Alle inzendingen over labyrinth

Ik ken ze niet, de wegen in dit labyrinth van het verlangen, maar 'k weet alleen dat ik wil luisteren naar de zangen die altijd en overal om alle dingen hangen...…

In het labyrinth van woorden wentel ik me in de knoop Dans ik, van woord naar woord Spring ik, van zin naar zin Op zoek naar het verhaal loop ik terug naar het begin Steeds weer en weer en weer Loop ik weg van het einde…

In het cruising labyrinth kom je lichamen tegen, gespierd, behaard, bezweet, besmet. Lichamen met gloryholes om in klaar te komen, of pikken die diep doordringen in jouw eenzaamheid.…

In beperkt gespreid zicht loop ik door de grijze sluiters van steeds weer opkomende mist, zoek al eeuwen lang naar de uitgang van een doolhof, van het steeds maar zullen falen, geschreven op de schakels van de ketting van de angst, ik breng ze naar mijn oor, beluister hun verhalen, ze blijven zwijgen, ofschoon zij het weten,leid…

Die nacht dat je binnen vloog En rustig op mijn vingers zat Het gebeurde nimmer meer Werkelijker werd de droom nimmer Een gevoel dat onbeschrijfbaar is Wetend dat je nooit meer Van iemand anders zal kunnen houden Doch niet kan blijven dwalen In het labyrinth van het verleden Je leven voortzet En jezelf met elke dag Een beetje meer verliest…

ik orakel labyrinthen spoorloos zonder hinten spreek alleen met zon en wolken om me heen de hemel is gesloten de ruimte is te groot maar ik ben vastbesloten een weg te vinden uit de dood handen reikten trokken terug omdat de hitte te intens was om te leven ze keerden mij de rug nog zie ik je lach, ogend naar de horizon herinner…

in jouw regen een stoplicht langs de wegen een stukje weg onder jouw band een zandkorrel op het strand een muntje in jouw fontein een dertien in een dozijn een vogel in jouw zwerm een pixel op het scherm een bestemming voor jouw zonden een pleister op de wonden een smet op jouw blazoen een schakering van de kleur groen een muur in jouw labyrinth…

Wat zoekt het toch in het uitgesleten labyrinth onder de gedoofde luchter? Laat het vogeltje dat in de liguster nu een vingerhoedje zonnewarmte vangt toch zingen gaan en de eenzaat lokken in het licht. 30 januari 2002 ZONNELEEN De episoden van Amos 61.11 www.abelstaring.tk…

Via ongekende gevaren en talloze ontberingen... Vocht ik me een weg naar het kasteel voorbij Goblin City Mijn wil is even sterk als de uwe En mijn konikrijk is even groot U heeft geen macht over mij…

schreeuwde zoveel harder dan de zijne toen hij door de hoven ging op zoek naar vlinders in een lint die hij niet vond waardoor hij wist dat ook zijn lach daar zou verdwijnen in gestapeld licht van wolken dat zijn ogen had verblind Slechts met de wind wou hij nog dansen in een dans van harlekijnen en ik zag hem daar zo gaan verdwalen in zijn labyrinth…

Ik doorzocht het labyrinth van mijn gevoel waar jouw hobby`s en werkzaamheden met spijkerzolen doorheen marcheerden Ik wist dat dubbelspoor al lang enkelspoor niet beveiligde overweg was geworden Had ik iets niet goed begrepen?…

wanneer de ochtend zacht het labyrinth van slaap begraaft onder bedauwd licht van de stad (haar catacomben, gedicht door meeuwenschreeuw) verschijnt het kind bij het bed waarin het is volbracht door ons, in duizelend sterrenuur, met maanscheuten, die walmende nacht: roof uit de droom, geschenk aan de duur.…

De naam een ding ook, daarvan de onaanraakbaarheid, tot van de naam het beeld met beeld en beeld verbindt, en taal het al in strengen vangt van labyrinth.…

negenendertig de kracht van de herhaling elke ochtend weer balkonritueel observatie van de zee licht en kleurenspel middellandse zee penselen vloeien golvend schuivende kleuren veertig panelen geheimzinnige teken rond zeegezichten…

De woorden ontstaan in trage groei, maar breken de muze open, gebaard in het labyrinth van de lome emulsie van z'n literair bestaan, dan komt z'n lege pen tot bloei.…

Het labyrinth verliep in schroeven van eender, blinder cirkeling. U ten behoeve? Ik weet niet meer hoe lang ik ging. Hoe brachten zij, die u begroeven, zover een ding?…

‘A long and winding road to nowhere in particular’ (Zoro Feigl) Dichten is met een klein lampje of zelfs een magere kaarslantaarn De donkere tuin in gaan en zoeken naar Een lang geleden verloren herinnering Zelfs de zaak waarnaar je zoekt is vaag, onklaar Een raadsel, een enigma, een open vraag Misschien een briefje, misschien een liefje…