Alle inzendingen over lentegevoel zintuigverwarring opgaan in een moment

Trompetjes staand op steeltjes, een ongeorganiseerd geheel. Ogen zeggen oren feestgetoeter zichtbaar aan, vanuit een fel geel. Groen ruikt het herboren gras, uitnodigend fluisteren sprieten: ga maar zitten, of liggen wellicht. Voor lopen is er tijd voldoende. Het park omarmt twee mensen, zo onontwarbaar als zij schijnen. Fluweelzacht klinken…

In de zolder van de ziel, keurig in doosjes geborgen, liggen de momenten opgesloten. momenten als in een foto vastgelegd, welke de herinnering ontwikkeld, en een leven weergeven, inmiddels al meegemaakt. Waarheden, leugens, lach en tranen, niet bedacht,meegemaakt en door het leven gebracht.…

Dynamische blik opent een nieuwe wereld voor lentegevoel.…

Naar buiten wil ik gaan In de massa opgaan, tussen de mensen staan Nu sta ik in de menigte Mijn persoon doet er niet meer toe Onzichtbaar lijk ik even nu Onopvallend wat doet het er toe.…

in volle kleuren helemaal uit je bol gaan, ontluikende tijd…

Het lichtend groen, het jonge beukenblad, schept ruimte in ’t ontwakend bos. Een vogelkers in bloei, een veld met anemonen, het maakt iets in mij los. Jij zag de eerste zwaluw, het melkvee in de wei, een vogel met een bek vol mos. Een vliegtuigje laag boven het veld, wij zittend zij aan zij, voor even van de wereld los. En als wij…

Als een schaduw uit het verleden Huisde je in verre herinneringen Als de vergeten geest in een fles Huisde je er tot de eerste lentenacht Als zachte regen op het malse gras Ontwakende jonge bloesems De eerste bloempjes nog schuchter Langzaam openend tot hun volste glorie Verre herinneringen brachten jou Na een bittere winter ontluikende…

warm was de aarde die zwart rulde toen jij de potten vulde met lentegevoel je lach omhulde scheutig de eerste groene krullen in het al spruitend gewas je kende hun kleuren rook bijna de geuren in het planten van de blauwe druif zo waren de jaren maar dit keer zal het anders zijn met de pijn van een nieuwe geboorte…

het gevoel van de lente komt de winter gaat het felle licht over het water de stroming schittert kabbelende vogels schreeuwende meeuwen jengelende kinderen prachtig die contrasten ik loop en ik denk ik kijk en ik voel ik zie en ik ruik ik hoor en luister en bundel de energie het ruisen van het riet meerkoeten hobbelen als drijvende…

De vogels tjilpen volop de bomen worden groen een tractor rijdt rokend voorbij ik verwonder me over de wereld, de kip en het ei. En alles maakt me blij zomaar omdat alles leeft onder de zon, al verdwijnt die weleens, ik maak me ook vrolijk omdat ik Besef dat als ik dat nu niet doe, het er nooit meer van komt..en ik wil ook weleens…

De lente is begonnen nu de zon weer schijnt, de natuur kriebelt, een roze bril. Verliefde stellen, wandelend op het strand, niks maakt meer uit, problemen aan de kant. Alleen maar genieten, tulpen en narcissen, tomeloos verlangen, alleen maar zonneschijn. Liefde overal, niemand wil het missen, badend in de zon, iedereen in zijn…

In het vroege middaguur zit ik in de zon op een terras met m'n rug tegen de muur en geniet van de narcissen in het gras die dansen in de wind en luister naar de vogels in de nog kale bomen maar toch met een zweem van ontluikend groen koester ik dit moment in een altijd blij makend seizoen waarin ik alles weer vind…

Zoals de vogels vroeg in de lentemorgen hun lied zingen en de zonnestralen door het dakraam mijn lichaam beminnen De geur van gemaaid gras mijn longen vult met een lentegevoel is het in mijn hart een strijdgewoel. Het ultieme gevoel van geluk is voor mij een streven en ik ben er van overtuigd dat het eens aan mij wordt gegeven…

was het weer bar en boos hing er gedonder in de lucht grimassen liepen samen met buien van mijn buurvrouw die ineens weer opvrolijkt neem nou voorbijdrijvende wolken een lust voor het oog van het ene moment op het ander ineens weer lieflijk verbonden en opgaan in een kus…

