Alle inzendingen over leutig

Niets zo leutig-fraai en fris als bezemboerenkerremis! Niets zo leutig-fraai en fris als 't Vlaamse leven is!…

Niets zo leutig-fraai en fris als bezemboerenkerremis! Niets zo leutig-fraai en fris als 't Vlaamse leven is!…

Door ongebaan- de sneeuw te gaan, Hoe lustig is ’t, hoe leutig!…

De EO bracht de Grote Jezus Quiz Lollig, leutig en voor Jan en alleman Inmiddels heeft de omroep spijt ervan Zij sloegen plank en spijkers lelijk mis Ook zondag wacht ons weer een nice surprise Titanic! Live door Holiday On Ice…

Laat de lieve wonnenbronne, laat het leutig zonnenvier, laat de verse blommen kommen, laat weerom de lente, alhier! Dan ja, zal ‘k genezen wezen, opstaan en, gespannen fel, of ‘t een klare snare ware, dichten ende deunen wel! --------------------------------------- uit: Tijdkrans februari 1888…

's Ochtends na een leutig Carnavalsfeest, schrik ik wakker van een grote oerknal, met de geur van bedorven gehaktbal, maar van de producent schrik ik het meest. In zijn adamskostuum ligt daar een vent, met alleen z'n narrenmuts nog maar op. Zelfs slapende trekt hij een gekke kop. Hoe hij hier komt dat is me onbekend.…

Zo’n leutig lenteliedje, wauw, ik schud ze zo maar uit mijn mouw. Ik heb er wel een stuk of zeven het afgelopen jaar geschreven. Maar een vrolijk herfstig lied, dat lukt me om den drommel niet. Verdriet en droefenis is niet aan te ontkomen, melancholie druipt uit de kale bomen.…

Laat de lieve wonnenbronne, laat het leutig zonnenvier, laat de verse blommen kommen, laat weerom de lente, alhier! Dan ja, zal ‘k genezen wezen, opstaan en, gespannen fel, of ‘t een klare snare ware, dichten ende deunen wel!…

En riep hem stem- en schalenklang Te midden leutig feestgedrang, Daar deed hij ’t snaartuig ronken Vol toverend' harmonie, En zong de zielen dronken Vol klank en poëzie. Nog zwerft alhier de zanger En doolt stilzwijgend rond, Doch, houdt hij zijne mond, Zijn ziel is liederenzwanger.…

snotvalling de dijken op winterstorm valt de canadabomen aan, takken breken onze paden achter den stal van Sefke liggen ze al jaren te vermolmen, de reuzen stoffering van ons weidse landschap we hebben onderweg al judasoorkes over de weg zien gaan, ze luisteren nie zenne, ze smaken naar koteletten ge hebt geen last van psilocibine of dat ander leutige…

En stoor de stilte niet: laat horen mij dat leutig slaan... En, kwelgediert, houd op voortaan! Heb daar!... Het speit, de steen rondom, en, uitgestrekter schenen, zijn al de vorsen, diepe in ‘t goor, in ‘t zwijgend goor verdwenen!...…

En stoor de stilte niet: laat horen mij dat leutig slaan... En, kwelgediert, houd op voortaan! Heb daar!... Het speit, de steen rondom, en, uitgestrekter schenen, zijn al de vorsen, diepe in ‘t goor, in ‘t zwijgend goor verdwenen!...…