29 resultaten.
op de kwelder
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 zoals ik struin langs
oester en blikken fanta
hangt mijn geest reeds
aan het verderf van moed
te zwieren gelijk die witte
reiger die me beziet vanaf
de rijsdam tot aan de in verval
geraakte steiger
het is de overvloed die het lijden
voedt met een onleesbare handschrift
wiens tekst mijn mijmering in
zwartgallige woorden in herinnering…
Laverij
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 936 Een dronken matroos uit Den Helder
laveerde zich vast op een kwelder.
Hij lalde: "Is hier
potdorie geen bier?
Dan ga 'k met mijn schuit naar de kelder!"…
zeekraal
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 854 ik ken nog het gevoel
van golfjes op de zeebodem
klei tussen mijn tenen
waad door kreken
zoek naar kwelders
na de doorbraak
met de brakke handen
open, zodat ik vangen kan
zie de stormvogel
hij wenkt…
Het eilandgevoel van Schier
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 90 Waar vind je nog , ver van het stadsgewoel,
De rust aan zee en ruimte rond de duinen,
De kwelders, wad en strand om lang te struinen
Het eenzaam-niet-alleen eilandgevoel?
Niet op de Waag van Alkmaar of in Koog
Maar buitengaats, in zee: Schiermonnikoog…
torrens inundans (een stijgende stroom)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 379 amos sliep en liep de kwelder door
geen vrede graast de kudde voor
opgetrokken lippen heeft de vloed
die geulen vullen gaat en prielen
veilig wantij raakt volledig zoek
de stroom omhelst de trage zielen
----------------------------------------------------------
18 december 2001
zonneleen 18
Voor aantekeningen zie www.abelstaring.tk…
Palmar
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 of Palmaer
het klooster
is er niet meer
we weten waar
ongeveer
tussen Zwaag en Tysweer
het was
Reiderwolderpolder
bij varkensboerderij
Knorrenburg opzij
naar de Dollarddijk
vandaar naar het noorden
tot de rand van de kwelder
niet verder
daar was het ongeveer
Norbertijner monniken
hebben gesmeekt, gebeden
tevergeefs gezwoegd, gedijkt…
In leunende schoven
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 245 de storm beweegt in leunende schoven
over het Wad, het licht dat als een viool
het water bespeelt markeert mijn geweten
met gezette passen,
passen die het opgeworpen zand kruien in de maat
van herfst
de kwelder, leeg van ontboezeming draagt
het naakt in schorren zeewier dat als een raster
het land lijkt te beschermen,
hoe innemend het…
Noordpolderzijl
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 262 Tussen de stilte
lispelen golfjes
onder welluidend
vogelgezang
fluisteren rietkragen
wind over land
grazen koelbloedige
Belgische paarden
in kwelders achter
de wakerdijk
waden kinderen
door het slijk
wandelaars
kijken hun ogen uit,
vormen een kleurige
sliert door de polder
lucht ademt nodigend
Rottumeroog,
de waker geleidt je
indachtig…
Stemming
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 124 De stemming is er grimmig, en messcherp
wordt ieder afgerekend; grijze gnomen
bevolken 't parlement van 't kleine terp
dat Holland is: een kwelder aan de zee
waar het een kwelling is om in 't gesnerp
van heersende opinies, die gedwee
worden geabsorbeerd, te denken fris en kwiek.…
Het Wad gebaart
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 442 Gehuld in een zwartig laken
het nest van kaviaar
brandhout brakend
maakt van het wad
een eeuwig levend altaar
de som van eeuwigheid
loost het water van en naar de dijk
en in ’t smal getij
waar het leven bruist
is de dood de ader
die de kwelder doorkruist
soms stokt mijn adem
wanneer ik de meeuwen
zie nestelen in de kelk
van een…
Fauvistisch opgetekend [ het Wad]
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 185 geulenrijk gezout, de oorsprong
