Alle inzendingen over laagte

De poort naar liefhebben staat open Het landschap van je lijf mij nog onbekend Je huid met bronnen hoogten, laagten Wie... heeft ze met oog en vingers al verkend?…

werken aan hoogte laagte verschillen doet lange files ontstaan daar de overweg geblokkeerd is groeit ergernis gestaag de zon brandt…

als apen pronken zij met gouden ringen door plat te zijn, succes met domme graagte verlagen zich heel graag tot grote laagte en doen belust de meest stupide dingen Romeinen gaven gretig brood en spelen dat blijkt uit domme kreten uit hun kelen…

Zodat ooit een tengere stengel zich verheft boven ontheemde laagte, zich ontfermt over een zucht van aards treuren.…

je was er niet, dus bleef de koekdoos dicht en ook de glazen bleven in hun hoge kast vanuit mijn laagte greep ik naar de resten van vandaag er werd geproefd volgens een langbeproefde receptuur- maar toch een goede daad was duur en lege koppen stonden hol hun zwaargewicht te wegen buiten, in de lichte regen buitelde mijn levenslust…

dorst naar droogte is dodelijk geduldig in het gehemelte van bergen en dalen de stroom passeert schaamheden bij herhaling vervalt tot laagte en vlakte schuurt oevers, verzandt binnenste bochten eindeloos en voorspelbaar in fasen gebogen langs ontblote patronen met sleepsporen in lichtvoetige modder achtergelaten tijdens keren en dwalen…

In de luwte van laagte lijkt de zee uit te steken boven mijn kruin, of zou het komen door de hoogte van het duin? Langs mijn eigen hijgen hoor ik palmen ruisen, ondanks dit blindzwijgen zie ik de zee immer bruisen.…

op het gladde ijs schaatst het leven elk water heeft zijn afloop tussen hoogte/laagte wat zal het worden?…

Poldert verwondert de naam betekent moerassige laagte maar wie het waagt te onderschatten wordt overdonderd door de leegte wie overweegt te luisteren naar de wind die boldert in Poldert ?…

Ja stellig zal ik ooit verrijzen uit het stof van grijs verdriet op een Berg van Overgave door het Dal van Angsten omringd Mededogen zal de wolken vullen die de laagten vervlakken zal en uit het stof mijn driest herscheppen aan de wanhoop heeft ontrukt Als de Overgave wordt geslecht en zomerzon het stof verzengt resten van het nieuwe leven…

Plek van werkende mensen alleen Samen vallen bladeren van het stadsdak Hoogten naar laagten. Zwart en blanken zijn gelijk toen, daarbinnen Zout der wonden, maar als de pijn... en ook nog Wereld van een tengere vrouw: Johanna Zang van de aarde.…

Het is onbekend hoever wanhoop kan zinken naar de laagten van de zwaartekracht, voordat verkalkte echo’s onderaards klinken. Een vlucht naar stille bossen lijkt zonneklaar, daar is de massa onder humuslagen bedolven, doch zelfs hier is ongenade niet verhandelbaar.…

ik heb lang naar de zee zitten staren terwijl het water mijn voeten vertelde van de talloze gevaren jij zo machtig en groots terwijl de golfjes vriendelijk krulden het schuim zijn eigen hoofdstuk en tekening koos hoe kan het dat stormvloed dijken bruggen en kades breekt alles verwoestend zijn weg naar de laagte neemt het spel…

langs mooie vijvers en onverharde paden zonder hek of enige tralie ga ik op zoek geen Dwingelderveld noch een andere laagte zal mij weerhouden om te zweven tussen stilte en de woorden die, in mij, diep dansen ach, deze tijd, deze heide schone tijd niets maakt hier de vogels oud of het kind dat regendruppels vangt met open hand…

over de laagte van het veld glijden mijn vingers naar een schaduw wanneer mijn handen traag bewegen ik schrijf wolken leeg in het ondergelopen veen waar afgestorven bomen het landschap verlaten langs oude baggerputten en het smal begroeide spoor verstomt de avondwind op het dorre blad papier steeds dieper schreeuwt een vogel in…

En ook des morgens in het nieuwe licht Voel 'k mij zo los, als ik met open ogen Mijzelf verrast vind naar de plek gebogen Waarop gij eertijds laagt met uw gezicht.…

