scheurt al her en der laag kiest een patrijs zijn landing nu nog kijk ik tegen kale bomen zoals bezems borstelen zij schoon meer nog sprak de zon met warmte verblinde mij, met zicht op mooier…

De voeten in het water Van de kabbelende beek Liggend op het groene gras Alleen aan de over van de kreek Starend naar de blauwe hemel Soms waait een wit wolkje voorbij Dan plots zie ik een roze En weet ik: die is voor mij Denkend aan je slanke lichaam Sportief, sterk, elegant Was jij nu hier maar bij me Maar ik heb slechts die lege hand…

het zand stuift argeloos tart bruggen en kastelen mondhoeken worden korsten ach, korrels zijn met velen de vloed heeft sporen gewist om voetstappen te vervloeken ik verdwaal in confectietuinen blijf de wildernis zoeken het water draagt zich naar zee mijn schepen verbrand langs geulen en kreken een pot met as in de hand…

taaie tenge takken overluifelen de kreek zie hoe muskieten zwermen merk hoe de kaaiman kweekt van vuig slangengebroed krioelt het koortsmoeras tussen knoken en schedels bewaken zij ‘t gewas aanhoor de valse stilte waarin geen vogel zingt en voel het klamme dreigen van gif dat lucht verdringt…

We hechten aan fluwelen wanden zodat voeten niet vertrappen kunnen we vullen vaarten en kreken op majesteitelijke wijze kronen de waterwereld met transparant adellijk bloed betast ons met gesloten ogen minzaam langs blinde kades raap in gedachten ons weg van hier als sleutels voor de deur van de dagen en de poort van het hart.…

Kalmte staren Zonlicht gebaren Weerkaatsend licht Helder zicht Stromende gloed Water zoet Spelende beek Romantische kreek Zoete mijmering Natuurlijke speling Drijvend fonteinkruid Een ijsvogel schreeuwt luidt Een decor als een vredesaltaar Instemmend gedachtengebaar Blijheid laten stromen Gedachten mogen er wonen…

Zie meeuwen steltlopers over schorren scheren scholeksters boven slikken en kreken jongleren waar ‘t water blikkert tussen Zeeuwse zandbanken beluisteren wij stiller Westerschelde klanken.…

Het oude zandpad lopen wij af over de heide bij de oude beek en kreek stilstaan en denken naar ik meen aan dit leven te been dromen overgeven zij overmeestert mijn geest schrijf en herleef het verhaal tussen engelmensenbeest rode gloed op haar wangen zij is gevangen een gevallen engel vangt haar op en samen vliegen wij terug naar de top…

Graan, polder, hemel Rechte lijnen, gele vlakken Meanderend doorkruist Door achtergebleven kreken Land dromend van zee Warmte spiralend Boven verlaten akkers Klimmende leeuwerik Hoor, het zacht ruisende water Tijdelijk gescheiden Van haar bedding Ooit weer verenigd Tot die tijd Gouden vergezichten Korenblauwe lucht Stilte…

's Ochtends als de vogels beginnen bij 't krekelen van de kreek zie ik de zon, die maakt dat met haar stralen, net als toen, langzaam in mij ontwaakt de levensvreugdebloem…

hoe staat gij, schaars gekleed te wapperen op d'n krinkeldijk leunend op de straffe wind uw dijen omhelsd met flarden er keren groepen zwanen terug van de grote kreek nabij zij buigen in hun verenpak gracieus valt wit op grijs mijn achterland verpietert sterft in lagen blad en loof ik wuif u toe mee mijn klak gij blijft in mijn winterkloof…

Daar op de wadden broeden de ganzen steltlopers, sterns en meeuwen die dansen Uit zicht der duinen vloedlijn en kreken, tussen de schuimkoppen in 't zilte nat Waaien de wieken op windmolenparken midden op zee en stevig verankerd Achter het duin de stem van het water bij onderwater- spiegelbewoners Die ondernemende…

hoe staat gij, schaars gekleed te wapperen op den krinkeldijk leunend op een straffe wind u dijen omhelst door het gelijk er keren groepen zwanen terug van de grote kreek hier nabij zij buigen in hun verenpak gracieus valt wit op grijs en zij mijn achterland verpieterd snel sterft in lagen blad en loof ik wuif u toe mee mijnen klak dag…

Ik loop door ’t polderland onder de helle regen; oneindig is het land, oneindig zijn de wegen, die naar de kimmen gaan; in lage hemelstreken heerst tussen zwarte kreken het mistig licht der maan. o, dertigstroomenland, het volk dat u bewoont versombert in krakelen die geld en God verdelen, purper en doornenkroon.…

Veluwse beek In gemoedelijke natuur Waar rust heerst Nabij een verlaten kreek Flonkerende lichtval De beek op weg naar het dal Merels zingen Een juffer dwarrelt voorbij Stroom maar Neem het mee naar binnen Rust stroomt je tegenmoet Door zachtheid van oevermossen bevangen Kolossale beukenbomen al eeuwenoud Iedere keer voelt het beeld…

Geboren uit wind en water Platen zand en koele kreken Zingt mijn eiland mijn diepste kleur Ruisende rijen populieren langs het boomgaardpad dingen de bruidsboom om haar dans Een voetstap weg van de natuur Nog gevuld van rumoer in mijn hoofd bots ik tegen de wind, als ik uit de luwte kom Mijn ruimte waar rust en leven tikkertje speelt…

Water, stranden, duinen uitgestrekte polders en kreken zijn hier ook. Alleen de zee slaat haar armen niet volledig om haar heen. Fruitvelden, bomenrijen wortelen in de vruchtbare grond. Kronkelende landlijnen schrijven geschiedenis in de Zeeuwse klei. Hier en daar een huis. Hier een daar een dorp. Hier en daar scheuren in het land.…

ik heb u gezocht mijn vriend langs steile kanten op de kreek wilgentakken en weipalen leeg water rimpelloos wachtend och arme, de strenge vorst ontnam u het schoonspringen stekelbaarsjes zaten vast in het ijs en keken met glazige ogen maar het zonneke lachte en brak het prille voorjaar, mijn geduld beloont mee een gracieuze duik kleuren…