Alle inzendingen over leeuwerik

De leeuwerik verschijnt in zijn wisselende coulissen uit de dauw ontstaan uit sterren en een mateloze maan de zon als vaste toneelmeester schenkt hem een open doek, als een triviale meerwaarde van een tijdloze repertoire in een adoratie met een hartstochtelijke zekerheid uitnodiging met zijn opvoering gratis opgevoerd, als toegift…

De zon vertoont zich achter wisselende coulissen geur van drogend hooi onder de sterren, de maan als vaste souffleur, de regie heeft genomen voor een jubelende leeuwerik, die zichzelf een open doek schenkt om in zijn juichende repertoire van adoratie en hartstocht zichzelf en iedereen uitnodigt in zijn arena een mozaïek van zijn muziek…

Van zo hoog klinkt het lied met het blote oog niet te ontdekken hier is het gehoor dat richting bepaalt. Vanuit het goudgeel koren stijgt de warmte omhoog, draagt het leven in cirkels naar de hemelboog. Daar deel van zijn met jubelkreten om het geheel te voelen en te weten het lied leidt het pad naar omhoog.…

Daar boven klinkt hoog in de lucht het vrolijke geluid van de lustige leeuwerik vanaf de morgenstond Ach kon ik zo zingen tussen hemel en aarde bleef ook hele dagen zweven en hield niet meer mijn mond…

Blijft gij nooit één blanke uchtend, Leeuwrik, zingen hier beneên, Die uw nachtlijk nest ontvluchtend Door de zilvren neevlen heen Vleuglings vindt de gouden wegen Waar uw aadmen juichen wordt, Tot uw zang in vuren regen Naar de koele vore stort; Zingt gij nooit de rode smarten Van de duistre aardenacht, Wordt het bloeden…

De leeuwerik stijgt hoger dan de hoogste boom met zijn lentelied.…

de leeuwerik z'n ‘getwitter’ klinkt mij wel als muziek in de oren…

broedplaatsen gevraagd open velden en sloten leeuwerik in nood…

Mijn geluk is onzeggelijk de klaproos scharlaken bloeit de lisdodde zienderogen groeit hoog in de lucht een leeuwerik…

binnen lichtbanen kleurt grasgroen nog intenser mijn blik valt omlaag leeuweriken bewegen in hun hooglied naar de zon…

Jij hebt de dingen niet nodig om te kunnen zien De dingen hebben jou nodig om gezien te kunnen worden --------------------------------------------- uit: "Een leeuwerik boven het weiland', 1980…

storing witte schapen loom grazend in blauwe weide de beuk verwent het vermoeide gras met heilzame koelte een blad trilt uit gewoonte zonder aansporing hij laat zich horen de leeuwerik vanuit zijn vlucht zijn zang verstomd als zij hoorbaar naast mij plaats neemt…

De bruine leeuwerik, Die moe en vleugellam Naar lente wederkwam, En schichtig door het Licht Van een hel aangezicht, Verward in strik en band, U tuimelt in de hand?…

Gij leeuwrik en gij nachtegaal Al zingt gij heel verscheiden Toch hou ik van u beiden En hoor graag naar uw zoete taal Wanneer ik dwaal Door bos en veld en weiden! - En naar uw juichen en geklag Mocht ik wel luistren nacht en dag. Gij leeuwrik stort in mijn gemoed Een lust en kracht tot leven Tot werken en tot streven Wanneer…

' zei het jongetje dat de wet van Newton gelezen had en hij steeg als een leeuwerik in de dampige najaarshemel en geen sterveling op aarde heeft hem ooit nog teruggezien ------------------------------- uit: Gedichten 1938-1970…

Zoals golven zuchten naar het strand telkens keren eb en vloed of kwinkelerend als een leeuwerik in de lente het ontstaan opnieuw begroet zo leeft zij in mij adem ik haar zijn wij in wezen het getij…

swier bûgt dyn pols troch, wylst yn 'e blaue hichte in ljurkje twirret Een voorzichtige vertaling: je polsstok buigt diep, terwijl in het hoge blauw een leeuwerik draait…

Voor kinderen van een nieuw gelag, van Leeuweriken en reçuutjes Een keur aan cedilles, een verlate gast reeds verjaard was de taal uit uw boekenkast.…

Nu weet ik welke vogel mijn lievlingsvogel heten mag, die even opgetogen zingt zomernacht en winterdag. Ik werkte ’s winters in het woud, de zon scheen fel door de denne-stammen op fonkelsneeuw met rosse vlammen, mijn hakmes blonk en klonk op ’t hout. Daar ging omhoog een kleine schelle met fijne lichtdoorwaaide klank, hei-leeuwrik’s lied…

Ik heb je lief zoals je soms gelijk een gouden zomerdag bent nee nee nee ik heb je lief zoals je bent nee nee ik heb je lief zoals nee ik heb je lief --------------------------------------------- uit: 'Een leeuwerik boven het weiland', 1980.…

Meer was er niet dan het uitzicht en elkaar Hoog boven onze hoofden zong de leeuwerik zijn lied. Nog zingt hij daar. Het uitzicht, de liefde waarin we geloofden, zijn nog even waar.…

Die nachtelijke kattenescapades Zijn vele vogelaars een doorn in 't oog Geen grutto, leeuwerik vliegt meer omhoog Maar blijven weg of doodstil in de Hades Jazeker, ook de poes van Midas Dekkers Vindt kool- en pimpelmezen echt iets lekkers!…

een leeuwerik, boven het koren! Hij zwiert een boogscheut ver, stijgt, zegeviert, en tiere-tiere-tiereliert.…

De leeuwerik antwoordt jubelend tot in 't verst op elke zaaier die zijn hoop ziet gloren. Voor de eerste maal na de verruwde dagen dalen de dieren naar de waterplekken. En de stalkalvren die zulk licht niet zagen, schuren verblind hun kop tegen de hekken.…

. ------------------------------ Hemellawerke - Leeuwerik…

Niet alleen de leeuwerik met z'n doldwaze vluchten of de nachtegaal met z'n bekoorlijk gezang de merel die tegen de late avondluchten jou doet luisteren onder lichte dwang Nee geef mij ook maar het gezellig kwetteren van de mus of de brutale herrieschoppende spreeuwen Maar bovenal het koeren van de houtduif die je 's ochtends je slaap doet…

de trommelmaaier tot de tanden gewapend vlijmscherpe zaaier van de jonge dood cyclomonster met messen het gras schreeuwt het uit de hoogbejaarde eiken kijken zwijgend toe kleine leeuwerik in gekortwiekt gras je vleugellamme lijfje jouw zang zal ik nooit horen levenslang gemis…

Ik wens dat je vandaag en altijd mag delen in de wonderen van de natuur De roestbruine veertjes van een zwaluwhalsje, De fijne pootjes van een mus, De ogen van een uil die eruit zien als juwelen, donkere hemel bezaaid met sterren, het gezang van een leeuwerik, de stilte van het platteland, heldere zeeën en glinsterende stranden…

Het knisperend grind op de paden draagt geruisloos de stilte voort waar bomen de graven omarmen rust zacht, klinkt als draaglijk woord lief dwarrelen de eikenblaadjes als warme deken over de dood ik hoorde jouw stem in een leeuwerik toen ik heel even mijn ogen sloot…

leeuweriken stijgen jubelend in de stralend blauwe koepel jij bent hier in het suizen van de wind in teer ontloken groen van verre bosranden ik voel je levensstroom in machtige eiken het gezang van vroege vogels en golvende bloemenweiden de warme aarde is je schoot al mijn vezels zijn doortrokken van jou mijn lentegodin…