Alle inzendingen over leegte

Ze dweilt de hele dag maar door Verdrinkt in haar verdriet Verslagen vrouw in triest decor Troost bestaat er nu nog niet Achterblijven, plompverloren Niets dat haar verdriet verzacht Haar geluk ligt diepbevroren In een zwarte donkere nacht Ze moet toch verder, ondanks alles Zegt soms liegend dat het wel gaat Maar ik weet beter, mijn ma blijft…

Wit papier laat mij de leegte vullen Tussen bladrand en bladrand Vul de leegte in met kriebeltjes En krasjes en dingetjes En dan heeft wit papier betekenis Vul mij de leegte met hetzelfde Dan krijgt de ik een zijn Geen wit papier in mij…

jouw tochtgevoeligheid dichtte alle kieren en plaatste een veer op elke deur die niet meegaf synchroon aan de eikels viel een flanellen overtrek op ons bed waaronder ik het nog steeds koud krijg als ik jouw ademtocht voel door de gapende leegte die je achterliet…

als jij door het raam kijkt ontspruit daar verwachting als ik het glas bekijk is het beslagen de hoop is verleden het heden zoekt naar achting om de leegte te dragen…

De stenen klinken hol onder de aandacht van de regen stappen plassen druppels kaatsen leven onder nachtelijk gezang het licht van een lantaarn het maanlijk toeziend oog weet het woord te vinden weet een lege plek waar het werkelijk stil is. Kiezels scherpen het inzicht ideeën werpen het eerste licht over de schaduw van het water waar de…

Ik staar in de leegte mijn hoofd ongevuld niets dringt door. Ik zie niets, ik hoor niets, er is niets...…

toen jij niets meer wist te zeggen heb ik de leegte maar gedicht…

in dit ontaarde grasperk waar ruimte zich tot leegte beperkt en de liefde graast tussen paaltjes en prikkeldraad leerde ik de dovenetel als grondstof voor scherpe witte wijn…

De kroeg was leeg jij was er niet De muziek zweeg jij was er niet Kaarsen brandden het licht zo kil mensen praatten de ruimte stil Koud mijn handen bevroren mijn hart kleurloze wanden mijn hoofd verward Wijn was water gezelligheid koel vooraf de kater emotieloos gevoel…

en zo worden zelfs onze lichtste dagen bezwaard met leegte…

leeg, mijn dagen die zonder een woord beginnen in nietszeggend blanco dat schoon blijft van zinnen vol, mijn hoofd barstend van vragen die onbeantwoord de leegte slechts verdagen…

Hoor toch hoe lege flessen kunnen rinkelen hoe leegte opstandig of is het weer vol wil zijn…

soms weet ik niets te schrijven dan lijken letters in oud zeer te beklijven of houdt de geest ze in grijs gevangen ook kan hij het ongeborene naar verten dromerig doen afdrijven als een literaire abortus provocates van een nodeloos bevrucht verlangen…

Ik voel me eenzaam Eenzaam en alleen Eenzaam in mijn hoofd Alleen in merg en been Als een mok met koude koffie Die niemand nog lust Een zware lepra lijder Die door niemand wordt gekust Een ranzig broodje kaas Dat door niemand wordt gegeten Een oude zwerfhond Die door iedereen is gebeten Een boterhammenkorst Zwaar beschimmeld in een zak…

zo zoek ik vaker en nog dieper zie dan ogen zoek lippen verwacht handen met tedere vingers verlang naar een zachte blik van troostend raken ik ontwaar echter holle stengels die tonen van stilte zwijgen…

sterfelijke blikken van voor het oerbegin in geheimschrift van wereld ogenblikken buiten het ogenblik onbesmeurde voorstellingen geboren uit leegte in oneindige vormen dat denken vast zet aan de aarde door woorden van het script van rollen die op oogleden geschreven staan bijeengehouden door mazen van afwezigheid…

