Alle inzendingen over lentemorgen

de lente fluit iets onverwacht de vogels vroeg op t' liefdespad ik wandel stappen in het zacht genietend, van het bloeiend blad geen weg is mij te lang op een dag zoals vandaag geen gezeur alleen gezang ik vang het licht... zo dol zielsgraag mijn trein komt aan op tijd naar Brussel in een hel geraas ik voel dat deze dag ons…

Zijn inborst leefde vroeg in de lentemorgen in de dauw van mei.…

Lentemorgen hoelang duurt het nog voordat jij komt, voordat ik jou zie!…

tóch een mooi begin op eerste lentemorgen als vorst heen te gaan…

de morgen tooit zich bleekgroen gesluierd een haag fluistert tegen glimmende grassprietjes een lentemorgen kan er alleen maar zo en niet anders uitzien…

de morgen tooit zich bleekgroen gesluierd een haag fluistert tegen glimmende grassprietjes een lentemorgen mag er alleen zo uitzien…

De winter brengt hier menig lentemorgen, Van zachte zonneschijn en heerlijkheid. Wat houdt het leven nog voor ons verborgen? Vraag niet. Geniet uw tijd. ----------------------------------- uit: Kwatrijnen (1924)…

Een mooie lentemorgen - vogels zingen in de boom hoog boven de jongen en zijn hoofd vol met virtuele beelden van de games die hij speelde en wat hij straks gaat doen met zijn doorgeladen Browning…

De groene vruchten van je ogen Ik kus ze O, lentemorgen…

Zoals de vogels vroeg in de lentemorgen hun lied zingen en de zonnestralen door het dakraam mijn lichaam beminnen De geur van gemaaid gras mijn longen vult met een lentegevoel is het in mijn hart een strijdgewoel. Het ultieme gevoel van geluk is voor mij een streven en ik ben er van overtuigd dat het eens aan mij wordt gegeven…

als niets gebeurt en gesloten wolken zwart gekleed blijven omdat ze alles weten en ik zelden slaap in wit of dat ik de lengte van mijn vingers meet in een te korte naaktheid de afgebeten nagels inclusief mijn ogen blijven toch te klein en kijken doe je wereldoud wat als ik sterf in een onuitgenodigd woord op een lentemorgen…

Zweeft ze in de lentemorgen tintelend in ijle lucht buitelend en schaterlachend springt ze heen en weer tussen trotse moederogen en haar kraaiend kroost woont ze in najaarsgeuren kleuren strooiend in de grauwe lucht ik ben vergeten hoe ze voelde onvatbaar is ze weggegleden langs de kille winterwanden van mijn uitgesleten hart…

God! wâ'n hemels mergenuur! Uut 'en wolk van goud en vuur En ik weet nie hoeveul kleuren Zie 'k de zon heur schiefke beuren. En umhoog deur 's hemels blauw, En umleeg ien 't drupke dauw, Lienks en rechts en wied en zied - 't Is al straolen wâ ge ziet! Hè! hoe lekker, hoe gezond Weit het wiendjen ien mien mond! 'k Vuul '…

De lentemorgen, fris en koel, Ontwaakt en speelt met het windeke zoel; Reeds draagt de leeuwerik, schel en zoet, Ten hemel der bloemen morgengroet: En gij slaapt!…

wakker worden op een zaterdagse lentemorgen met de zomer in je bol want het is immers al juni de zon straalt door het open venster de wind fluistert beloftevolle geheimen en je neuriet mee “You are not alone, I’ll be there” een tevreden glimlach kleurt wangen blozend je wordt warm van je kruintje tot je tenen als een hand je teder streelt…

Op de vroege lentemorgen terwijl het bad mij wakker spat dreunt de wereld op mijn mat en dompelt mij in aardse zorgen Ik lees van veel verterend vuur van dode-mensen-landen van weggeslagen stranden ook van menig stervensuur Vol blaren, derdegraads verbrand krult mijn hart zich huilend krom wil ik schreeuwen, maar blijf stom door de koppen…

Op zo'n lentemorgen die zich ontwakend strekt koel en nauwelijks gekleed nog terwijl nachtkilte wegvloeit en het trilt boven de wetering zweeft een vlechtwerk van donkere nachtresten vermengd met frisse dagdromen dwars door het zinloze draaiboek van het nieuwe etmaal In die verwarrende werkelijkheid verschijnt ze in de jonge dageraad…

