inloggen

Alle inzendingen over kwijnen

120 resultaten.

Sorteren op:

Kwijnen

hartenkreet
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 519
het zand is nat, suizend helm vloekende meeuwen rotte planken drijven op het zoute water langs de oude weg een zoekende man gevonden met zilveren lantaarn leidde door donkere dalen smachtend naar gemoedsrust van alle woede, laat hem varen en hem in golven van liefde verdrinken om het ongeloof te bezinken en zijn bescheidenheid te openbaren…
Bob Mol29 januari 2004Lees meer…

WACHTEN

poëzie
3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 2.819
Of ben ik wat te vroeg gekomen, Door drift der min, waar ik van kwijn? ô Zalig veld, ô groene bomen, 't Kost hier te nacht wel bruiloft zijn. Maar och, hoe lang zijn thans de stonden! Elk omzien duurt een jaar gewis.…
Hubert Poot18 december 2023Lees meer…

Mijn hart is als een blomgewas

poëzie
2.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 3.535
Mijn hart is als een blomgewas, dat, opengaande of toegeloken de stralen van de zonne vangt, of kwijnt en pijnt en hangt gebroken! Mijn hart gelijkt het jeugdig groen, dat asemt in den dauw des morgens; maar zwakt, des avonds, moe geleefd, vol stof, vol weemoeds en vol zorgens!…

Moed

poëzie
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 5.702
Want achter al mijn kwijnen en mijn klagen trilt in mijn hart nu hoog, dan somber diep, maar steeds, - een toon van nimmermeer versagen! Omdat mijn Heiland bij mijn naam mij riep en heeft gezegd, dat ook voor mij zal dagen het leven, dat Hij in zijn sterven schiep!…

Harp

hartenkreet
2.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 2.180
Wat weet ik van al die gebieden van lachen, wensen, schrijnen, smelten, wachten, hopen en geruisloos kwijnen, die in liefde samenvallen. Niets, behalve dan, dat je er hopeloos in kunt verdwalen en dat nog romantisch vindt ook ...…
Jan Mast22 februari 2007Lees meer…

als raven

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 149
zwart tumult en gespannen sfeer boven een omgewoelde wereld dompelt haar in sombere gedachten die gevoed met de waanzin van een herinnering voor een hele tijd als onherbergzaam laat kwijnen…

Alleen

hartenkreet
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.065
Als ik omringd ben met mensen voel ik mij het meest alleen de herinneringen die jij achterliet zullen nooit zo verdwijnen hoe ik jou zag lijden weg zag kwijnen ik moest je laten gaan…

Vertrouwen

netgedicht
4.0 met 35 stemmen aantal keer bekeken 1.920
het venster staat open de deur op een kier ik wil niet hopen maar wacht wel hier kwijn niet weg in lang verleden dromen de dag zal komen dan vind je mij thuis kom binnen en rust mijn hart is je huis…
Ludy Bührs15 februari 2009Lees meer…

zwijgende klokken

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 174
ik hoor sinds kort de klokken niet meer luiden ze zijn voorgoed het zwijgen opgelegd des zondags was ik zo eraan gehecht nu hoor ik stilte stille tranen huilen verward besef ik dat dit kerk'lijk kwijnen ook veroorzaakt is door mij, de mijnen…
AJ Meer7 november 2012Lees meer…

Navelstreng

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 66
In China is men zo verdomd alleen… Zelfs ouders zien hun koters nooit verschijnen Waardoor die oudjes dreigen weg te kwijnen. De overheid daar reageert meteen: De staat verplicht u, samen met zoon Cheng Tot het herstellen van de navelstreng.…

pet

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 100
De waardigheid van de piloot, is danig aan het kwijnen. Nu K.L.M het hoofddeksel, voor altijd laat verdwijnen. Dit geeft nieuwe aspecten, verschillend van de ouden. En kan de K.L.M niets meer, onder de pet gaan houden. Met alle nieuwe inzichten, kan het zomaar gebeuren, dat er nu iemand komt over een hoofddoek zeuren.…

