44275 resultaten.
Een dubbelleven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 113 het is niet zo
dat ik de dood
iedere morgen
in de ogen kijk
wel begeleidt hij me
als trouwe toeverlaat
die omstandigheden tekent
kleurt waar het om gaat
in rust en mijmering
deelt hij de monoloog
een schaduw die in verfijning
de lichtintensiteit vergroot
mocht hem ooit ontmoeten
gelukkig in afscheid weer groeten
wij leiden een dubbelleven…
Ken ook je prijs
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 176 jij bent er altijd geweest
pas later wat meer
op de voorgrond gekomen
als kind ontmoette
ik jou vaak in
angstige dromen
bij huis en tuin
maaide jij het gras
harkte scherp de kantjes
eens heb ik jou
in de ogen gekeken
jij wette de zeis
noemde geen tijd
nu ben jij er steeds
ken ook je prijs…
als leuze
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 341 knijp schaduw
tot duistere figuren
laat ze sterven
op muren
in tegenlicht
van zon
als leuze
in schreeuwende
kleuren
doen ze
de waarheid
geweld aan
schrijf ze
maar dood…
Licht jagen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 71 de schaduw
die we zo lang
als maar mogelijk
voor willen blijven
zal toch eens de zon
aan het gezicht
onttrekken
tot die tijd
is het jagen van licht
een van de betere
tijdsbestedingen…
Cirkel
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 169 De toenadering
houdt ook het afscheid in
het einde vervolledigt
de cirkel en legt aan
tot het begin.…
Dood hout zorgt voor nieuw leven
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 106 ooit was hij oersterk
reeën schuurden vaak hun vacht
aan de bast van deze pracht
een kanjer van een zilverberk
maar hij moest het zwaar bekopen
stond voor velen in de weg
de kettingzaag werd in zijn stam gezet
zo triestig kan het bomenleven lopen
zo, het dode hout is wat er rest
enkele zwammen proberen te overleven
tevens wat gekraak,…
Bewondering
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 309 Hetgeen ik zag heeft mij erg bewogen,
wat kan het leven meedogenloos zijn.
Maar jouw krachtige hand bij het afscheid nemen,
heeft me toch ook weer meegegeven.
Dat de mens die het ondergaat,
tot de laatste snik zijn mannetje staat.…
Een zaadje
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 174 Een zaadje viel
het zweefde met de wind
lager en lager
het daalde op Aarde
Men dacht
het sterft alras de dood
ergens diep in de Aarde
Echter, er kwam een dag
dat het zaadje ontwaakte
een groen plantje
kwam boven Aarde
Toen ging het snel
het wonder
van groei en bloei zette
'n prachtige bloem in de Aarde…
God moet mij geren zien
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.243 God zei dat ik een liedeke moest maken.
Ik zei dat ik niet kon.
Hij leê* mijn weifel-hand en wilde bij me blijven
zoals een moeder doet die kindeke leert schrijven
en 't lied begon.
En 't lied begon te groeien uit mijn handen
lijk uit de mei het gras;
nog voor ik aan die wasdom bloei en zaad kon wensen
stond heel mijn herte rijp van liekens…
De dood loert
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 1.691 Geluidloos glijd je de kamer door
Geluidloos als de dood
Je weet waarvoor je daar bent…
Je stapt langzaam verder
Je bent één met die schaduw
Maar nooit met het licht
Je ziet geen hand voor je ogen
Toch weet je waar je moet geraken
Je kan alles zien
Terwijl een kil gevoel in je binnen sluipt
Je weet dat de dood zelf achter de muur loert…
In de schaduw van Jezus' kruis
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 144 In de schaduw van Jezus' kruis
is nog zoveel pijn en angst,
zoveel verlatenheid,
onbegrip, verraad.
In de schaduw van Jezus' kruis
is nog zoveel oorlog en onrust,
zoveel ziekte en dood,
verdriet en honger.
In de schaduw van Jezus' kruis
ontkiemt echter hoop en leven,
een klein begin van vrede,
een nieuwe schepping.…
De schaduw van de dood
poëzie
2.0 met 12 stemmen 2.420 voortbewoog; -
Maar hand in hand, toen met zijn schaduwkleed
De brede vorm nabijsloop, zaten wij,
Gedachtig aan het spook, dat hard en wreed
Vaak mensen scheidt, hoe groot hun liefde zij;
Daar vlood het schijnsel heen, het was als gleed
De schaduw van de Dood langs ons voorbij.
---------------------------------------
Uit: 'Veertig gedichten…
SCHADUWEN VAN DE DOOD
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 176 Door godverlaten straten trekt de dood
even verlaten door de koude herfstwind
De wind huilt droevig diens grote nood
hij schreit luider dan een droevig kind
De dood werpt zijn schaduwen vooruit
als spoken dempen ze het laatste licht
Rillingen glijden over menig kille huid
angst leeft op ’t oude afgeleefd gezicht
De dood werpt blikken…
Spreken in de schaduw
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 102 Maak wat je te zeggen hebt zinvol,
geef het de schaduw.
Kijk om je heen,
zie hoe levendig alles is -
Rond de dood is het leven!
Waar spreekt hij, die vanuit de schaduw spreekt.…
DOOI
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.804 Zoals bij 't sneeuwen
die vlokken vervaard
weiger en trage
vallen op aard,
zo moeten alle
gedachten van ons
van uit hun hemel
van dromen en dons
dalen op aarde
waar alles dooit
wat sneeuwwit en droomrig
de dingen vermooit.