Maar altijd kwam 't moment, dat hij begon te praten, zeggend: 'De één zou 't doen, de ander zou het laten'. Dan blies hij een rookgordijn, viel fel mijn stelling aan en zag ik steeds mijn kansen geheel in rook opgaan.…

twee voeten in het water gedachten in de wind zo vrij denk geen moment aan later alleen aan jou zo hier bij mij wil jouw handen voelen je vingers door mijn haar verdrinken in jouw ogen intens opgaan in elkaar vliegen zonder vleugels altijd blij van zin hou ik mijn ogen open anders mis ik het begin…

----------------------- ------------------------------------ regen op het raam een wolk schuift voorbij de zon de meeuw zweeft op licht. ------------------------------------ ----------------------…

vanmorgen liet hij zich weer horen een vroege lijster in de achtertuin klonk er prille lente in de bomen kroop ik gretig uit mijn winterhuid…

wij speelden heel spontaan in kleine vrije kring een vriendelijk gevaarlijk spel van vrolijkheid met lege glazen en kusjes op de mond maar later hebben jij en ik de kring de kring gelaten ieder ander speels gemeen buiten ons samenspel gezet speelden wij alleen zachtjes stelend van elkaar in lachend glasbezit…

Lente in het land Het huis vol zomerzon En tuin en op het schoolplein En ook op mijn gazon Ramen staan nu open De deuren wagenwijd Schoolpleinkinderstemmen Tekort kom ik aan tijd Jongens leren schaken Op een tweemeterbord Meisjes in d'arena Gaan op in badminton Plots verschijnt een tourbus Met groepen acht en zeven Terug van een…

´Je raakt me´ zei ze Warm teder fluistert haar adem waaiert over haar huid tinteling op het topje van haar vrouw zijn ´Ik wil je wel´ zei ze Tergend langzaam knopje per knopje bloot van elk kledingstuk ontbloot In dat ene moment was zij alleen, alleen maar zij, het allermooiste kleinood...!…

we fluisteren omdat we willen dat onze stemmen teder in de nacht opgaan teder lieve woordjes gesproken we fluisteren laten de woorden in tedere kusjes voor het slapen opgaan…

zacht droeg ik jou op warme handen van verlangen ogen wisselden woorden waarvan zinnen met liefde beginnen ik kende het onderhuidse stromen van dromen die teder uitkomen tot jij mij voorzichtig raakte de spanning zich ontlaadde en wij blij lachten over dit onverwachte lentegevoel terwijl wij nog op de winter pasten…

zie je verborgen schoonheid in de mist of denk je aan eenheid nog voor het verdwijnt wanneer de nacht het aardse heeft gewist zoals het geluid op't achtergebleven eind of denk je aan eenheid nog voor het verdwijnt zo harmonieus in dit oude verbond zoals het geluid op't achtergebleven eind boven een vrome, gezegende grond zo harmonieus…

Kleine witte wolkjes drijven langs de hemelboog. De ondergaande zon kleurt ze hier en daar wat roze tegen het zachte blauw. Het wordt avond. De zon zakt achter de huizen aan de overkant. Nog even, en de schemer verdeelt zich over bos en veld De merel zingt nog zijn jubelend lied. zwart tekent hij zich af in het schaarser wordend licht…

schutkleuren bieden oponvallend bescherming, opgaan in het volk…

Mijn liefste, ik wil jou niet veroveren, maar -- opgaan in jouw vuur.…

Emoties vullen de gedachten, overmannen tezelfdertijd. Stil op 't bed te wachten, Zie de tijd verstrijkt, tergend langzaam, een witte klok, een grijze muur, secondes tikken verder, bewijzen ieder uur, waarin ik verder glijd Bedrukt voel ik mijn bonzend hoofd, het bloed vloeit uit mijn oor. Mijn ledematen zijn verdoofd, en beweging is…

Het water in de rivier neigde tot deinen merels floten er hun hoogste tierelier geheimen hulden zich in bomen wilden enkel stilte vangen als klankbord voor een bede waar ik enkel van kon dromen doch het antwoord bleef tussen wiegende takken hangen wat mij zeer verdroot een lang verdriet raakte vlot en in serene stilte trok huivering…

De natuur verandert van kleur je ruikt de lente met zijn speciale geur misschien begrijpt u wat ik bedoel dat heerlijke lentegevoel.…