Zwart blinde traan

hartenkreet
2.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 887
Zo wazig een oog kan zijn Één blik traant zorgeloos onafgebroken Zo zwart de wereld in mijn ogen Dat ik steeds verder in het donker kwijn Zo helder blijkt het 'niets' op te staan Verder en verder zweef ik door een leegte Zo blind deze passieve engte Zo zorgeloos die traan…
jouke14 maart 2007Lees meer…

Natte Noten

netgedicht
2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 157
grijze hollandse herfstlucht brengt verkoelende buien in tuinen kwijnen bloemen stof spoelt weg van boomblad noten worden nu geraapt mensen dragen regenkleding nóg is het geen wintertijd bossen lokken voor wandeling windvlagen lopen mee…

Herinnering

hartenkreet
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 120
Met mijn boeken en muziek Of zal je eeuwig blijven spoken Tot ik weg kwijn van verdriet? Ik heb toch zo genoeg Van mijn herinnering aan jou Ach! wanneer weet ik toch zeker Dat ik niet meer van je hou?…
Pelikaan21 januari 2024Lees meer…

Music-Hall 1

poëzie
4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 2.348
Gelijk een zwakke vrouw d'armoe van heur lijf verbergt Onder een ruisend froufrou van rokken en van kanten kleren Zo dommelt de Music-Hall z'n lusteloos begeren Weg in 't schijnen en 't kwijnen van veel rode en groene lichten.…

Vooruit met de achterruit

snelsonnet
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 232
Na Pinksteren is ’t buffelen en kwijnen Tot aan de Top 2000 nooit meer vrij Maar met Louis van Gaal als roi soleil Gaan onze boys de zon steeds laten schijnen Wij vlaggen onze achterruit potdicht En scheuren juichend door oranje licht…

Tot het einde der tijden

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 105
Wanneer de ontembare Heilige Vuren met de ondergaande zon verdwijnen, zijn zij geworden tot dwarrelend stof, gedoemd om verloren weg te kwijnen.…
Iniduo18 juli 2011Lees meer…

MORGEN RIJD IK

poëzie
2.0 met 23 stemmen aantal keer bekeken 3.486
Als je liefdeloos bent, zullen ze kwijnen en treuren; Als je kwijnt van verlangen, heviger geuren; Als je brandt van verlangen, hun knoppen scheuren En jij in een groot gebaar al je gewaden.…

Volle oogsten

netgedicht
4.0 met 73 stemmen aantal keer bekeken 94
ik wil dat de zon gaat schijnen maar zij breekt haar stralen tot een zielig kwijnen verlang naar een strelend plagen door de wind die als warmtedrager met verrassend koude vlaagjes een frisse balans hervindt geef mij maar de zomer met stukjes prille lentebloei groei die nog seizoenen mee gaat en ons volle oogsten laat…
wil melker13 augustus 2020Lees meer…

Corona-poëzie

gedicht
2.0 met 61 stemmen aantal keer bekeken 10.707
"Als die venijnige/ ijzerenheinige/ virusjes die je niet ziet/ als die rond-hoppende/ in de war schoppende/ piepkleine stukjes verdriet/ weg zullen kwijnen/ en daarna verdwijnen/ dat nergens nog eén overschiet/ dan zal ik je kussen/ maar ja, ondertussen/ doe ik dat maar niet." Joke van Leeuwen in DICHTER, tijdschrift met poëzie voor…

Wrange Amaril

poëzie
4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 4.327
* willig wee = gewild, vrijwillig verdriet * bijnen = binden, benauwen * afwezen = afwezigheid * een bocht geven = ombuigen * slijten = kwijnen * vocht naar = vechten om * nu gebeden: waarom nu gesmeekt wordt…

huilen tranen de waarheid....