En ook des morgens in het nieuwe licht Voel 'k mij zo los, als ik met open ogen Mijzelf verrast vind naar de plek gebogen Waarop gij eertijds laagt met uw gezicht. Als ik dan zie, dat gij er nergens zijt, Maar met een snelle vleugelslag ontkomen Uit de bosschages van mijn nachtlijk dromen, Dan stroomt mijn lichaam vol van lege spijt.…

Laagland zoekt erkenning (m/v) in laagte, op een sonore vlakte met ongelijkvloerse kruisingen, in een ongelaagde dimensie onder neergebogen dekens van broze mist. Om langs de rooilijn van het maaiveld te wentelen in dunheid, waar alle sporen van diepte en verheffing zijn gewist.…

Glooiende heuvels ontnemen het zicht aan de eindeloze einder Beneden in de laagte lopen koeien onder bomen ontsnapt aan de genadeloze zon Een smal riviertje langs de weg biedt een welkome variant in het monotone groene landschap De slingerweggetjes verrassen bieden steeds een nieuw perspectief in waarneming van de omgeving Op reis…

Bovenop een hoge berg bivakkeerde ik als sneeuw Langzaam maar zeker stroomde ik als water op weg naar de zee In grote hoeveelheden door lange, diepe bedding slijt en rond ik vele stenen water van armen slok ik op Craquelé-slib als in kunst nadat water in massa verdween door laagte getrokken, op weg Immer.…

Zoals een zuil van rook haar klim in 't steile Zo groots waant, wijl de lucht haar roerloos draagt, En van benee haar hitte en arbeid schraagt, Tot zij het wanklend hoofd verbergt in 't ijle, - Zo steeg ik statig uit de nauwe laagt' En stuwde een stoet van donkre drome' uit veile En zieke ziel, - toen boog 'k het hoofd een wijle, Waar…

wijde laagte stormvloed vaagde een landstreek weg het zeewater kwam helemaal tot Onderdendam water sleurde alles mee Reiderland werd binnenzee kloosters, dorpen, borgen verdwenen onder het slib wat losse stenen eeuwen lang en eeuwen later polderden Groningers het water terug tot de norm de Dollard in zijn huidige vorm achter de zeedijk…

Elke ochtend begint met dezelfde sik Pieken en dalen verdwalen in; Voor ik begin, verlies ik tot ik het weer win Mensen zijn als het weer zo veranderlijk Voor de koffie geen mens, alles te intens Had ik maar een doorlopend infuus Altijd blij, wakker en fit, zonder excuus Pieken en dalen vind je in al mijn verhalen Ze komen van hoogte en laagte…

folder en boek hebben we ons ingelezen gezocht en gevonden Waar bergwanden oprijzen van hoogten niets te vrezen bezochten we Hun kastelen en paleizen met puntige daken uit vervlogen tijden zagen we er Koene ridders te paard en jonkvrouwen die -in modern Duits- ons welkom zeiden Ver.....kijken kon je er vanaf hoogten naar laagten…

ze volgden elkaars vlucht door smalle straatjes alsof de stad in lichterlaaie meebewoog op de laagte van hun stemmen uitbarstte in de eerste toren, aangestreken door een rechterhand ze versmolten passie en hartstocht met wrede smart, intiem en zonder rust omdat zij beiden wisten te zullen sterven, steeds bleker en verder weg van de maan…

De wereld was een blauwe en witte zale, daar stond een sneeuwbed tintelsneeuw midde' in, uw goudhoofd naar zwaanveren ging te dalen - lachende laagt ge, over het veld, handblanke, blanktande, trantele koningin. ------------------------------------------------------------------ trantel - tintelend-fris…

Aleer gij iemand sterven zaagt, was 't gij die eerst gestorven laagt: en droevig staan we, uit vriendenplicht, bij 't graf, waar ge in begraven licht. Zo vaart de dood, o! doof en blind, ze'n spaart geen ouder, spaart geen kind; smijt al in 't graf, maar d'hope niet, die me in dit kruis hier staande ziet.…

Gij laagt op mijne armen, mooi warm wicht, In 't blonde haar 't rood welriekend gezicht. Gij maakte uw lippen als een kersje rond, Ik at zoovele kussen van uw mond. Gij vluchttet uit mijn arm maar 'k greep uw hand, En nam u mede door mijn eigen land.…