beeldt zich uit in kwadranten
fauvistisch opgetekend door de sponning
van het raster
rantsoeneren, het gelijk stevent af
op theater en marktkramen, de ontstemden
eten honing en ik kalk mijn fantasieën
op de draagmuren van de polder
in mindering gebracht zijn kwelders de
horigen, het begraasde land van eeuwig…
De wadden, een werelderfgoed
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.364 Vanaf het vlakke land schittert
de oversteek naar het wad, waar vele
ruiterstokken als één statige zeemansrug
de diepte voor ons peilt
het één zijn met de noemer, de geest
van het besef het broze en tegelijkertijd
het gezwel dat groeit langs polders en kwelders
om zich tenslotte te manifesteren
in een ongekende schoonheid
doch is elke…
Het Wad kent weemoed
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 208 ik versta de gulle lach
van haar uitgestrektheid
dat zonder hiaten de boezem vormt
van het grille besef dat al wat is
bezijden de waarheid niets meer is
dan een angel zonder gif
de kwelder haakt haar knopen
in een ritme dat ze weerlegt
in de nagels waarmee de dijk geklonken
is aan het meervoudig land waarvan wij
denken dat het ons toebehoort…
het gebroken water
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 165 De nacht legt het af tegen het
ruw gebonk van mijn Wad, het
water vol met handen krioelt
in de priëlen van de kwelder
geen soldaat zal hier ooit passen
in de vrede van het hart
doch ik gis slechts met wat woorden
want mijn land draagt eeuwenoude
wonden in verzet maar ook in oorlogsdaad
hoe kan ik leven in de vorens van
mijn dromen waar…
containerramp op mijn Wad
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 de dag op nieuwe doch
versleten schoenen net
als gisteren weer op,
reeds ingelopen schrijden stappen
achterwaarts met gerafelde
veters onnavolgbaar
de tijd met zoete elementen
het Wad besmeurt met ons
vermaak, bekostigt met
het loon dat ons nu toekomt
watert zich in zoute tranen
en containert sprakeloos
van strand tot duin van kwelder…
Natuurgeweld
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 350 Vroeg op de dijk en het water nog hoog
Breekt de grijze lucht boven de kwelder
Geduld nog, dan vallen de platen droog
De zon lichtstippelt, het wordt snel helder
Gaatjes van vogels in natte plekken
Schapewolken boven en op de dijk
De ganzen strekken hun slanke nekken
Gras en water, aarde, basalt en slijk
Verder en verder strekt het land zich…
Opwekking
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 813 golven blies in het hoge gras
kom, dan neem ik je in mijn armen
en lees het verhaal van een donderkopje
die zich verschool tussen het riet
bang voor de glasharde vissenogen
tot ze weifelend het water verliet
eenmaal op de wal zag ze zichzelf
helder en klaar in haar ware gedaante
een kikker met een brede lach
luidkeels roemde ze de groene kwelder…
Wilgum
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 55 lange schaduwen
werpt de avondzon
bij het onder gaan
op de dijk
tot ver in de kwelder
zie ik helder
mijn omtrek uitgerekt staan
aan de overkant
ligt Emden fel
in het avondlicht
en meer naar rechts
Borssum
daar tegenover
aan deze kant
van de Eems
niet ver van Torum
lag Wilgum
waar in 1277
de Eems door haar oever brak
het kwam niet…
Bo
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 103 jouw hart veroud door tijd
en gedragen door een hand
vol gedachten is je kaars het
verblindend licht in de vele
reizen naar de kwelders van ons Wad
jouw snuit vol reizen en aankomsten
geuit door het doffe water in je ogen
verwoordt het geblaf als een streling in jouw stem
ik begrijp je en ik volg je schreden door het wankel gras
wie je…
het eiland Munnekeveen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 48 als laatste restant
overleefde dit eiland
de woeste binnenzee
