Alle inzendingen over kwetsbaarheid

Onze geprezen ziel sterk of zwak, tot aan de gemeenschappelijk Achilles hiel gebruik van riten en symbolen creatie van de geest, troost of vloek, is mij om het even, een deelbare kwetsbaarheid tussen uiterste polen in voor- en tegenspoed draaikolk van de realiteit misschien de verlossing die ik zoek spiegel van vergankelijkheid…

weer tegen in dit nog lopende winterjaar, op een dat kruispunt bij de altijd bloeiende hazelaar, waar we elkaar al hadden verloren omdat wij de zonnegang niet hadden verkend in onverlichte treden deze af te wegen, de blik gericht op de fixatie van de horizon, de slinger van de levensklok dreunt onverminderd door in de carrousel van kwetsbaarheid…

Bezield gaan ze op weg door liefdedrang gedreven om de mens in nood een mooi uur te laten beleven geen uitstel meer voor het kwetsbare en grijze lijden op weg om terstond hun eenzaamheid te bestrijden in de nieuwe jaargetijden een beker chocolademelk met rozijnenkoek en een bladzijde uit het boek de melk om van corona doem te bevrijden; wat…

in het leven dat wij vieren in wie en wat jij ons bent is er plots de confrontatie met een onzichtbare vijand die ons de adem beneemt de zo intense kwetsbaarheid genesteld in diepe emoties laat zich volhardend wortelen in passie voor liefde en leven dat jij en jou zo graag bemint het zout schreiend verdriet van het schier onverslaanbare…

Zoals jij gaat achterhaal ik niet meer de dag naar morgen Niet voor alles is het dan te laat diepte lijkt in toenemende mate in mezelf te zijn geborgen Nog wel als een kwetsbare veer die wankelt op de slagen van mijn hart en geen verschil maakt tussen dag en nacht ik heb weet van de eindeloze wederkeer Zoals dat wordt gevoeld en ik…

grip meer op de teugels die hem zouden moeten leiden in deze fase van zware tijden na een beroerte volgde de val waardoor zijn bekken brak trombose volgde, dat ontstoken raakte grote wond werd met eigen huid gedicht zijn hart is zwak, pacemaker werd geplaatst heeft al jaren Parkinson ik wist niet dat een mens zoveel verdragen kon kwetsbaar…

er niemand getuige is op het onvolprezen groene kerkhof van de eigentijdse melancholische narcist waar bomen simpel bomen zijn is de echo in haar oren te horen nymfomane van het woordgebied met beide voeten op de grond geworteld in het ruwe heden buigen de ontbladerde takken voor woedende wind, weerbarstige regen breken de bomen, de kwetsbare…

eens dansten wij volkomen onverwacht in de buurt van de vulkaan er in het minst niet op bedacht dat het zo snel zou gaan we dansten verder, bedachtzaam en alert rekenend met smeulend vuur dat het niet aangewakkerd werd nog vóór het eerste uur je toonde mij je kwetsbaarheid je lach, je traan, je raakte wat je gaf me liefde, rust en tijd…

Wie mijn diepere gronden wil begrijpen Zal eerst de wateren moeten trotseren Die wateren beschermen mijn ziel Zodat niemand er ongestraft van zal profiteren Luister naar de wind die fluistert Het vertelt je waar je moet gaan Vertrouw de golven die je leiden En probeer hun slagen te verstaan Op de bodem van mijn diepe gronden Zal mijn kwetsbare…

De laatste druppel aan het hangend blad valt langzaam naar beneden De zon schijnt in het vallend nat spiegelt beelden uit het verleden Verloren gegaande dorre gebieden kwetsbaar aangetast door droog klimaat Geen water voorhanden, alzo geschiede meedogenloos in de zon gebraad Thans veranderd in onvruchtbare woestijnen duinen van…

nergens van uitmaakt Mijn waarneming duister en zwart Het lijkt alsof het hele leven staakt Tegen mij, mijn zijn, mijn hart Mensen willen de clown, het lachende gezicht Ik kan het niet, ik ben uw geld niet waard Mensen blij maken behoorde tot mijn plicht Ik ben het omhulsel dat mijn moeder heeft gebaard Nu schrijvende aan mijn gedichten Kwetsbaar…

gerepareerde klaplong Ja vanaf nu zijn sterren scheef gaan hangen en bloemstoppels het bleekgebalsemde kalkverband rond mijn winterslapen bloesems los gaan likken Hoor het klikken het tikken van mijn tijd is aangebroken Ja vanaf nu ontvouw ik me tot een blanke knop om straks zinvol de lente aan te kondigen Ja vanaf nu ben ik weer kwetsbaar…

in het harde daglicht leerde jij al vroeg dat je nooit genoeg tegen schijn beschut zou zijn om vrijuit van jezelf te geven te kwetsbaar door de helse pijn vocht jij fel voor overleven almaar dikker werd de huid met een scherp uitstaand verweer steeds meer wereld buitengesloten ingehouden de zuivere tranen slechts nog dan vergoten…

Macht kan je nooit gelukkig maken God wil jou in je kwetsbaarheid raken. Engelen zullen je dan dienen voortaan, omdat je door de woestijn bent gegaan!…

