Alle inzendingen over lenteboden

Vanmorgen vlogen ganzen over ik zag dat ze daar boven in de lucht geen V meer schreven voor ik mij verheugen kon op mogelijke lenteboden herkende ik het teken van hun vlucht .../---/... -------------------------- toelichting: H5N1…

wil iets kleins iets kleins schrijven voor jou je pegelde vandaag in strakke winterzon mijn warmte kon je niet ontdooien toch zag ik op het balkon de eerste groene puntjes zich ontplooien iets kleins mag dat de eerste lentebode voor ons zijn…

knappe bollen die knollen bloem en blad hoe doen jullie dat? zie ze daar nou eens staan zo fier kondigen ze de lente aan de kou kan ze niet deren de sneeuw dragen ze als kleren zo brengen ze als bloemrijke bode een ongekende kleurrijke ode…

Nog in twijfel en wankel pinken zonnestralen Hun schijnsel is uiteenlopend en decoratief In de lucht schilderen zij de nieuwste verhalen Weinigen zien dit verrukkelijk versieringsmotief ’t Is de overgang van de oeroude jaargetijden De totale omvorming tart elke toverkracht De winter hangt nu aan een draadje van zijde In de jaarsafari had hij…

Onder de hazelaar op het restje grauwe sneeuw een vleugje stuifmeel…

de roze avondlucht bracht duizend ganzen in hun vlucht naar water rond de ingevroren maan glansde sneeuwvloed als de bode van een maagdelijke nacht ik heb op je gewacht toen alles donker leek maar vond je niet, je kwam pas later toen het water verder keek dan nu…

versterving vooraf nieuw leven groeit in kernen de nazorg van herfst…

Krokussen ik heb ze al ontdekt in het gras waarin ze zich ontvouwen als een schilderachtig geheel in sneeuwwit, paars en zonnig geel zien ze er uit als was zo ook de narcis hun aanblik zo puur en fris ze kondigen de lente weer aan want de winter (nou ja, winter!) die mag nu wel gaan…

Lokkend gekwetter een vogel schudt zijn veren de lente vliegt aan. Een veulen doet voor- zichtig zijn eerste stappen de natuur ontwaakt. Wollige schapen plompverloren in de wei warmpjes bij elkaar. Vlinders klapwieken met hun gekleurde vleugels geluidloos applaus. De dagen worden langer de rokjes kruipen korter de liefde rukt op…

bruisender nu, zoals je het licht bezingt alsof je de komende lente reeds proeft en ook ik me steeds vrolijker voel als ik je weer zie en beluister met wat kruimels je liedje begroet…

Als de wolken blijven hangen En de neerslag duurt maar voort En de bliksem kruist jouw gangen Donkere lucht boven jouw poort Weet dan dat die dondergoden ook wel weer hun kracht verliezen - Dan herrijzen lenteboden en die zullen zonlicht kiezen…

slaperig bolleke, vol in stilleven gehuld levenskracht ontloken, rank slank lenteklokje vol in wit gestoken, en groen gevat, verlok je grijzig grauw verslagen, van blije hoop verguld…

De lieve lenteboden Doorzwieren beemd en gaard: Ze zoeken onder 't zingen, Waar 't jeugdig nestje stond, De kleine bannelingen Terug op d' oudergrond.…

Schuchter nog, bedekt met sneeuw, de eerste lieve lenteboden; blaadjes rekken met een geeuw, nieuwe knoppen reeds ontloken. Allemaal, ze zijn met veel, verspreiden zachte geuren, vergeten is de winterkou. Wit en blauw, groen en geel, de nieuwe lentekleuren, betoverend in d'ochtenddauw.…

Het bekken op het warme plein in Rome, de kille kamers van de vrome doden geruild voor dit genadig onderkomen: twee duiven in de kleur van lenteboden. Hier neergestreken in een hevig licht en nodeloos alert voor elk gerucht of staande in een wankel evenwicht de dorst verdrinkend na de laatste vlucht.…

Je bent mijn Epsilon Lambda en Phi De schaduw van je nachtelijk parfum Is ayurveda afrodisiacum O Elphi, Epsilon Lambda en Phi Odeur in ons gezamenlijk ontwaken Een wilde roos besprenkeld met mijn rum Mijn muze, Epsilon Lambda en Phi Elphi Clematis, liefde's lentebode Je paars gewaad voor zoete merelzang Ligt klaar…

in de frisse ochtendlucht zweven lichte klanken lieflijk, helder hoog als blauwe regen ranken kringelen zij omhoog over het stille water suizelt een lentewind bespeelt de lange stengels van het riet, en zingt zacht deinend, een wiegelied hoe zoet vlijt de zon zich rond de ranke berkenboom speels zijn de jonge katjes hangend in de groene…

Met regelmaat haal ik mij lieve doden Zo leeftijdloos nu helder voor de geest En sprakeloos ervaren wij het feest Door de geheimenis ons aangeboden Met om ons heen weer volop lenteboden In mij dobbert een pril zoetwater beest Waar ben ik toch zo angstig om geweest?…

Ja opgestaan is hij, de Lentebode De duistre’ machten zijn fluks heengevloden want elke tegenstand kwijnt weg, verbleekt Narcistisch wentelt hij in de klassieken Poëtisch schetst hij ijle uilenvlucht Citerend een Romein en nog wat Grieken Hoe hij ons oikofobisch toch bevrucht!…

de zon maakt haar gedwee en zo gewillig beknot haar niet ze werpt zich vanzelf voor je voeten als je haar laat en slechts bewondert weldra zal je vurig wensen: kon het maar altijd lente zijn zoals ze lacht, zoals ze praat haar aard een beetje grillig zoals ze naar de hemel reikt met jou in haar vizier gisteren pur sang een lentebode…

O prille lentebode, onkwetsbaar voor voorbije winterkou, gooi af je veilige knop, laat schallen je trompet! Laten we fladderen en dansen in de lentebries voor ik dankbaar de handen samenvouw.…

oogstrelende lentetinten na een lange wintersleur sublimiteit van kleur en geur lieve lenteboden die een bevroren hart ontdooien onder naakte bomen ontwaken frisse dromen dat de dood maar even slaapt en de kiem van het leven blijvend waakt in het land van sneeuw en ijs herboren lijkt uw blankheid zo volkomen zuiver zijn uw kelken als…

Lieve lenteboden die een bevroren hart ontdooien onder naakte bomen ontwaken frisse dromen dat de dood maar even slaapt en de kiem van het leven blijvend waakt.…