Mijn scherm leeg niks meer bevatten tijd genoeg om na te denken. Wat bedoel ik geen wonder verbaasde ogen omringen me. Wensen dromen ideen een gouden horizon onbereikbaar ideaal de lat te hoog. Onuitgesproken vaak gezegd vragend om meer is dit alles? Tegen beter weten vechtend vloekend toom ik in zo kansloos. Lege idealen…

de kracht neemt toe door een stil gesprek waarmee ik zwakke zinnen in de leegte wek om te stollen in een blozend lied dat men stralend in de verten ziet…

Een vlakke vlucht in kleurloze tonen. Het is gebakken lucht, er valt niets te belonen. Tekens aan de wand als voorbode van een broos bestand tussen een man en een vrouw die louter zwijgen. Geen spijt of berouw, wel stilte aaneenrijgen. Een vruchteloos gebaar, door niemand gedragen. Allen staan daar maar en idealen vervagen. De vroege…

je was er niet, dus bleef de koekdoos dicht en ook de glazen bleven in hun hoge kast vanuit mijn laagte greep ik naar de resten van vandaag er werd geproefd volgens een langbeproefde receptuur- maar toch een goede daad was duur en lege koppen stonden hol hun zwaargewicht te wegen buiten, in de lichte regen buitelde mijn levenslust…

Ik heb niks meer En ik ben niks meer Fluister ik naar De gedaante die Zich zwijgzaam Naast mij voortbeweegt In een moment dat Nu maar ook evengoed Toen kan zijn - Alle besef van Wat ooit tijd - Of ikzelf - was Opgelost in een Levende nevel Die totale leegte toedekt In vriendschap opgedragen aan Manon Munsterman…

de dag erna is er de melancholie van overvloed als gevoelens zijn uitgeput door veelheid in nuance lijkt de de ziel beboet door de aangereikte kansen van woorden die nu rusten in de geest of een enkel hart van vaak gesloten ogen de dag erna roep je in de leegte van een woestijn met vergane glorie terwijl in het bloed nog wat chocolade…

de klok tikt niet meer zijn afdruk op het dressoir breekt, in het licht van de leegte is alles nog vol van haar…

hoofd als Snelkookpan die Regelmatig overkookt En een gulp gaargekookte Details langs zijn Kanten naar beneden Ziet gaan - ' t Is genoeg geweest, Nu, tijd om alles In de winteropruiming Te doen, 'k wil zien Van het onzinnig Databestand af te komen, Betekenisloze details Wil ik gaan mijden - Hoog tijd om me Aan de leegte…

de leegte die je achterliet is ontkiemd en uitgedeind tot een zwart gat in de kern van mijn zijn dat me aanzuigt tot ik in mezelf in elkaar klap.…

Flinterdunne snor, fout pak, Onderuitgezakt op de enige stoel Die het etablissement rijk is, foute gozer Die ongeïnteresseerd zijn handelswaar aanprijst - Overjarige snol in te wijd Uitgesneden hals met royaal zicht Op het boezemgebied - Met twee eenzame gasten die ook al niet Geboeid zijn door het gebodene, En achter het vermaak De grote leegte…

nu, Leegte waarin zelfs mijn adem Lijkt te verdwijnen Zie jou niet meer, En hem, en haar ben ik ook Uit het zicht verloren Leegte die mijn leven overneemt Zodat ik vanaf nu nergens meer Bij kan horen…

waar de weg steevast kwijt is en de einder overal eender een naamloze leegte in de vouw van de kaart waar platte aarde zich krult tot verre niemandsbomen zodat stilte verzwijgt in de richting van voorbij probeer te keren…

ga op zoek naar een plekje aan tafel elke stoel volstaat, ook ik verwerp een lege trein en maak papier dicht met woorden maak met water een zee en van afstand een eiland maak van één gans een volle vlucht (denk aan dunbelijnde lucht) maak van niemand en nergens een rots en blijf niet ver van hier…

als de stilte valt in 't voorbijgaan is het moeilijk op te tillen, bevroren is je gestalt' je wilt het zo graag pakken omhelzen en... en zoveel willen, in een ontvankelijke houding staan doch je ontwaart enkel lamme takken en het luchtledige is niet te verslaan op dat moment heb ik weet van het bestaan je voelt geen binding met het…