21 resultaten.
Het verdriet
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.941 Maar als een lichtende lantaren
Hef ik U op en volg U 't duister in.…
Optelsom
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 195 het licht van een lantaren schijnt
genadeloos naar binnen
er bungelt een netje aan met welgeteld
twee spinnen en een mot
de maan is omringd met nevellussen
er is zwart en er is wit
daar laveer je altijd tussen
de gemene deler noem ik god
zegt de verdoemde
en zakt terug in zijn streepjeskussen…
V -de stem van bloem - (1890 / 1959)
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 105 burgemeester bloem
leest zijn kinderen voor -
de bloem der natie
old shatterhand
van karl may leest mijn vader
iedere avond
net vier lees ik mee
van onder de dekens
met een lantaren
ook dit gedicht
moet voorgedragen zingend
van zijn gewicht
de oude dichter
hij ziet het wolkendek
verlicht worden…
Jouw dromen.
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 122 Daarachter het bos, de duisternis
ver weg van de stad met neonreclames,
verlichting van huizen en lantaren-
palen.
Daar raak je soms vervreemd, liever
ga je dan dwalen in je fantasieen,
in jouw dromen en ideeen.…
De vuurtoren
poëzie
4.0 met 4 stemmen 707 En de wind waait door mijn hoofd
En door mijn doorzichtige ogen
Als door een glazen lantaren;
Dichtbij klotsen de golven
Van het frisse schuimige leven -
- - - - - - - - - - - - - - -
Zie het is dag!…
Regen.
netgedicht
3.0 met 59 stemmen 4.120 het regent weer pijpenstelen
ik zit me knap te vervelen
het weent in mist en duisternis
verlicht door een lantaren
struiken hangen zwaar beladen
tot op de drassige grond
de druilerigheid van buiten
is in mijn hoofd gekropen
de neerslachtigheid in mij
verwacht de zon als tovenaar
gisteren en vandaag zijn plassen
water hinderlijke…
Ik liep
gedicht
2.0 met 19 stemmen 4.837 Ik liep om vier uur 's ochtends door de stad
en zag de dingen moe met vroege ogen aan
en sprak bekrachtigend de naam van ieder ding
- aanlegsteiger, vuilnisbak, twee fietsen
brugleuning, benzinepomp, lantaren -
En 't was als snoerden deze klanken
de schepping meer tezaam.…
In de moskee
poëzie
4.0 met 2 stemmen 742 Hij kent: de groene vanen en het plein
Waar vreemden naar de goudspiralen staren;
De Koraanspreuken boven ’t deurgordijn;
De egale zon; der schaduwen slagorden,
Die zwart opdoemen, en verwijderd worden;
De stilte, de gebedsroep, en de schijn
Der maan, die als een man met een lantaren
De laatste rondgang doet, en met zijn licht
Het donker oproept…
Roman in twee vensters (2)
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.390 Wanneer gaat die lantaren uit?
Eén lichtkring op wat vunzigheid.
Die gloor is met dat goor in strijd.
Daar gaat zelfs geen verloren meid.
In mij is net zo’n stille straat.
Waar niet één lamp te branden staat.
Waar sedert lang geen mens meer gaat.
1922…
Een mannetje alleen
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.080 Wanneer gaat die lantaren uit?
Eén lichtkring op wat vunzigheid.
Dat goor is met die gloor in strijd.
Daar gaat zelfs geen verloren meid.
In mij is net zo'n stille straat.
Waar niet één lamp te branden staat.
Waar sedert lang geen mens meer gaat.
1922.…
De gelukkigen
poëzie
3.0 met 9 stemmen 890 Zij schrijden onder 't vaag geruis der blâren
Door 't zwoele duister van een sombre laan
Waar hier en daar een eenzame lantaren
Het lover in een zilver licht doet staan.…
WINTERAVOND
poëzie
3.0 met 2 stemmen 281 Het water is zo diep
En donker, de lantaren
Beschampt de oeroude baren,
Waarin de wereld sliep.
