Alle inzendingen over leef

ik maak je na in duizenden foto’s in tegenlicht en in woorden die ik kerf in bomen of neerschrijf op papier alle dagen die ik leef op deze planeet vol malle mensen reproduceer ik je een oneindig aantal malen opdat de wereld ooit wordt als jouw lichaam warm en zacht en mij omhelzend opdat de mensheid ooit spreekt met jouw stem: fluisterzacht…

ik ga kloosteren brandschilder jou in alle ramen de ochtendzon geeft mij ons samen als ik de vroegte knokig kniel jij hebt mijn ziel en ik leef daar aanbid je zonneklaar in metten en de lauden hoor ik je stem in koren die uit mijn stilte zijn geboren zal ontwaken in de dagen dat ik je liefde weer zal kunnen dragen ik omgord…

edel paard je laatste missie was een en al droevigheid een woedende mensenmassa dit ten spijt jij bent nu een echte politieheld nu vast op reis naar een eeuwig helder groen grasveld jouw begeleidster is enorm verdrietig maar weet jij was haar trouwe vriend leef vreedzaam verder wetend dat wij dierenvrienden vinden…

De wereld is verdeeld maar ik leerde de stukjes samen te binden tot patronen, en toch zag ik steeds meer verschillen dus zocht ik naar verbinding in godsdienst en de Ene ziel van de mensen waarin je geloven moet omdat ze niet te zien is in de verdeelde wereld waarin ik overlevend leef en de ander een vreemde…

zij komen tot me met sprekende ogen en het hart op de tong ze geven liefde ik kijk terug naar wie ik was, ook in gebreke ver heb ik gekeken zag heel veel goeds, doch ook te veel dat anders kon maar ik leef vandaag en houd heel graag mijn zachte doeken in een heldere zon daar dansen ze, als witte vlaggen ritmisch op het lachen van…

ik zie leven in de bomen hoor het fluisteren in de mist in de sneeuw dansen mijn dromen ik zwaai naar vorst in een winters vergezicht wat heb ik toch met stenen die ik warm in mijn hand geraapt zijn ze verdwenen van waar ze zijn beland ben ik uit rots gehouwen leef ik in dat verband mag men op mij bouwen of heb ik dat in eigen hand…

ik lees je in de pluizen van de goudenregen blaas je gedachten voor me uit ze dansen in de ruit waarin ik lach mijn ogen anders dan je ooit verwacht ik leef alleen, maar huis in verlangen naar vozen met jou en vannacht zonder blozen met handen die kijken in zacht vergelijken het doorzichtige willen van lendenen en billen…

die wegteren in on- en beschaafde landen aan die misbruikt worden in de bio en medische industrie bevrijd ze uit hun kooien bekommer u om het oerwoud en hun bewoners zowel mens als dier maar ondersteun ook mij zou graag naar buiten willen woon en zit vast op etage vier en voel me zo eenzaam hier geef om mij zodat ook ik weer leef…

Er is een grens waar mijn gedachten de realiteit overschrijden De drempel van mijn bewustzijn die ik moeilijk kan vermijden Nu in de kern van mijn incarnatie creëer ik mijn paden Alles heeft een reden ook al blijf ik steeds malen Denken,analyseren,ontkennen en proberen Mezelf te innoveren en verheffen naar hogere sferen Maar nooit staand boven…

In dat Europa leef ik, voel ik me, ben ik Europeaan!!…

Toen was ik nog samen Nu ben ik alleen Toen had ik geen vrienden Nu meer dan één Toen leefde ik thuis Nu leef ik intens Toen was ik een volger Nu ben ik een mens Toen was er liefde Nu is die er weer Het is alleen anders Het is voor mezelf dit keer Kerst wordt eenzaam Rustig en alleen Het is voor mijn toekomst Ik moet er doorheen…

Het maanlicht verlicht de dodennaam die in mijn ziel als een pijnlijk litteken zal voortbestaan Mijn bloedende tranen voeden de rozen die met hun doornen jouw grafsteen beschermen tegen het verdriet van onze verloren vriendschap Ik reik mijn hand uit in het oneindige Onbereikbaar leef je verder nooit zal ik nog iemand ontmoeten zoals jou…

Ik draag die vloek zolang ik leef, en zij werkt telkens als ik praat. Zelfs als ik juist naar vrede streef. Het lijkt of vrede niet bestaat. Het intrigeert mij waar zij bleef want ik was altijd diplomaat.…

kan buigen Dus troost ik mij met regels die ik dicht en morgen zal ik voor haar aangezicht weer stotterend mijn spijt staan te betuigen Hoe heb ik haar vertrouwen kunnen schaden Waar vond ik de door mij verwenste moed Was het, dat ik door aandachtzucht gevoed mijzelf met rampspoed wist te overladen Ik weet: ik had niet eens het beetje lef…