Nog verder draag ik mijn verleden het weelderige riet in waar de mandjes groeien bruinverpakte gorzen de wacht houden over elke doodgeboren lentemorgen en vroege klanken stroomopwaarts de eerste zon ontmoeten Een rapsodie in tegenlicht bewaakt de ijle dijken in de laaghangende kilte trek ik mijn rietkraag verder op buitendijks wachten…

De tuinmerel fluit mij wakker z’n euforie werkt aanstekelijk ik grijp deze lentemorgen aan te ontsnappen uit de zondag die de hele winter duurde Verlang naar ‘t ritme der dagen wandel over het schelpenpad langs de ringsloot van de polder waai uit op het boogbruggetje luister er naar de stilte ruik er het drassige groen Een…

Op een blinkende lentemorgen rent het kind verrukt over de zandweg door 't boerenland jubelt om de nevelkronkels als frisse damp uit witte gesponnen suiker watertandt wanneer hij mooie huizen ziet gemaakt van stijve slagroom of gladgeschaafde griesmeelpudding springt naar de weide die hem zwakjes weert toch met elke dauwdruppel vrolijk…

met nog wat kreukels op haar wangen van het kussen dat zo heerlijk opgerold onder haar hoofd lag wordt ze wakker juist op het moment dat de nacht zich vol overgave geeft aan de nieuwe lentemorgen de vrouw ze knippert nog slaapdronken rekt zich uit haar haren nog wat verward de poes aan het voeteneind rekt mee een grote gaap en roets…

warm bespeelt omdat zo lang geleden jij mijn klasgenootje was twinkelend klinkt een wijsje uit dat verre verleden voor het leukste liefste meisje van een merel op het dak bij het allerlaatste reisje zat je naast me in de bus stilletjes verlangend naar jouw eerste lieve kus zag ik dat jij mooier was dan de opkomende zon op die lome lentemorgen…

Lentemorgen, verrukkelijke maand mei narcissen bloeien nog geel lichtend frisse blauwe lucht een zwak odeur van nat asfalt slentert de zon stil tegemoet en ‘k weet ik hou van jou Lentemiddag, verrukkelijke maand mei de kersenboom staat volop in zijn bloei met bloesems wit en fel de lucht langzaam verstikkend en in de hemel eerste wolken…

ivoor kleurt met roze de wind wiegt elk bloemblad een vroege hommel strijkt neer een glimlach krult mijn lippen lente zacht langs mijn benen kroelt de poes tevreden want hij kreeg zijn hapjes en ik zie mezelf al wandelen langs de Moerweg je hebt er hoge bomen vlug een bakje troost en een boterham ben al in mijn schoenen gesprongen de lentemorgen…

als hun jong nestje in één nacht wordt geroofd in de jasmijn klinkt s’ avonds ‘n melancholisch lied maar de nieuwe lentemorgen lokt weer en beloofd en zelfs in het schemeruur gaat de merel zingen hij zoekt al vroeg door het duister naar het licht ook ons bedroefd hart zou zingend moeten winnen dan klinkt door iedere beproeving: Zijn eeuwig…

't Was op ene lentemorgen, talrijk zijn die morgens niet, dat mij Morpheus - hoogst gelukkig - vroeg genoeg ontwaken liet. Ik ontwaakte, en duizelachtig, bijna zonder kleedren aan, klaar van haaste, liep ik buiten, buiten in de koude staan.…

En waar de maatschappij ligt als een veld, Geopend in een lichte lentemorgen, De wondren schieten opwaarts, ongeteld, De aarde houdt geen enkele vlek verborgen. De zee geeft vonken, en de hoge zon, Gaat stralende doorheen de ruimte trekken En maakt de verte zichtbaar van de bron En komt de vogels naar de vrijheid wekken.…

In de boeken van voor eeuwen Vond - zodra hij in zijn cel trad Lag en stierf hij - vond de Prior Bij de naam die hij genoemd had Jaar en dag - een lentemorgen Toen hij ging, voor duizend jaren.…

Gelijk een oud tuig dat niet meer dienen zou, Doorheen ’t getij van winterkou, Had ik m’n hoop, m’n fiets geborgen, Verbeiend d’eerste Lentemorgen. Want door m’n fiets mag ik verhopen De witte Lente door te lopen, Te rennen, daarom verkies ik niets Als hoopsimbool boven m’n fiets.…

En 't is vroeg in de morgen: de hemel is blauw, in 't mollige gras schittert peerlende dauw, op stammen en blâren, ver en dicht, speelt met de schaduw het zonnelicht, - op aller grachten zomen staan bloemekens te dromen, knikkende, geurende, slapensmoe, de heldre lentemorgen toe.…