Alle inzendingen over levenloos

Een overdrachtelijk schip zonder anker drijft doelloos en in verwarring naar de kust waar Samaritaans gezang en mededogen oprijst voor een doorgeschoten enkeling; hij die het overleefde. Geboden kansen echter niet benut. Hersenschimmen zaaien twijfel. En dan is hij weer thuis. De rest van zijn leven niet durven kiezen enkel doorspekt met…

Ik ga voor Een toekomst die Zwanger is van Het verleden - Dat voor mij Ook een levenloos Kindje is, Maar wel zichtbaar Resultaat van een Voldragen liefde…

De tranen zullen zouter smaken en bitterder nog dan gal woorden zullen nog niet raken omdat het nog niet doordringen zal. Je blijft misschien vragen naar het waarom terwijl je weet dat er geen antwoord is alleen dat groot en diep verdriet en het onbeschrijfelijk gemis. Het wiegje blijft altijd onbeslapen en oogjes voor altijd gesloten…

Achteloos als een levenloos object. Achtergelaten in mijn gedachtes leven, denken, verloren in het waarom.…

Mijn cello had een zonnesteek Snaar D van dood Slap over de kam ontstemd geknakt levenloos En ik, ik liep ongemerkt steeds in de zon…

hou vast onverdedigbaar leven levenloos loos gebaar streven leidt naar een ongenaakbaar slot er was niets er is niets er zal niets zijn doch slechts dood gewoon ons lot…

De mens leeft levenloos Rond zich heen Versterkt gevoel van onlust Verraad en tevens Wanhoop van verdriet Op 't leven dat hij verliet Achterlatend 't verschiet…

levenloos tussen varens de doctrine van minder vet en meer energie beschadigd tot op het bot kreupelt hij voort tussen het jonge groen zoals het hier ruikt ruikt het nergens…

het licht reisde ver voor je uit sterren dansten om je heen op de grens van het zwart naar het wit doofde het licht elke minuut verdrong de andere toen je levenloos ter wereld kwam…

ROMA PIETA In een nisje Klein en teer Lig jij in het Volle zonlicht Levenloos terneer Op je moeders schoot - Die voor ons In de bres sprong En zinvol je Eigen bloed vergoot…

Meedogenloos Met pijnlijke precisie Fileert hij haar Huid brandend Van verlangen Naar einde Loze last Veegt met stalen Blik zijn weten zuiver aan smetteloos Laken onttrekt Het levenloos Aan leven…

het bloed bereikt op de duur de kust en kleurt het avondwarme zand onschuld verscheept van schoonheid naar verschrikking levenloos aangespoeld op het land hoe bitter is de smaak van geroofde puurheid op deze machteloze verloren zomerdag…

Hij ligt daar, in zijn houten pyama In zijn gekromde vingers een rozenkrans Zijn lippen strak op elkaar geknepen Bewegingloos, zo lijkt het althans... Hij is gegaan, zijn lichaam achterlatend voor ons, om hem nog even te zien Maar, als hij had geweten... Zou hij nu zeggen: huil niet, ik heb het licht gezien... Hij ligt daar, strak, in zijn…

Zo'n vreselijk ongeluk daar lag je levenloos: ow wat was het moeilijk want ons zusje is dood....…

steeds vaker jaagt een brandende wind langs het steen waar zij vroeger polijstte schuurt nu de grove korrel het fijne zand is verdwenen in duinen die al de benen hebben genomen hier brokkelt alles af dat zachter is dan rots tot ruïnes van muren die eens de winden keerden bescherming boden aan de kleine oase nog vegeteren…

Onder invloed van het beeldscherm besef ik zachtjes, luidkeels, gierend van de pijn in mijn hoofd in mijn lever in mijn maag dat het leven in mijn hoofd zich afspeelt in de onderbuik van dagen die veel te lang duurden. Ik besef in zestien miljoen kleuren dat ik niet leef, dat ik nooit geleefd heb.…