hartenkreet
4.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 1.942
mag ik van een traan verlangen dat zij waarheid huilt haar vloeiend verdriet geen bitterheid wordt kan ik schoonheid vragen dat zij innerlijk blijft geen uiterlijk vertoon die kwijnen wil zal ik toekomst beleven in liefde doordrenkt oprecht in haar dromen geschonken door jou dan huil ik tranen in schoonheid doorweven omhels die waarheid…

De strijd... gezonken

hartenkreet
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 776
De haven verlies ik steeds meer uit zicht, stilaan kwijn ik naar de ondergang geef mij over, aan die woeste zee. Rustend op de bodem en herademend geniet ik van de zachte schoonheid en kalmte, nestel mij op een bed van koraal.…

gedachten

hartenkreet
3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 696
Ik zoek ik in jouw ogen want de tijd die slijt Naar de kern van je ziel in het leven dat jij leidt Ik wil je doorgronden jouw hart weer horen Je gedachten ontrafelen als nimmer te voren… Ik wil jou gelukkig zien je hand gevouwen in de mijne Dat je gaat waarvoor je staat en niet langzaam weg zal kwijnen…
car19 oktober 2010Lees meer…

Boer zoekt vrouw

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 157
Boerin Henrieke staat blozend en blond Te midden van vee weg te kwijnen Ze kijkt naar Bert’s hand op ’n koeienkont En ziet hem er zelfs in verdwijnen Wanneer ben ik een keer? Denkt ze vol nijd Belt naar Yvonne en houdt haar betoog: “Ik vind bij die veearts geen intimiteit Heb jij niet voor mij nog een gynaecoloog?”…
Rut Martin26 oktober 2012Lees meer…

Ontheemd

netgedicht
2.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 119
je hebt mijn woorden afgenomen langzaam aan mijn zijn ontvreemd hoe ben je daar zo toe gekomen ben van nu af aan ontheemd nu jouw kleuren zijn verdwenen mij dit leed is aangedaan zeker wetend dat datgene jou duur zal komen te staan laat me niet meer onderdrukken voor spijt betuigen ben je laf nu zal ik de vruchten plukken voor eeuwig kwijnen…
LadyLove7 februari 2011Lees meer…

Zwaar

netgedicht
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 92
Dik, diepzwartig zwart Milibaren van graniet Grijsgeslagen lagen regensluier Uithalen van verdriet Einder van ondeelbare nietsheden Lamenterend gekrijs van meeuwen Zwenken in waterwolken, in waterwolken Daar, waar weten op spijkerbedden rust Herinneringen zuchtend kwijnen En mijn bloed als stroop plakt aan mijn hart Dik, diepzwartig zwart…
Edjo Frank6 augustus 2010Lees meer…

verloren

netgedicht
2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 312
rond jouw gebogen slaap verdroomde niets mijn harde werkelijkheid de dichtgebonden stoel hield vast wat niet meer verder kon bleef zonder zon de dag beschijnen bloemen kwijnen in een lichtloos raam rimpels schreven over wie we waren nergens sprak vertrouwd gevoel van strelen over haren of mijn kus op je wang -levenloos verkoos je…

Grafbloem voor Leopold

poëzie
2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 640
De orchidee, de enkeling, de schrikse fantasie der lijnen een opensperren - en dit kwijnen o nauw geredde drenkeling; een tengerheid, zacht neergelegd door vriendenhand die wou bewaren herinnering aan zielsgevaren - en al het schuwe, ongezegd. ----------------------------------------------- noot van de redactie: Frederik Schmidt-Degener…

De stilte van het doek

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 105
ik zag je voeten in het gras handen vol met bloemen je lichaam raakte aan de wolken een hemel in je lach ik wilde snel beginnen met dit moment op linnen schetste vage lijnen maar jouw ziel leek weg te kwijnen in de stilte van het doek jij reikte mij de hand zette verf en ezel aan de kant om de echte lente te genieten…
Meer laden...