Alle inzendingen over levensbron

Onuitputtelijk die onafgebroken stroom uit ons stopcontact.…

Een beek stroomt eeuwig, stort zich in zee en heelal. Zo blijft steeds Gods Woord.…

De zee is als zee ook een levensbron, dat kun je bij iedereen lezen. En toch zit ik liever terzij in de zon een beetje mijzelf te wezen. De zee is de zee, het domein van de vis, en de draagster van duizenden schepen.…

God de Heer is onze levensbron Zonder Hem kan er niets bestaan Geweldig is het om zijn liefde te ervaren Hij is ons licht, helderder dan de zon. In God mogen we ons verblijden Hij wil elke dag voor ons zorgen En geeft ons volop spijs en drank Hij blijft Zijn vleugels over ons spreiden.…

God, de Heer, is onze levensbron Zonder Hem is er geen bestaan En alles zou in het niets vergaan God, de bron, Hij is onze zon. Die ons leven verwarmt en leidt Alle dagen van ons leven Hij wil ons Zijn liefde geven En heeft ons van zonden bevrijd.…

Liefde is licht lichtgevend lichtelijk geraakt lief lastig altijd van daar een nooit aflatende levensbron.…

Laat je leven niet bederven door de scherven van je verdriet raap ze op en smelt ze tot parels om put kracht uit je eigen levensbron droom vlieg zweef en geniet dan zal je weer schitteren als de stralen van de zon…

ik wist in reiken het wijken van de horizon door het bolronde van de aarde maar niet het tedere strijken van oog en handen in een veranderend liefdesperspectief er ging een nieuwe wereld voor mij open in het bereiken van de levensbron als onze innerlijke zon…

God is het licht, Hij is de levensbron Aan Hem mogen we ons toevertrouwen Want die keus zal ons nooit berouwen God is het licht, helderder dan de zon. ( Woorden uit psalm 36)…

Een blauwe lucht Een witte wolk Stralende zonneschijn Een zachte bries En kleine kabbeling Over ’t vlakke meer Nevelig bos Aan verre horizon Wuivende halmen Van goudgeel graan De levensbron Van vredig bestaan.…

Ode aan de groene levensbron. Zuurstof voor stikstof zal ons goed bekomen als de bosreuzen levenskracht produceren onder de zon.…

in de holte van je arm heb ik mijn tong verloren houd ik mijn woorden warm totdat je ze kunt horen in de kussens van je bed heb ik mijzelf gevonden ben ik verloren en gered bevrijd en toch gebonden in de warmte van je lach nip ik van de levensbron mijn lief, je kwam, je zag en meer,...je overwon…

Voor hen die zeilen en verdrinken, zal de eeuwige levensbron weerklinken.…

in deze donkere wintermaand ontwaakt de zon zo schuchter maar binnen deze kerk gebouwd op ‘n klaterende levensbron straalt ‘t zachte gouden licht zingt men over barre wintergrond juicht men het ontluikend leven zo nederig begonnen in de kribbe langzaam aan kracht winnend naar de langste dag…

Heer ik kom tot U Want U bent mijn levensbron Die mij verwarmt, zo als de zon Heer U ziet mij altijd, ook nu. Heer ik kom tot U Tot wie zou ik anders moeten gaan? U, die alles weet van mijn bestaan U die mij vrede geeft, ook nu.…

Zowel bekeken als bejegend als bescheten Als belogend betreedt hij zijn levensbron Slechts de serene stilte kan diens geest Voeden als brood de armen hun darmen Nog niet gered noch verloren beseft hij Dat hij niet kan opdat hij niet kiezen wil Waarvoor hij geboren is…

In mij voel ik de Levensbron die mijn leven laat leven. Uw hand voel ik in mijn hand U laat mijn leven zweven. Ik vrees het leven niet meer want U loopt met mij mee. Het is vertrouwd en eigen Ik ben gelukkig Uw kind weer. Klaas van Eijbergen…

