Alle inzendingen over lam resten vlekken

Wat Duitsland in de beide wereldrampen Van Wereld Oorlog I en Wereld Oorlog II Helaas niet lukte (want de rest werkte niet mee) -Europa onderbrengen in hun Kampen- Wil Merkel nu alsnog introduceren door Grieken te beheersen en beheren…

Nog voor ik het kan spellen stromen mijn woorden op papier in een opwelling van soms zo maar even zoals een melodie die de tonen op de gevoelige snaar doen beven zo volg ik mijn bron de rest is mij om ’t even omdat ik de poezie min mijn hele hart klopt er in…

Daar Rusland het door doping heeft verkloot En al die lui met gedrogeerde lijven Voor straf in Rusland achter moeten blijven Wordt voor de rest de winstkans flink vergroot. Ons landje reken ik op voorhand rijk. Dat zit dus goed, maar nou nog de praktijk……

Het is een feit, al doet hij zo zijn best, Dat deze man steeds minder toekomst rest.…

Alleen de beste vrede wensen maakt Kerstmis voor de rest wel heel kil Ook zij van een eerder troebele wil behoeven vooruitzicht als mensen Moge welzijn verder groeien op Aarde Die toename is duurzaam van waarde…

Nooit zijn zij er uit gekomen Terwijl de realist verzucht: Als het met drank nog half vol zit, Is de rest gevuld met lucht…

het is winter; de herfst gefileerd van de laatste zomerse resten tot op het koude bot dwalen we rond in onze geest en zonder richting laten we onze gedachten de vrije loop op zoek naar warmte en verlichting.…

De dood heeft je meegenomen niet naar de zee of naar een graf maar naar de droeve stilte van een bos daar ben je uiteengevallen je bestaat niet meer de resten zijn vergaan maar de herinneringen zijn sterker dan ooit het lijkt of je weer danst weer naar me lacht mijn haren streelt zo eenzaam in dit spiegelspel.…

Een zanger, Kamerlid, een directeur, Ze waren druk met ongepaste zaken, Voor hen rest, met het schaamrood op de kaken, Een roemloos einde langs de achterdeur. Voorkom dat zij weer anderen besmetten, En laat ze vlug een dickprik erin zetten.…

Dit rest mij na een dag of drie onthouden: Een volle zak en ook nog strontverkouden.”…

Maar dan stoot ik, kluns als ik ben, plots haar glas om, De wijn maakt een vlek op haar jurk, oh, wat oerstom. Ik wil haar gaan helpen en grijp een servetje, Ik poets en ik wrijf en ik zeg een gebedje. De vlek gaat niet weg, maar wordt juist wat groter, Ik wrijf nog wat harder maar voel me steeds kloter.…

fragmenten kruipen door een bleek geraamte wild lijkend verroest niet meer nieuwsgierig ogen ook de tandjes van het ronddraaiend geheel, walsen rond het beeld er schijnt iets niet te kloppen maar zeker niet afgezaagd, zo leeft een zingend onderdeel de rest blijft over…

De witte lakens zijn bevlekt met maagdelijke tranen van nieuw verdriet over oude zaken die niet willen verjaren Oude kou bevriest van binnen resten levensvreugd van toen vertekent ook het beeld van nu tot een simplistisch afgietsel van gedane zaken zonder keer…

het Chinese meisje verleerde het dansen in zijdestoffen kilte haar rijst op de planken de uitputting verweeft haar pedalen van katoen om het leven te stikken in lappen van jaren nu rest haar dansen naar de pijpen der bazen door het oog van de naald en genaaid voor het leven…

Terwijl het beeld vervaagt in rimpels spoelen de golven van vergetelheid de laatste resten weg naar een blanco geheugen Geloof dat je vergeten bent tot de volgende déjà vu of flashback in een droom als een eeuwige druppel op een gloeiende plaat…

verkopen,... jaja en de rest.. tralala! mens wil zich informeren liefst zoveel mogelijk in detail om achteraf alles te vergeten. verkoper,...vrouw, man is dit alles wat je kan! zakencijfers moeten hoger beter dan vorig jaar 't is werkelijk niet te geloven!…

De zon bron van alle licht en warmte verbrandde de tranen in mijn ogen Ze verschroeide de magische glans die jij er zo zorgvuldig in getoverd had Er rest enkel het wazige zicht van vergane schimmen De zon is de oorzaak van schaduw en kilte…

ogendiep en mijlenver kijk ik over het glazen water langs een zwarte spiegelwand naar bevroren stilleven onder het beloofde land waar vogels zijn gevlogen rest slechts het witte leven bij hamerend geluid van mijn hartslag onder de ijskoude huid…

van een rokerig bruin cafe waaraan ikzelf bijdraag in het licht rumoer is het binnenin stil terwijl de rest spreekt of luistert en ik me minder thuisvoel.. de reflectie van de draaideur kondigt nieuwe klanten aan als ik vertrek laat ik niets achter…

halal gutst het rode bloed maar blust geen haat de vraat naar macht van het religieus gezag degenereert de maatschappij door familiegrond gebonden waaien oogsten naar hen die wapens kozen het kaf is wat er rest in broedermoord wordt de koran niet meer gehoord…

Ik adem je Ik voel, ik lijd je Jouw pijn, jouw hart bèn ik Mij rest stof Ik mis je zo Jij doet mij verweken Om het besef dat ik ga missen Neem mijn adem Met jouw lippen Opdat ik mag verstikken…

achter mijn aangezicht huilt het leven machteloos zo lijkt en tijdloos van aard om verlies met pijn te verweven heeft het gevoel verdriet gebaard de avond heeft zich van de lente vervreemd is in koude ondergedompeld rest nog de troost die aan het verlangen blijkt uitgeleend…

De vrije burgers mochten weer gaan kiezen Voor Poetin, die de media regeert En zo de rest heeft weggeïsoleerd Maar toch lijkt hij flink aanhang te verliezen Al waren heel veel websites geblokkeerd Niet elke Rus bleek voorgeprogrammeerd zie ook: www.gelegenheidsdichter.nl…

bij thuiskomst zie ik de foto van de dag waarop wij zo gelukkig waren elkaar het Ja-woord gaven mijn zoon, het levende bewijs van wat eens liefde was prijkt deze foto in zijn kamer, als ' bewijs ' nu rest er niets dan verbittering onder 'n dikke laag stof…

Als het hart alleen nog klopt En de rest al niet meer voelbaar is Een dode geest in het bijna Dode lichaam woont Dan is de eenzaamheid Huizenhoog zichtbaar In de mens die zichzelf Reeds verloren heeft Net als veel van zijn beminden En niet meer weet hoe Hij het leven, en zichzelf, Terug moet vinden…

toch mis ik liefdevolle handen kroelend door mijn haar nee, ik zeg niet die van jou de warmte van een heerlijk lijf verstrengeld met 't mijne nee, ik verval niet in herhaling wat rest is 'n vage glimlach dobberend in 'n immense leegte…

De rest zit hen op Street View uit te jouwen Met een mep-app voor de watjekouwen…

strovuur doofde wat rest is geblakerd zijn…

Op school word ik door iedereen gepest en niemand, niemand heeft het in de gaten ook ’s nachts lig ik die treiteraars te haten Gelukkig is er één ding dat me rest: ‘k Neem alles op, ik zal ze krijgen… morgen… …Verdomd, de camera is wéér verborgen…

Wat rest mij nog, Behalve op te geven. Het zal nog even duren, Voor ik je kan vergeten. Want nog altijd, Zie ik, Wat jij kan zijn. En jij, Jij bent wie je altijd was.…