Ik ken die rust, ik ben die rust, die ontkenning die door aderen sluipt de levenloosheid die in ogen kruipt, waar ieder woord naar afstand ruikt. En zij maken, ontwaken in mij dromen waarin ik mezelf ophang aan bomen en andere leegte gevulde gedachten, maar nimmer dat ik het leven weer verlang.…

Ik sta tot mijn knieën in het water Levenloos geklater van onsterfelijke druppels, mijn gezicht ranselend als kleine knuppels De zwarte schapen in de lucht Bekend en berucht bij zoveel individuen die lijdzaam weer wachten tot het zal luwen…

Hij blaast lucht in regenboogbellen maar wanneer haar wapperende haren druppels vangen in kleuren die bijna onaards zijn tekenen ogen als houtskool, levenloos versteend blaast hij nogmaals al is het alleen maar om het laatste beeld niet te verliezen…

als het leven mijn lichaam ontvlucht en zij mij levenloos achterlaat heb ik -die nu levend lichaam is- slechts een stap opzij gemaakt voorwaar ik zeg u: vrees niet het lichaam komt uit stof vandaan de geest -die het leven is- zal eeuwig blijven voortbestaan…

zelfs woordeloos weerkaatst haar stem tegen ver van hem verwijderde muren en staart hij uren naar de schaduw van haar droom zelfs levenloos verplaatst haar zucht de ijle koude lucht die hem omgeeft waarin hij leeft met de pijnen… het fantoom…

ik ben als de dood voor de dood, het besef van geen weg terug liggend levenloos op mijn rug zes planken gevoerd met zijde de dood lijdt, leidt mij naar een luxe die ik nooit gekend heb u zult het voortaan met mijn vriendin moeten doen postuum zend ik u mijn scheldkanonnade.......…

Het is stil donker en levenloos machteloos maar dan ook een verontrustbare gevoel onweersmacht...krachtvol Streesloos... gerustelende gevoel onvergetelijke herrineren onmisbare emoties pijnelijke gevoel Levende geest met ondraagbare pijn die je nooit vergeten kan reist met je mee!…

Roerloos, bijna levenloos is het op straat. Dan gaat er een raam open en hoor ik levende muziek. Klanken van een klarinet die mij ten gehore komen. Virtuoos wordt hij bespeeld. Zuivere tonen en alles lijkt te gaan leven. En een dodelijke stilte wordt verbroken.…

Met handenvol Scheppen ze hun vervoering over mijn levenloos lichaam Overladen me Met Judasbloemen…

Het lege nest, zo levenloos en stil. Herfstig bezoek komt stijlvol langsgedruppeld. Maar daar komt Opa alweer aangehuppeld. Hij lacht ondeugend, slaakt een harde gil. Eerst dansen op de bank, dan glijden van De leuning van de trap en dán, en dán..!…

zij is een houten pop die aan wat touwtjes hangt die buigt en rekt en strekt levenloos zo uit zichzelf uit het juiste hout gesneden voor het schaakspel van de macht zij is een houten pop die aan wat touwtjes hangt waaraan zij danst zij buigt en rekt en strekt zij draait - zij wordt bewogen ZIJ WORDT BEWOGEN…

Mijn tranen komen niet voort uit verdriet ze komen wanneer de bomen kaal en levenloos lijken mijn hand de zon maar niet kan bereiken mijn tranen komen voort uit ijzige kou door de wind in de winter tegen mijn gezicht en dan loopt het niet zo in de gaten dat ik jou verstopt heb in dit gedicht.…

Als er iets is waar je niet over kunt praten en blijf je daarom van binnen boos reken dan voorgoed af met die pijn leg het bloot die wond het maakt je zo levenloos stop het daarna diep in de grond verklaar het voor dood want je mag nooit zelf de begrafenisondernemer van je leven zijn…

Levenloos en paasbest uitgedost Lig ik hier nu in mijn kist. Ik weet dat de dood zelden aan iemand voorbij gaat, En zich ook in mij niet heeft vergist. Levenloos en onbewogen Kan nu niet meer worden betwist, Dat ik doodging bij het eeuwig sluiten van mijn ogen, Waarop mijn laatste indrukken werden uitgewist.…