Leef je nu echt zonder spijt? Want mijn lieve mama Wanneer je niets wilt weten Raakt je leven keuzes kwijt…

we zweven boven de kleine letters in wezen is het simpel; vergeten dat je in feite maar een simpel wezen bent we verdrinken soms in heldere taal in feite ben je stervende, omdat de dood voorzeker, hoe lang ook het uitstel van bij het begin een vaststaand feit, is we eten van ons verbond voorzeker leef je nu nog, jij, dat ingewikkelde…

Leef gij het leven Zoals het gaat - Niet al te opzichtig, Niet al te gewichtig, Een beetje voorzichtig Dan is 't niet zo kwaad! Houd gij het leven Bedaard in het oog - Toon gij u krachtig, Uw doel steeds gedachtig, Nooit onwaarachtig, En dan: kop omhoog!…

Mijn tranen zitten vast Achter lange tralies Verstopt achter de muren Vluchtend voor de pijn Mijn verdriet is weg Niet meer goed te vinden Verblind door stralend daglicht Bang om vrij te zijn Mijn lach is ver te zoeken Als regen in een droogte Niet bang om soms te neppen Dus doet er ook niet toe Leef onder grote bomen Schuil ik voor…

een dag kleedt zich aan, rekent zich rijk  smokkelt uren langs mij heen  die ik later terug vind  in abrikooskleurig ondergoed  ik draag 's avonds de verloren tijd voor de nacht die haastig de restjes uren ophaalt alles uitrekt alsof ik geen vrouw ben een dag kleedt zich, prikt zich aan schreeuwerige prijskaartjes raakt ziedend mijn lef…

Mensen enthousiast omhelzen, Die je helemaal niet moet, Tegen een ander bekritiseerd, Leef je dan je leven goed? Geen rol in een toneelstuk Het handjevol dat ik ken, Die gaan voor de eerlijkheid, En nemen mij zoals ik ben……

Mijn leven heeft nu meer waarde ik leef nu bewuster op deze aarde door God kijk ik overal anders naar want ik weet: Hij is altijd daar!…

Leef een leven vol mededogen al voelt het vaak of je wordt bedrogen. Uit deze gedachte komt mijn wens te willen leven, zo intens, dat het gezien wordt als gegeven met een mens als hij valt best te leven.…

Tussen jouw tranen zo mooi en zeldzaam onder de rivieren zwem je weerloos op grote tafellakens trillend van geilheid door niemand zo bedoelt eindelijk alleen op reis door zon gebakken gedichten lezend zweef je, draai je verander jij jouw lijf onstuimig, langzaam wulps verleidend van kleur verschietend leef je intens kom je…

zeepbel door Het staal trekt een spoor In de ontzetting van de ziel Met de stemmen in zijn hoofd Beroofd van enig moraal Dief van werd beloofd Aan de onschuld van het leven Waant hij zich weer even baas Over wat hem niet werd gegeven Met ogen zwart, vaal gezicht Gedachten verward, doelgericht Uithaal naar elk besef Van realiteit Het laffe lef…

Als jij me aankijkt voel ik dat ik leef daarom m'n liefste .... Bedankt voor wat jij me geeft.…

van weggeweest mijn zelf nog niet teruggevonden de spiegel van de jeugd gaf onbedoeld verval te zien nu echt begonnen reis niet zo snel bedelden mijn ogen ik wil nog zoveel zien de kale heuvel met het eindstation nog niet beklimmen en zie hoe ik nog leef mijn ogen licht wat meer geloken mijn mond verdroogd maar met nog kleur op wangen…

Maar het maakt mij zacht en breekbaar Jij bent die ene Waarvoor ik alles doe Ik verdenk mezelf van gekte Maar dat doet er nu niet toe Als jij mij aankijkt voel ik dat ik leef Daarom mijn allerliefste.. Bedankt voor alles wat je geeft Jij bent degene die voor eeuwig en altijd in mij leeft…

." Ik zei "M'n bloempje, leef en lach, Heft uw hoofdje met gemak." En ze aanschouwde nog slechts één dag Voordat haar stengel brak…

licht weegt zwaar op mij sluit mijn ogen en ben gewichtloos jouw graf doemt op maar de pijn raakt mij niet ik weet mij dichter… lucht is pure liefde waarop ik leef en zweef alle energie die je liet weet mij te doordringen maar jouw pijn raakt mij niet er is geen zeer meer vervlogen angels share achtervolgend leven valt niets raakt ons…

naar buiten gestapt en meer dan ooit in vrijheid, meer dan ooit de lucht gehapt ingeademd reikt mijn zucht naar waar dit kind verbleef ik leef elke muur voelt onbevreesd, de oude kast beschrijft verweesd zijn tijd tot glans gewreven leuningen langs uitgesleten spijt ligt de trap reeds geplaveid op duizenden verschillen dit is wat we…