6147 resultaten.
De duizend doden
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 431 Achttien waren jullie in getal,
Wachtend op het einde -
Achttien levens die zonder reden
Voortijdig verloren zouden gaan
Onvergelijkbaar met de duizend
Doden die ik dagelijks sterf
En evenveel levens die ik dan
Ongebruikt langs me heen zien gaan…
HIJ HAD GEEN TALENT
gedicht
3.0 met 4 stemmen 5.997 Hij had geen talent voor tragiek,
verdonkeremaande rampspoed
bij het leven, meanderde
door een landschap tot aan
een toevallige stad
waar hij plotseling zag:
hier kom ik vandaan.
Af en toe viel hem in
dat hij misschien wel bestond.
Ook zag hij een vrouw
van wie het bestaan
met geen pen
te ontkennen.
Ze paarden en hadden geluk.
Toen…
Leven en dood
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 680 Staande bij de kassa
staat een oudere klant triest en verloren,
is gisteravond zijn vrouw overleden,
terwijl ik hem condoleer,
voel 'k me bijkans schuldig wanneer
ik hem zeg:
bij ons is een kleinkind geboren,
op het moment dat jouw vrouw
de wereld verliet,
kwam er nieuw leven ter wereld.
Zo dicht bij elkaar liggen leven en dood…
Nacht
poëzie
4.0 met 3 stemmen 323 ’t Gestarnt’, dat de avond wekte in ’t Zuiden
Is reeds in ’t spieg’lend meer gezwicht.
De maan onthult haar kwijnend licht;
En drinkt de balsemgeur der kruiden.
De nacht, reeds half voorbijgesneld,
Heeft aller scheps’len oog geloken.
De tortel rust, in ’t nest gedoken;
De leeuwerik bij zijn gade in ’t veld.
Zijn…
carpe diem
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 164 comisch, is het niet, dat telkens
als ik jou weer zie
rampspoed en ellende volgen,
pijn en verdriet de weg naar het hart zoeken
en dat vele jaren lang
dan aan het einde van de reis
in de winter des levens
en dan zal ik naar u komen
maar niet langer als vijand,
maar dan zal ik u als vriend omarmen…
Het uit zichzelf bestaande
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 De kosmische reeks van het leven
Terug te vinden in de kleinste zaken
Komt zonder zes niet bij de zeven
Kent zonder tong geen smaken
Waarachtig onzichtbaar voor het oog
Bevat einde noch begin
Gelijk een ongrijpbare regenboog
Is de weerkaatsing des levens er middenin...…
Mam
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 113 vertel mij nog eens
over geboren worden
en over de dood
mam
verhaal nog eens
over de schoonheid des levens
het verblijf hier op deze aardkloot
mam
beschrijf nog eens
over engelen in het hiernamaals
het ter wereld komen in jouw schoot
mam
vertel mij nog eens
dat de dood niet het einde is
slechts een geestelijke vorming waar ik zeer…
Zeven Levens
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 930 Zet al die levens op een rij en
je komt vanzelf weer terug bij MIJ.…
Het laatste woord,
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 165 Zonnen als behang, onbeweeglijk
boven werelden als medaillons
waar de toekomst ligt geschoren,
in het onkruid van de golven, draag
het tij en ontij in gelijke maten met
me mee, om de nek van de tijd geborgen,
een doolhof van de aardse stee en
in de boezemkamers van de hartslag
in het ongezouten leven, gedolven
uit het ritme van seizoenen en…
Herfstig is mijn tijd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 231 Ik sta nog wel in zomertooi
maar herfstig is mijn tijd.
Mijn stam, eens rank en glad
is knoestig krom.
Het bos waarin ik groot geworden ben
dunt zich steeds verder uit,
mijn takken reiken nog omhoog
maar raken nauwelijks andere meer.
Wat schaduw geven doe ik nog
maar vruchten zoveel minder dan voorheen.
De stormen van de tijd
hebben…
EEN SPREKER DIE MAAR NIET UIT DE WAR KWAM
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.672 Jeroen wou zeggen: 'buitensporig',
Maar 'borenspuitig' kwam er uit.
Een poging, om 't weer goed te maken,
Had 'sporenbuitig' tot besluit.
Nog bleef de man naar juistheid streven
En 'spuitenborig' werd de klank; -
Toen zag hij af van verder pogen
En sprak: 'Meneren! 'k zeg u dank,
Dat gij de daad hier voor de wil naamt;
Een goedheid…
Vlas.
poëzie
5.0 met 4 stemmen 503 'k Was buiten aan 't dolen. De zomernatuur
Ontplooide haar kracht allerwegen;
En tuinbed en boomgaard en akker en wei, -
't Sprak alles van God en Zijn zegen.
't Was alles zo feest'lijk, zo rijk en zo schoon;
Het rondzien was zuiver genieten,
En deed aan de trillende snaren der ziel
Een zacht Hallelujah ontvlieten.
Ik zag naar de…
Dubbelzinnige vroomheid.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 827 Winkelier.
Zeg, Kees! je lengt de brandewijn
Nog met wat water aan.
Knecht.
Ik wist, dat u dit gaarne heeft;
Dus, 'k heb het al gedaan.
W.
Heel goed. En heb je, naar mijn last,
Al krijt gemengd in 't meel?
K.
Jawel, mijnheer.
W.
En steentjes ook
In 't krentenvat?
K.
Ja, veel.
W.
Nu, àl te…
Levens
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 540 Wandelend langs huizen in mijn eigen stad
kijk ik de ramen door naar binnen,
steeds nieuwsgierig: wat is dat of dat
wat zullen de mensen hier beginnen?