En als de smalle boot,
Waarin ik word gedrongen,
Van levens wal afstoot,
Hoe hoog de golven sprongen,
Van u komt heil en heul,
Mijn lamp blijft helder branden,
Uw olie drupt een geul
Van rust tot aan Uw stranden.…
DES STERV'LINGS ZALIGST GOED
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 79 We zullen zien, mijn prille boreling
De herbergier leende hen een lantaren
Boven de stal stond een soort megaster
Drie wijze astrologen van heel ver
Wees deze op Het Kind en engelenscharen
De herders in het nachtelijke veld
Werd aangeraden ga op kraamvisite
Er klonk een lied voor massa en elite
Dat uitkwam wat al tijden was voorspeld…
Dagen Later
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 2.249 Ik swing op oude platen
waar niemand het wil hebben over ritme
daargelaten
Buiten op het kerkhof (in 1975 gesloten)
groeit het groen onwetend verder
waar zoveel wijsheid eindigde
daargelaten
Ik geloofde serieus dat die lantaren altijd brandde
een smoes voor alle energie die gloeide in mijn handen
ik liet het gaan -ik kon niet vliegen- en…
luisterend naar de stilte
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 203 wanneer als oude vriend
het duister van de nacht
zich weer bij mij voegt
kruipt zachtjes naast mij
de herinnering aan jou
om in geluid van stilte
weer met mij te praten
rusteloos zijn de dromen
waarin ik loop alleen
over geplaveide kinderkopjes
door straatjes en steegjes
waar nauwelijks nog
het lichtend schijnsel komt
van het lantaren…
Aan mijn wandelvriendin 2
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 158 Leve het paaltje en de lantaren met roodwit
of oranje teken
de knooppunten!…
Wandeling zonder maan
poëzie
3.0 met 4 stemmen 775 Mijn lieve kind, wij zouden kunnen lopen
om 't huis, door 't donker, maar het hek staat open,
de straat op, onder een lantaren blijven staan.
Wij zouden kunnen zoeken naar de maan,
die als een spelbreker opeens is weggekropen.
Dit licht volstaat? maar 't trekt muskieten aan!
Kom mee, een voorraad karamellen kopen.…
Olympiade
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.621 riemen die ik weer eens niet heb
Ik draai compleet dol, in dubbele zin
Tot slot ren ik de marathon van mijn leven
gebruik de ellebogen waar het maar kan
en loop de volgende dag binnen als nummer 2007
Geen medaille, geen lint, verloren maar niet verslagen
word ik toch door de officials naar voren geschoven
om de rest van mijn leven de rode lantaren…
Abgeführt
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 71 Door het duister stampen ijzeren zolen
en af en toe wordt op deuren gebonkt
en menigeen houdt zich verscholen
bij het schreeuwen van bevelen
houdt men de adem angstig in
bij het naderen van zwaar geronk
terwijl in het spaarzaam licht van een lantaren
weerschijn van helm en banjonet blonk
“Herr Cohen?”klonk snauwend de vraag
“Mit kommen!…
Foto bij de Rijn
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 110 Vanachter een spiegel van fixeer
kijk jij mij vragend aan.
In de gewichtsloze sfeer
spel ik zachtjes je naam.
Samengebald licht op papier,
voor altijd spelen we hier.
Een konvooi van beelden flitst voorbij,
één ogenblik sluit de rij.
We mediteren op de rivier
waar de zon opbloeit uit het water.
Vissen schilderen ons plezier,
de…
ROMAN IN TWEE VENSTERS
poëzie
4.0 met 3 stemmen 961 Wanneer gaat die lantaren uit?
Eén lichtkring op wat vunzigheid.
Die gloor is met dat goor in strijd.
Daar gaat zelfs geen verloren meid.
In mij is net zo'n stille straat.
Waar niet één lamp te branden staat.
Waar sedert lang geen mens meer gaat.
1922…