die de Dollard uitsleet
een veenbult
met klei overdekt
noordelijk van
de Oude Geut
Munnekeveen, hooiland
van het klooster Palmar
vanuit zijn kwelders
werd gevist, op zeehonden gejaagd
gejut, alles wat maar
van de rampen overbleef
aanspoelde op het eiland
de verdwenen dijk van…
ver is mijn Wad
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 82 het land naar zee grenst
oevers over de wrakke
kwelder die met water
lijkt besprenkeld
morgen is de zee weer
haalbaar dichtbij
en draaien kolken onbemand
de wisseling van wacht, eb naar
vloed in tijden nooit gekeerd, onhebbelijk
staar ik naar het Wad dat steeds opnieuw
in dromen aanlandig mij verrast
zij is als een viool ter hand…
zij roest in haar boeien
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 535 ik zag je hand
in het laagliggend land
de polders, kwelders en zee
jij gaf eb, daarna vloed
maar wij namen de klei
en leefden er mee
uit zand van het
strand groeiden duinen
jij liet de winden daar struinen
wij braken met dijken en pieren
de golven omdat zij ons met hun
kracht zouden hebben bedolven
jij wakkert de wind
tot orkanen…
ze leeft ( nog )
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 116 de wind die over de zeedijk
ons bevoer als vreemdelingen
op haar rug blies de klanken
van de door ons bespeelde
klankschalen over kwelder en Wad
zij, zij die de dood heeft geaccepteerd
leeft haar laatste momenten voor
vandaag aan mijn zij, spelen met
de muziek en de klanken de wereld
laten overgaan en wellicht
de hemel alvast voor haar…
de wereld draait
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 45 goh, om van haar te houden
is makkelijker dan haar loslaten
aan de artsenij van goed bedoelde
handelingen die vooraf gaan
aan ellenlange zinnen
tjee, hè gisteren zag ik de ganzen
nog landen op de kwelder
van het prehistorisch Wad
dat gelegen ligt onder het gif
van de kolencentrale in de Eemshaven
man, geen wonder dat ziekte en
onheil…
Zoeken naar het nu. Gedachten in de ouderdom 2
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 42 ik was even weg
en huisde elders
niet dat ik mezelf kwijt was
maar vertoefde nabij kwelders en schorren
kreken en blauwe luchten
en zocht mezelf
en terwijl ik dat zeg
zag ik velden vol uien, neen, zij waren
nog ver van een dreigend verdorren
wel deed de lucht mij drukkend zuchten
ik zocht mezelf, op zoek naar mijn middelpunt
wilde het…
De Lage Landen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 150 wierden en terpen
Die ze als bevers bleven opwerpen
Legden hun waterwerken het wrede wassen
Van kreken en plassen aan banden
En de slufterende duinranden
Werden landinwaarts kleigravend gestut
Teneinde niet met het zilte zeetij op te rukken
Zo zou het de dijkdelvers naderhand lukken
Een aan overstroming onderhavige delta
Met haar slempige kwelders…
Wad, jij verzoent
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 348 drijvend op het gras de voet gebeend
tot weke klei het oor gericht naar
de reling van het Wad
wie jij bent, tja wat opgeworpen aarde met de
bolling van een oud huzaar, je nagelriem verankerd
waar het water lestig vele monden voedt, je armen die
de vleugels vangen van een vers gesmede slagpin
ik ken je, je hart verscheurt de horizon in
kwelderlijke…
oester
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 243 mens moet vrezen
jij dier, zonder oren herken je toch de branding
waar het licht in ’t zonneval jouw ogen zacht
bevallen van kiem tot oesterkind getooid met
helm van kalk en lijm
het weekdier zonder graat of balein brengt een groet
als dank, geeft een parel voor de vinder die geen
hoogmoed of waanzin onder zijn kleverige laarzen vindt,
de kwelder…
de laatste van het eiland
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 130 de zee, de kwelder,
het uitgestrekte wad
rondom duisternis
leegte......…