Alle inzendingen over krokus

een krokus opent haar lipjes voor een tongzoen van de voorjaarszon…

Teder en onverwacht Voel jij aan als toen Na een eenzame nacht Gelijk de eerste zoen Een stil ontwaken Na verloren dromen Van witbevroren daken En nog stille bomen…

Een mens wil toch zoveel in 't leven vaak en zoekt en zoekt en blijkt het niet te vinden en draait dan mee met alle 's Heren winden en 't leven zelf steekt soms hiermee de draak want plots is er een krokus weer te zien en staakt dit zoeken, even toch misschien...…

Lieve krokus, je bent de voorjaarsstempel in mijn tuin, met kleurige kelken in je kruin. Je vervangt de wintertinten, in levendige slierten en linten. Een palet van lichtblauw en fel geel in de ochtenddauw. Je nestelt je tussen de ontwakende planten, met een lachend en stralend gezicht, langs alle kanten.…

Lieve krokus, je bent mijn voorjaarsstempel in mijn tuin, met kleurige kelken in je kruin. Je vervangt de wintertinten, in levendige slierten en linten. Een palet van lichtblauw en fel geel in de ochtenddauw. Je nestelt zich tussen de ontwakende planten, met een lachend en stralend gezicht, langs alle kanten.…

stil wordt de zomer omdat elke merel zwijgt tot de krokus bloeit…

De winter keert weer op zijn natte schreden Ik had flink met mijn laarzen moeten wroeten Toen plots een paarse zee lag aan mijn voeten Na één dag zon...zo lang lijkt het geleden Mijn kap en poncho kwamen goed van pas Geen sneeuw, maar regenruis in 't struikgewas…

Je weet het wel zegt moeder Aarde Op weg naar ’t licht dan wordt het zwaar Je wurmt jezelf omhoog nietwaar? Een klus die je al eerder klaarde En boven wacht de zeer vermaarde Heer Helios, hij kent je waarde Vindt je een prachtig exemplaar Je weet het wel zegt moeder Aarde Op weg naar ’t licht dan wordt het zwaar Eenmaal verwarmd, jij fijnbesnaarde…

boven het maaiveld in kleurige voorjaarsjas de fiere krokus jij schittert en straalt alsof het nooit anders was in zon-gele jas niets kan jou deren geen weet van tijdelijkheid dat is zonneklaar nietsontziende hond trapt je hard de aarde in plast over je jas vertrapte krokus je zonnige leven lang boven het maaiveld!…

Lange druilregen benevelt kil, maar fijntjes de zachte winter, die vroeg wordt opgeluisterd met een veld gele krokus.…

Het grasveld ziet bont van krioelende krokus; schoon de lente wacht, toont zij hier al vol trots haar kleurige vingertoppen.…

Een kleine, bescheiden persiflage op het hedenochtend over onze vredelievende hoofden neergedaald zesregelig blinkend kwikzilverig razend snelsonnet van de hand van onze zondagswoordenaar, maestro Jan Bontje MAARTSE VRIJE KÜR Maar hoe nu verder, is de grote vraag Wat was er eerder, krokus of de zon Was krokus eersteling of andersom?…

Die kleine krokus durfde wagen het licht te zien. Maak ons bereid. Uit: Herworteld leven p.17…

sterke krokus houdt in haar stampers de zon gevangen blauw van buiten rood het hart geel haar geheim bitter en zoet als de liefde uit haar hart kleurt ze de pap de passie en mijn voortuin…

Ja zelfs de krokus is nog op vakantie.…

waar goudenregen welig tiert dragon haar lentegeur de ochtend siert als zacht geelgroen ontloken blaadjes schuw verborgen in krokus wit overwoekeren blaadjes rozemarijn als dauw van de zee lavendelvelden…

zoals de winterzon weer bloemen tovert boven kleumende aarde een krokus schuchter ontwaakt uit zijn winterslaap zo warmt een vleugje lente mijn stramme lijf dans ik als een kind de winterse dag weer in…

Een hel lichtpuntje glimt ergens _ bij koude nacht: de vroegste krokus.…

de krokus lonkte naar de prille zon en gaf zich vliegensvlug verhit gewonnen het ging dus over, spel te snel begonnen de bloem wou enkel weten wat er kon het voorjaar brengt ons vreugde dichterbij de mens is zonder winterkleding vrij…

Rank De krokus in het geel Lacht ons toe Daarom ben ik voorlopig niet Voorjaarsmoe…

De hele krokus ging hij laat z'n nest in Het weer was mooi, de camping was een feest Vakantie was nog nooit zo fijn geweest En toch had hij verschrikkelijk de pest in Ik weet wel hoe dat komt hoor, zei hij sip Mijn caravan is namelijk een Kip…

Het bos was dit jaar vroeg van de partij Eind maart stonden de bomen reeds te meien De sneeuwklok was met krokus aan het vrijen En vogels maakten al een hoop stampei Nu valt het blad, zo gaan gewoon die dingen Al bijna tijd om 'Autumn Leaves' te zingen.…

nog verdwaal je in de vlokjes sneeuw die dwarrelen en dansen terwijl je blik in groen en blauw al volop lente geeft je vingers groenen ondanks kou op warm beschutte plaatsen krokus maar in duizend kleuren jij bent mijn godvergeten zonnevrouw…

heb de contrasten afgetast in kleur het donker overheerste penseelde toch in wit met muziek die niet kon komen weg met het winterse palet mijn orkest speelt lentetonen de krokus preludeert narcissen spelen geel violen in strijk en zet wordt zo ons muzikale voorjaar op noten ingezet…

Eerste blaadjes, van een bedeesde krokus komen piepen, in de schuchtere zonnestralen. Een paas lelie doet haar best, om ook haar plekje te veroveren, maar het gaat moeizaam, ze is nog te langzaam. Het onkruid zoekt schaamteloos, zijn weg, als ongedierte.…

Ik word bevangen door een diep verlangen Naar sneeuw, maar ach, de winter is vergangen Een glühweinlied en Stille Nacht gezangen Stilaan lijkt hij nu reeds te zijn vergangen Al is het sprokkelmaand en nog geen maart Met woerd en eend en meerkoet in de vaart Dient men geen ijs en weder in de gaard Mij zijn de tulp en krokus straks meer…

De krokus wijst beton zijn grens. Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens. ----------------------------------------------- uit: 'Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens?' van de theoloog en publicist Okke Jager (1928-1992)…

De mooiste woorden kunnen ons niet vertellen, wat een bloeiende krokus over de lente zegt.…

En dan val ik weer als een blok voor haar charmes voorbij sneeuwklok tussen helleborus en krokus stort ik mij in dit bedwelmend genot van kleuren verlies mezelf in een wervelend bloesemballet waarmee de toon is gezet van groene velden en blauwe hemels en uren die blijven duren alsof dit nooit meer over gaat...…

Langs de grauwe muur waar grijze specie verhardt door de tijd geslagen gaten dicht banen slepende sporen zich een weg naar de ras naderende lente welke licht ontluikt een verdwaalde krokus duwt groen gras opzij het lijkt wel of ze knipoogt maar er is geen beminnen meer aan…