Om niet te genieten van het moment dat ik alleen kan pakken in het blauwe schaduwspel onder de warme levensbron! En wanneer ik houvast vind onder een dak van blauwe takken, slechts voor even een schuilplaats vind voor een brandende zon, dan kunnen ze mij niet dwingen.…

zilveren licht en je warmte heb je de aarde en ons weer gepamperd waarvan iedereen zo genoot Nu je stralen zijn getemperd kleur je de hemel met je warme gloed, oranjerood en je langzaam zal verdwijnen achter de horizon en in de prille morgen je stralen opnieuw uitbundig zullen schijnen O, heerlijke zon, jij bent een onuitputtelijke levensbron…

Waarom zou ik ongelukkig zijn Of zelfs ook ontevreden Zolang ik kan genieten van zonneschijn En de vrije natuur kan betreden Iedere ochtend wordt langs de horizon Het geluk mij aangedragen Het wonder van het licht als levensbron Dan mag ik echt niet meer vragen.…

Wortels die zo vaak Al te vergeefs in de Diepte naar water Hebben gezocht, Levensbron die daar Nog wel is, maar Tot op de bodem uitgeput - Hebben zich nu naar boven Gericht, zoeken het leven Nu boven de grond: Aarde overspoeld met Overvloedige regen, Rijke modder voorzien Van voedsel en vocht - Ze hebben hun weg Naar…

Vlinderlijk wit danst voorbij haar ogen pure magie stroomt voort waar leven ooit begon en alsmaar verder vloeit daar bij de levensbron zij aanschouwt de wonderen der natuur en voelt de kracht van de bomen ongerept en onbevangen streelt zij haar tere zilveren huid slaat haar vleugels uit gaat verder met zoeken door eeuwigheid naar…

Welsprekend een juist accent van een vroege lentezon, als druppels water uit de diepte van de levensbron, herkenbaar ritueel nooit te nimmer saai en zacht als fluweel lijkt 't of ik niet anders heb gekend.…

Jij hebt mijn levensbron leeggezogen met jouw tentakels van zelfbehoud al jouw mooie woorden waren gelogen en al jouw bedoelingen waren zo fout Ik verafschuw de komende periode waarin ik jou zal moeten verslaan in mijn droom zal ik jou doden om wat jij mij hebt aangedaan Jouw egoïsme wappert de vlag wat vind jij jezelf toch geweldig ik…

stem zij fluisterend, ik luisterend naar een melodie zo zacht en fijn het zou zomaar hemels kunnen zijn het klonk als een aria uit La traviata wind verwaaide elke gedachte uit het roerige brein, daar werd het stil hoorde enkel fluisterzachte muziek en nauwelijks horen kon want zelfs diepste stilte is niet leeg het borrelt altijd in die levensbron…

Zolang de levensbron nog niet is uitgeraasd. Ik hou mij niet verborgen. Ik vind in dit leven zijn eigen plaats. Elke zonnestraal verbaast mij ook weer morgen. Wordt langs mijn profiel zielshartig teruggekaatst. Mijn verbazing kan ik niet verbergen. Achter de wolken schijnt steeds weer een zon.…

gisteren liet me lopen de avond en de nacht vliegen voorbij de dageraad doet me hopen morgen wacht op mij de dag kleurt van lichtgrijs naar hemelsblauw de dauwdruppels glinsteren van geluk door de ochtendzon op de bladeren,bloemen en planten en ik weet me van de weeromstuit niet zo gauw te genieten van deze levensbron het is een waar genot…

Ik vond je in het weideveld tussen broos geknakte veren had jij je ranke hals gevleid intens gekweld keek je me aan en ik zag leed in het tere van je zwart fluwelen ogen staan Je kreet vibreerde hoge tonen die verijlden in de levensbron naar de einder waar de avondzon het vallend duister leek te kronen Nog eenmaal strekte jij je kop…

niet meer gezet hangt bevroren in het tij dat nog niet keert doch vluchtig aan mijn zij zich schuchter bekend tracht te maken om het voorhangsel te scheuren, mijn hart te raken kloppend in een stille onstuitbare cadans glijden onblusbare lichtstralen dieper binnen troostomrand verpakt bieden ze een nieuwe kans om opnieuw de levensbron…

Onzichtbaar blijft de geheime levensbron. En toch, wat troebel is maken bronnen helder, terwijl ik stil geniet in de late avondzon. Dat meer is meer dan de werkelijkheid. Aan zijn oevers heb ik al vaak gezeten. Dat heb ik heel vaak echt gedroomd. Mijn meer is meer dan ik ooit zal weten.…