Alle inzendingen over kromme zin

ik doe niets zei een contradictio in terminis en dat is niet zomaar iets hij vatte de koe bij de horens alzo bouwde hij sprakeloos aan Babylonische torens…

in de tinten van een cyclische palet rood oranje geel en groen blauw indigo violet draaien weken dagen door bestemmen golvend mijn octaven hogerop en dan weer neer ik verkeer bevreemd in fase met een voorbepaalde kronkellijn zal ik ooit nog slagen daarin vrijuit mezelf te zijn…

Hij proeft zin voor zin en herhaalt wat goed klinkt maar steeds weer lispelt een stem in zijn oor: en het mensdom gaat over tot de orde van de dag Op de derde dag ziet hij een ladder zich krommen naar de hemel. Geen vleugel ruist.…

Je gooit je tas neer sleutels op tafel even rustig zitten en geen vragen starend naar het onkruid gegroeid in de tuin denkend aan de zomer wintertrui aan lekker even dromen geen gezeur aan je hoofd masserende handen in je nek even verdoofd zuchtend op de stoel er even tussenuit niet denkend dat je weer moet werken je bent nu lekker…

Ik tel de weken af de dagen tot ik je zie mn hart bonkt steeds sneller wat doe je toch met me maar ook jij weet 't niet ik tel de dagen af de uren dat ik bij je kan zijn in je armen mag liggen wat doe je toch met me 't voelt zo fijn ik tel de uren af de minuten dat ik je stem hoor ik je liefde mag voelen wat doe je toch met me de…

Verwonderlijk ben je jij die me lief hebt me alles geven kan wat ik nodig heb wat ik wil verwonderlijk ben je jij die de vraag stelt met liefde wachtend op een antwoord van mij verwonderlijk ben je jij die van de daken schreeuwt hoe je me lief hebt van me houden zal tot in de eeuwigheid verwonderlijk ben je jij die je bent…

Ik kijk naar buiten strijk mijn handen door m’n haar de zon schijnt door de ramen even valt een stilte regendruppels vallen neer maar ook daarmee de lach op mijn gezicht ik voel de pijn steeds meer jij was de enige de enige voor mij jij was m’n liefde waar ben je gebleven ben ik je kwijt ik mis je zo en betuig je mijn spijt ik…

Geen zin in iets of niets Geen zin om te werken of te niksen Geen zin om te schrijven Er komt geen zin op papier geen zin uit mijn hoofd geen zin in mijn lijf Geen zin een zinloze dag Geen zin in veertien zinnen…

Als regendruppels de zonnestralen kussen, krommen de kleuren.…

als regendruppels de zonnestralen kussen krommen de kleuren…

de waarheid draait en vraagt kromme tenen naar een reden maar stomme tenen zwijgen een steen ligt zelden alleen en net als een stomme teen kan hij geen reden bedenken de waarheid als een kromme op zoek naar bestaansrecht in een voortschrijdende waarschijnlijkheid van stenen en tenen…

[Haiku] bruggen krommen zich over het wilde water nu de storm nadert…

Veel woorden weinig zeggen is illusie vermoorden & kromme omwegen aanleggen…

Ik krijg weer zin!…

Ik heb geen zin, dus doe ik niks, ik heb geen zin, ik hóef ook niks, wat een luxe, als ik bedenk, dat dit eerder had gemoeten, toen m'n kroost nog aan m'n rokken hing, tóen had ik moeten zeggen, ik heb géén zin, ik dóe ook niks, maar toen is toen, en nu is nú, ik heb geen zin en hang lui op de bank, niet tot meer in staat!…

Het hoofd rust moegestreden in de stralen van de nacht het hart warm en zacht leeft, oneindig tevreden.…

hij gaf zijn leven zin tot ook dat geen zin meer had omdat zijn hersenen het begaven jaren bouwde hij zijn ego tot de tijd dat hij alles vergat nu wordt hij voorlopig begraven een rusthuis duldt geen vragen je hebt, opa, jaren tijd genoeg gehad om je stellingen te staven zit hij daar, belangrijk specimen hoog opgeklommen en…

