Op Terschelling, lang geleden
in een grijs en ver verleden,
leefde een eenzame jonkvrouw.
In het zwart gekleed, in de rouw
om haar familie, verdronken
nadat hun schip was gezonken
tijdens een storm op de Noordzee.
Geen vloed bracht hun lichamen mee,
zij kregen geen ander graf
dan dat wat de diepte hen gaf.
De jonkvrouwe op haar kasteel…
‘Zal de woestijn bloeien als een roos?’
Een lied wat zo opgewekt wordt gezongen
In de Nederlandse Geloofstempels
Nu met honderdduizenden bloeiende klaprozen
In zovele oer Nederlandse landschappen
Zie ik het wel voor me in die Negev-woestijn
Bloeiende rode rozen, honderdduizenden
Maar zo kwetsbaar als de klaproos is
Zo kwetsbaar zijn in…
goden
Hoe kwam het dat ik de monarch zag schrijven op een enkele draad aan een boerenpoort vastgemaakt
dat ze samen de dag vierden
zoals een gitaar zonder vingers me te boven gaat
Misschien werden de heuvels moe en kriebelden ze een beetje in de warmte
Nogmaals dank voor de blindgangerhandgranaat die voor mijn voeten werd gegooid
buiten Chu Lai…
142
Bezig met laden