Alle inzendingen over kronkels OR voetstappen

Het pad is verlegd, kronkels verwijderd rechte paden zijn opnieuw aangelegd. Voetstappen zoeken naar nieuwe sporen de oude van gisteren, zijn nog onderweg naar morgen.…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

een spoor van voetstappen op het geplooide strand ligt kronkelig te wachten langs golven van de oceaan een briesje wuift het lange haar als de hand een schelpdier vindt die wonderlijk verscholen ligt haar schaduw zwicht synchroon zand bloost met de lucht en omarmt haar silhouet terwijl het water schuimend rolt wordt zonlicht zacht gewist…

Bizarre kronkels in je gedachten, omringd door herfstige rivieren, turend naar dorre, geelbruine bomen, ik blijf nog even dromen. Schaduwen trillen door stervende bladeren, ritselend door een vage wind, De stilte waait over natte wegen, ik voel de kilte naar me schreeuwen.…

kronkelende spinsels dachten mijn hersens of spinselden mijn hersens kronkelende gedachten? kronkelende hersens spinselden mijn gedachten spinselende kronkels in hersens zonder gedachten…

Ik werd wakker omdat mijn hand sliep. Bleekjes sprak het licht: 'ik ben aangedaan' Erotische gedichten worden per vers geschreven. Beest is onzijdig behalve als je 'm uithangt. Ik vraag me af hoe de ouders heten van een oorlam.…

ik heb de tijd weggegooid niet omdat ze wit was of zwart of kapotgewaaid tegen het raam dat steeds weer gedichten uitstootte in de kamer, koud en eentonig tegen het nachthout van mijn lijf wanneer ik schimmen droeg naar beide spiegels onder mijn schedel en mezelf haastig aan de stilte ophing; het zwijgzame van een woord…

er heerst een diepe rust gerestaureerde kerkjes zijn koel in de voormiddag het goede leven neuriet langs stoelen op terrassen en toost op voetstappen en vrolijk gelach van oprechte poëten die in honger van geest in kronkels prevelen en hoe potloden uit de vingers glijden en over de vloer rolden woorden wegvlogen in de diepe duisternis…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

de tiid hat hjir dúdelik stil stien mar om neat te missen wie der ek ferheftigens yn de feart fan it folk it âlde en neie nau ferweven gearraand yn mufferige magasinen dêr de âlde garde jimmer kôgget op izer en de nije ljochting op plestik Vertaling: Bij Auke Rauwerda aan de voet van de Oldehove trappen uitgevreten door duizenden voetstappen…

voetstappen op straat zijn stiefelend en sloffend op de goede weg.…

Voetstappen over het zand hebben mij meegenomen waar de horizon het water verbrandt waar realiteit verandert in dromen Voetstappen over het asfalt dragen mij op handen waar de nacht valt en waar vogels landen Voetstappen over het gras observeren mijn gezicht wonden die ze genas en bundelt zij het licht Voetstappen veren op Blijven…

Het kronkelende bospad zoekt een weg in een rustieke natuur. Gezang komt van daarginder. De zoete lucht is geel. Voetstappen nauwelijks zichtbaar het sporadische water grauw, geknakte takken gedoemd te sterven. Het bedekte groen als een fluwelen mantel, en hier en daar een paddenstoel. Gebarsten wind blaast door opgeprikte bomen.…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

Opgaand in het landschap en in het ritme van de muziek zetten we in vloeiende cadans onze voetstappen in vruchtbare grond We wisselen gedachten uit elkaar behoedend voor al te grote sprongen Vanuit het oude vergezicht stijgt de mist langzaam op en in de warmte van de zon boven het kronkelend pad wordt het voor ons helder vinden we…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

Juist die onbegrepen éénvoud door het ijle van het ontstaan maakt de gedachte niet warm of koud is er geen grens tussen zicht en waan De hunkering blijkt niet tastbaar en een oogwenk niet te meten ook de gouden gloed van een korenaar blijft vast gehecht, nooit te vergeten Gekooid in de kringloop van de uren vervagen de deuren in de muren…

Ergens in een bovenkamer Bevindt zich een netwerk van miljoenen draden Sommige zijn positief Anderen zijn negatief geladen Het is een doolhof met allerlei gegevens Hoe het erbij staat in ieders leven Zelfs de knapste doktoren Kunnen niet alle geheimen opsporen Het menselijk brein zo complex Met zijn intellect en zijn seks De hele regie wordt…

Ik veranker mij in jouw dromen ik zit stevig in je hoofd laat je kronkels maar komen ik kronkel wel met hen mee je mocht eens van me af willen.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Winter in mijn tuin: witter zonder voetstappen – naast mijn voetstappen.…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

Voetstappen in het zand Aan de zoom van het strand Langzaam vult de zee De afdrukken met water En neemt ze met zich mee Voetstappen in het zand Een raadsel van wie ze zijn Het zijn moment opnames Want de zee neemt elke voetstap Mee terug in de golven Voetstappen in het zand Achter iedere afdruk schuilt een verhaal Elke afdruk kent het…

Zelfs je woorden met stukken werkelijkheid kan ik hier achterlaten maar dat doe ik niet want dan zal ik nog steeds je voetstappen horen en als ik me dan omdraai sta je naakt voor me met alles wat ik niet begrijp.…

Maar in tijden van verdriet en moeilijkheid, waar je maar één paar voetstappen ziet, juíst in díe tijden heb ik jou gedragen.'…

Knijp zachtjes maar met liefde in je hand die wil vluchten ik zie een glimlach met voetstappen in het zand. We kijken naar de zon die langzaam en vol kleur zijn weg vervolgt naar beneden en onze voetstappen verder gaan.…

Vind ik jou terug zoals ik jou eerder zag in een voltooid gedicht geschreven aan de einder van een wakende nacht toen het hart nog in volle ronde slagen de klok de tijd deed verjagen en de sterren bijeen schaarde als zomergolven over het witte strand liet schuimen en ik het struinen naar sprokkelwoorden staakte de langdradige zinnen…

Voetstappen in het grint, de vijver rimpelt in de wind, een late koekoek vindt royaal, aan de waterkant zijn avondmaal. En in de koele voorjaarslucht, klinkt zacht een gerucht, van kinderstemmen vrolijk, vrij, ’t geluk, ’t is zo dichtbij.…

Zachte voetstappen beroeren het zand. Voeten die wegzinken in het losse zand. Gevoelens van blijdschap komen los. Voorzichtig breekt het hart open. Ogen die stil glinsteren in de zon. Een lach doorbreekt de stilte van de dag. Stil ga ik zitten op een bankje. Het uitzicht op de zee is eindeloos van stilte.…