In elk huis zie ik andere mensen
andere dingen,
ieder met zijn eigen wensen
spullen die hen omringen.
Ik denk: hoe leven de mensen hier of hier
hoe zien hun huizen er van binnen uit?
Hebben…
levens
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 133 dit leven voelt
als vijf levens
en is nog
niet voorbij
er komen er nog vier,
misschien wel vijf
nog bij
en samen
met de levens
van vóór dit leven
en de levens
van hier nog na,
wordt dat
een hele brij
ik vertrouw erop
dat mijn ziel
de weg weet
dan kom ik
vanzelf ooit
thuis
bij mij…
Mijn levens
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 55 Een heuveltje in het landschap
deze leistenen daken van de boerderij
onder de hoge rug en de ronde bil
langs de Oude Landweg
Moet je een stedeling zijn zoals ik
om de schoorsteen te laten roken
en de beelden in elkaar te schuiven
tot mijn eigen naakte lichaam
op een schapenvacht voor de open haard
wachtend op liefkozingen van mijn man…
Na een ongelijke strijd
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 331 Als de wind niet aflatend tegenzit
De jaren van een ongelijke strijd tellen
Droog en verdord is mijn verlangend hart
Gemis is schrijnende in ontbrekende liefde
Als al mijn hoop op het vinden is vervlogen
Verlaat ik de doorgroefde boom des levens
Ik begeef mij naar het zekere ‘onzekere’ einde
Dwarrelend, vertwijfeld,
Doch in alle rust laat…
GELUK!!
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 1.317 Als ik aan de dood denk
als ik aan de doden denk
als ik mij hen wil herinneren
denk is vooral aan het leven
Denk ik vooral aan hun levens
de levens van hen
de levens met hen
de levens door hen
levens door hen doorgegeven
Als ik zo aan de doden denk
kan ik herinnerend doorleven!…
Tastbare ziel
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 105 Zoveel levens in mij:
Er wonen zoveel levens in mij.
In elke cel van mijn lijf
Schuilen levens van miljarden jaren.
Bevroren in de tijd.
Naar verre vreemde oorden,
voeren mijn dromen mij.
Naar lang vervlogen levens.
En bij 't blaffen van de maan.
Ontwaken zij uit hun eeuwigheid…
De kleur van familie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 318 Levens lopen altijd anders,
niets verloopt zoals men wil
maar waar een spil is afgebroken
raken klossen uit balans
tot ze rollen waar ze vallen,
draden spannen, trekken aan
tot de spanningsbogen knappen,
losse einden zijn ontstaan.…
Het kwaad
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 163 Waar zit het kwaad
zijn het de onzichtbare zielen
die uit wanhoop handelen
of zijn het de barbaren van IS die
tussen gewone mensen wandelen
onverwacht toeslaan
en dood en verderf zaaien en
onschuldige levens vernielen
en nabestaanden
achterlaten
met verdriet en pijn
niemand weet wanneer er
een einde komt aan deze terreur
maar het kwaad…
de Nacht
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 430 In zo'n nacht kan ook een moment zijn
waarin levens eindigen of juist ontstaan.
Maar al zal aan al die nachten ook een eind zijn,
de dag kent dan droefheid of zal juist uit vreugde bestaan.…
Siddharta
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 243 Het schijnt dat Boeddha Gautama Siddharta
Op deze dag het licht
des levens zag
In 't Sanskriet noemde men hem
de Verlichte
Ten tijde van de Gouden Eeuw
van Grieken
Als Plato Socrates Euripides
Die talloze theaterstukken
dichtte
Dharma was zijn leer, 't Pad van het Midden,
Achtvoudig, dat een einde maakt
aan 't lijden,
Dat door…
vier
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.538 en het einde voor de mensen
die jij niet zag…
[ Ik huilde veel, maar ]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 18 Ik huilde veel, maar
stopte daarmee, want het kon --
niemand iets schelen.…
DE RIT SCHENKT
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 85 De wijze voerder
van de kleine boemeltrein
rijdt elke dag hetzelfde eind
tussen twee steden
langs enige dorpen
een boszoom en wat weiden
maar
maakt steeds and're reizen
kijkt naar het spel des levens
dat zich dagelijks vertoont
in stille of drukke straten
op wijde groene vlaktes
bij mensen en dieren
altijd zorgt voor
verrassende…
Een lichtschijn
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.375 Al mijn uren dood ik
in ijdel snakken naar het eindlijk einde
des lange, droeve dags, naar 't eindlijk einde
des lange, droeve Winters, zelfs naar 't einde
des lange, veel te lange levens, dat,
zwaarder dan lood, zwaar als de smarten zelf,
weegt op mijn hoofd....…
ZIJ, DIE VROUWEN....
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 543 Zij die levens mogen maken
zij die levens kunnen breken!!!
Opgedragen aan alle dwaze vaders die zonder hun bloedeigen kinderen moeten zien te leven.…
Ik stond met lege handen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 250 Een enk’le kaars, een prentje met een lach
De mensen brachten één voor één een groet
Ze leefden mee en gingen met de stoet
het kerkhof op ten afscheid op die dag.
En ik? Was ik het die het antwoord wist?
Ik stond met lege handen bij de kist.…
De stroom des levens.
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 776 de stroom des levens
is als een eenzame rivier
je komt zoveel tegen
maar je ziet het niet
tot hier
tot het punt van herkenning
een nieuwe stroom langszij
een samenvoeging van twee levens
dit gaat nooit meer voorbij
als twee rivieren samen
niet meer te onderscheiden
waardeer je de kleine dingen
laat je je leiden
door de stroom des levens…