Ik trok de lade met mijn schone onderbroeken open en tussen al die mannen kwam een dame opgedoken die was daar abusievelijk 'n keer terecht gekomen toen ik daar met de witte was 'n beetje stond te dromen zo'n kleine lichte sloggi tussen al die zwarte heren wél netjes neergelegd dát hoef je mij niet meer te leren ze lag daar bloot en kwetsbaar…

Omdat ik zielsveel van je houd volg ik die rode plekken in de sneeuw en leiden ze mij naar een toverpaleis waar jij als in een onderaardse schuilplaats uit de oorlog je kwetsbare schoonheid tentoonspreid.…

schreef, waar ik even depressief in een toeristenkoets door die Meestraat reed, toen pas besefte ik dat je jezelf bedoelde, het vrouwelijke kind in jezelf, je kleine, weggemaakte kwetsbaarheid, verminkt door de keiharde realiteit, die je continu wilde vermijden, ze hebben nooit begrepen hoe teer je was.…

met de vijl in je vuisten verwijder je mijn puisten in het afwisselend ritme van hamerslag en vijlen groei ik, ontsta ik jij bepaalt jouw gevoel leidt je raakt mijn diepste kern mijn ziel geeft zich bloot naakt sta ik daar o zo kwetsbaar mijn hardheid aaibaar zacht mijn uiterlijk glanzende pracht jij hebt mij op een voetstuk geplaatst…

Het maakt me kwetsbaar en verward. Mijn dagen gaan voorbij. Ik slijt ze met hunkering naar jou.…

in onze bootjes hebben wij als piraat of als ontdekkingsreiziger de wereldzeeën bevaren overal waar we kwamen veroverden en ontdekten we vele schatten verre landen weerstonden vele gevaren onze schepen waren klein kwetsbaar met vast zeil afhankelijk van de wind en de soms te woelige baren als je pech had sloeg hij om met zeil en al…

Bescherm met man en macht wat kwetsbaar is, het mooie maar weet dat zee die wordt geweerd, toch voortleeft, als gekooide...…

Gisteren, ach wat waren we nog jong alle horizonnen met iedereen te delen alles schijnbaar in het gerimpelde water wat uit het toekomstbeeld ontsprong het oude en het nieuwe tijdloos te strelen het kwetsbare van eindigheid te ontdoen laat ons nog even los bestaan van alle weelde van het onmogelijke niet alleen te zijn zo arm en weinig zodat…

Natuur Netwerk Nederland de kaart van het land ziet eruit als prullenmand vol slierten, knipsels, snippers natuur overgebleven nadat boeren, steden, wegen, bedrijven hun deel hebben gehad die snippers zijn beschermd er mag van alles niet ze zijn lang niet allemaal Natura 2000-gebied ze vergrassen, -brandnetelen door de stikstofuitstoot kwetsbare…

geen juridische listen nu echt een stap terug rapporteert Remkes een steun in de rug voor de kabouters de fee in Liefstinghsbroek zij houden stug vol, zijn niet gevlucht voor de stikstofdeposities uit de lucht in dit kwetsbare oerbos bij Vlagtwedde is de natuur nog te redden ?…

misschien een utopie als vruchtbaar land, waar een andere kiemzucht uit ontstaat, met een overlevingskracht nog kwetsbaar, maar in tijd sterker dan verwacht, als je daarin gelooft blijf je uitverkoren, zelfs in een verloren paradijs moet je het verlies nemen, al komt er veel voor terug, een om met elkaar in creativiteit en duurzaamheid te delen…

Ik heb een vorm in mijn handen gehad noch driehoek of vierkant in mijn handen gehad geen zijkant, geen rand in mijn handen gehad maar het wel alvast een hand mogen geven ik heb de warmte in mijn handen gehad een belofte in mijn handen gehad nog kaal en glad in handen gehad de vorm van een kortstondig leven kwetsbaarheid in mijn handen…

Labrador Mika rent achter z’n bal aan en trotseert met gemak de branding speelt met de golven en spettert zich droog als de bal richting het strand rolt een paar schepen en veel zeilboten maskeren de horizon de duinen zijn er smal, maar hoog en worden jaarlijks met diepzeezand bespoten, opgespoten Julianadorp aan zee, dit intrinsieke kwetsbare…

vleugeltjes even was ik geraakt door de schoonheid van zijn vleugels maar zijn vieze poten vertrouwde ik niet hij bleef daar in al zijn kwetsbaarheid maar zitten vloog niet op probeerde niet weg te komen "nou goed dan", zei ik met een gemengd gevoel van barmhartigheid en afkeer en een vreemde gewaarwording van iets…

donderdag Tussen filmtijden 14.00u 18.45u en 19.30u Maar die is verder lopen Tussen Gezond en ziek De één is ziek, de ander niet -- De één belde net en komt er aan… (De dialoog gelaten, voor wat hij is) Intussen, ertussen Schrijf de ander verder en stopt Kort daarna -- Zijn looppas; ontaardt in een ‘ver weg geweest’ Zijn houding; kwetsbaar…

het diepste van jouw zijn ervaar ik dan nog heilige iconen, als het ware, zo pril geschapen waarvan een kind nog kan dromen of zal ik de pijnlijke verloren scheuten van verkilde liefde voorzichtig bij elkaar moeten rapen vraag mij maar naar mijn diepste wezen of liever, ontdek wat jij beter kan voelen of zien zie mijn pure kwetsbaarheid…