Echt ik weet niet waarom ik niet schrijf als er te schrijven valt dichtdag woordendag verlichtingsdag en liefde schijnen brooddichters angstig te vermijden geen zin populisten in lijden geluk schrijft geen brood.…

doe geen moeite ik reageer toch niet doe geen moeite ik schrijf voor geen meter doe geen moeite u kunt mij niet kennen het woord toch niks…

Eventjes niet ff geen zin even laten gaan geen plus maar min. Nu even niet laat alles maar op zijn beloop, ’t komt vanzelf goed is tenminste waar ik op hoop, dus laat me maar.…

Wat zijn mijn zinnen opgejut Hoe gaan ze weer hun gangen En je bent er zelfs niet opgetut Als ik al aan het plafond ga hangen Ik zweef dan heel de kamer door Duik joelend naar beneden Mijn lieve schat ik ga ervoor Wijs me de weg naar Eden Maar mijn duikvlucht spat uiteen Als je heel afwezig zegt nah schat misschien een andere keer Je…

de nacht staat in donkere stippels te staren in het niets tot je lach mijn haren kust waardoor de zin plots door mijn lichaam tintelt zich laat opsmukken tot overspel met woorden het zachte ebben van liefdesvloed tot stilte watervallen van plezier gestort als regen in een woestijn in een buitenzinnige tijd…

Wat is de zin van ons bestaan, de toegevoegde waarde van ons leven hier op aarde ?... Het leven is lijden en geluk bestaat niet, we proberen alleen naast alle pijn, iets minder ongelukkig te zijn...…

kom sint, geef mij dit jaar dé zin zo een waarvan mijn hart versneld gaat kloppen of desnoods even stil gaat staan de taal opnieuw me laat verrassen de woorden langzaam opengaan en ik me slechts hoef in te passen zo'n zin, zo'n klare zin…

Elk begin Begint met zin. Dan krijg je energie En zin voor drie. Desalniettemin Vraag bij elk nieuw begin Heb ik weer zin of weerzin ?…

met een leeg hoofd is het schrijven veel makkelijker, er is geen pauze tussen de woorden en er zijn geen witregels nodig, geen muren tussen binnen en buiten, geen brood om koren tot meel te malen en zonder glas is er geen gezellig kleedje op de stamtafel nodig, dan waart een droog verlangen rond, als ware het een lippenledig geluk zonder…

ik kwam vandaag met weinig zin uit bed en had in het geheel geen inspiratie mijn hoofd leek wel een opgeblazen spatie maar ondanks dat heb ik wat neergezet als troost heb ik hierbij aan Bloem gedacht: dit is óók veel voor wie niet veel verwacht…

het valt niet mee een bedoeling te vinden voor dit gedicht noch voor een dodenakker in het lentegras een maandagmorgen, een gewichtig gezicht voor de schemer die soms op duister lijkt dan weer op ochtendgloren voor de onvolkomenheid van perfectie of om zomaar te worden geboren vergeet de belastingaangifte niet, leuker konden we het…

maak je niet dik om anderen die dunner zijn dan jij er zullen altijd mensen zijn die om ‘n groenere kaap varen probeer niet te struikelen in een verder leeg land vergeet niet je naam die een titel is zonder franje bedenk geen moment maar bedeel eeuwigheden begin te bestaan, al het andere is stille dood…

naakt lig ik in de sneeuw het gevoel van absolute verlatenheid midden in de natuur die onverschillig is Het vriest berijpte weilanden weerkaatsen in het licht van de maan Kromme geknotte wilgen vormen aan weerszijden van het pad een erewacht voor mijn langgeleden gestorven ziel Hun kromme takken verwelkomen mij nemen mij in liefde…