Droef is de dooi
maar als uitgeblomd
gesmolten bloeisel
gefilterd komt
na duistere reizen
door wijze grond
kristal…
in Godsnaam
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 165 misdreven met ons
in de diepste dalen
nacht der schaduwen
hoopt hij jou en mij
te doen inzien
dat dit dwalende niks
met de dood heeft te maken
maar een overreden
om midden leven
in Godsnaam rust te vinden…
Strijden tussen licht en donker...
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 2.460 De schaduw van de dood slaapt nooit
Langzaam wuiven de sluiers met hun doodsarmen
Als de zandloper zijn laatste levenskorrels laat glijden
zal het donker zich over het leven erbarmen
Een strijd gevoerd tussen leven en dood
waar de mens sluimert in nevelen van dovend licht
De zandloper laat het eindoordeel in deze gelden
en de zwarte schaduw…
Stukjes naderende dood
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 167 ik voel pijn
zouden het de eerste stukjes
naderende dood kunnen zijn
in frontale aanval
op de tempel
van het leven
altijd evenwicht
ieder licht nam
schaduw zelf bij de hand
nog schijnt de zon
maar de dagen korten
en het donker wint terrein
de balans is om
ik beleef nog slechts de schaduw
van wat mijn bestaan had moeten zijn…
Eigen schaduw
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 154 Zie mijn eigen schaduw niet meer,
Twijfel over mijn bestaan -
Hoofd vol loden gedachten,
Gedachtenstroom stroperig
Tot stilstand gebracht
Buiten bruist het leven
Binnen leeft de dood…
Sterven, mijn oudste zus gaat sterven
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 394 Mijn oudste zus gaat sterven
Fineke Gerda is opgegeven voor de dood,
voor de laatste overgang
Mijn zus krijgt in die transitie
ook het maximale van wat het leven
aan liefde en hulp kan bieden
een pijnloze liefdevolle afhandeling
van alles wat het leven daarvoor biedt
Dan mag de dood een schaduw trekken en
mijn pijnloze unieke zus doen…
De schaduwen van het leven
hartenkreet
2.0 met 20 stemmen 2.093 hoop nog lang te genieten
van je warmte die me beschermt
tegen de schaduwen van het leven.…
leven in schaduw
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 522 doorspekt met tranen
haar eeuwige angst
een leven in schaduw
duister gemis
neergeslagen ogen
zien nooit wat er is
gesloten haar blik
een lach
zonder kleur…
Een schaduw van het leven
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 686 Je bent zó ver weg
Het bereik is zo klein
Je gedachten niet te lezen
In een wereld
Waar niemand de toegang krijgt
Je bent hier aanwezig
Met een prachtig lichaam
Ik kan je aanraken
Maar je voelt geen liefde
In de wereld van jouw donker
Je bent mijn geliefde
Ooit beminde je mij
Je passie was ongeremd
Het ongeluk maakte alles stuk
In…
Schaduw van leven
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 131 ik zag
in je lach
een glimp van je ziel
hemelse schoonheid
voorbij de
schaduw van leven
mimiek
componeerde blijdschap
uit stukjes geluk
je ogen straalden
een zomerse zon
in uitbundige verhalen
op dat gouden moment
wist ik dat onze liefde
eeuwigheid kent…
Waardigheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 484 Als ze gevangen zit
in het niet meer weten
schemer haar omsluit
helderheid verdringt
laat haar dan in
haar eigen beleving
zodat ze met waardigheid
haar leven kan leven.
Paula Hagenaars…
Een man die, moe en levens-mat
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.583 Een man die, moe en levens-mat,
en liefde-leeg, en zorgen-zat,
zijn avond-maal bereidt:
hij roert de melk, en breekt het brood,-
waar hij van leven of van dood
verlangen kent, noch nijd;
- hij ziet de gulden hemel aan,
en voor zijn stoep de sparre staan
waar 't laatste licht in straalt
éen poze nog, éen warige poos,
'lijk in zijn hoofd…
Gelijk een arme, blinde hond
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.055 Geljk een arme, blinde hond
van alle troost verstoken,
dwaal 'k door de zoele avond rond
en ruik de lente-roken.
Er waart - lijk om een vrouwe-kleed
waar oude driften in hangen -
er waart een geur van schamper leed
en van huilend-moe verlangen.
En 'k dwaal, een blinde hond gelijk,
door dralige lente-roken,
mijn hart van alle liefden…
In weerkaats
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 91 ik zag je
dansen op
de zwarte
lijn die de
gouden glans
als schaduw had
alleen je ogen
twinkelden
in weerkaats
het ongeziene
priemden stralen
zonder eind
met jouw
pirouettes
bouwde licht
zijn cirkels
in piramides
tot de hemel
waar zij
in ontmoeten
het sterrenlicht
begroetten
in de blauw-
gouden kleur
die zonder
zwarte…
Ochtendmist-Avondlied voor een verlorene
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 597 Draag mijn dierbare doden voor u uit
Draag mij in de schemering
Van't alledaags bestaan
Draag mij, als ik dans
in licht en schaduw
van voorgoed verloren jaren
Wij zien malkander terug
Boven het water, op de brug
Wie weet waarheen de wolken waaien?
Het Leven is een lange omweg naar de dood....…
De laatste roos
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 870 Maak mij niet wakker
Als de dood me beschildert
Met verstrooide kleuren
In een vertrouwd seizoen
Neem me niet mee
Als een late roos
Nog bloeien wil,
Vredig in het herfstgroen
Beroof me niet
Van mijn stenen schaduw
Als bladeren vallen,
Verdoofd door de wind
Laat me rusten
In mijn laatste traan,
Die de droeve stilte
In leven en in…