Alle inzendingen over levensgenot

Virologen zijn nu vedetten als we 's avond voor tv zitten de nieuwe goden maken geboden: die ons levensgenot bevitten…

Het koolwitje daalt ronddraaiend neer, landt op zijn dode soortgenoot.…

Vettige levensgenoot zou aan Parkinson lijden Wie ben ik maar ik denk van ja Schoentje wrong, enge angsten dik vet troef Vallen hier toch net twee dikke politievrouwen binnen Ze kwamen net uit het ei gekropen Bleken ook niet zo snugger of onderlegd Blijde boodschap dat ik drink, iets nieuws onder de zon Met een ziekte wordt niet gespot wisten…

soms zou ik naïef uit dit keurslijf willen treden even weg van dit heden waarin geen vreugde leeft ver van de beslommeringen het voortdurend dringen opgaan in een lichter bestaan voorzien van heuse keuzes geen dwaze eisen voor een baan en druk om te presteren geen gevechten voor erkenning een volwaardig mens te zijn begiftigd weten…

Een berk vol kleuren: dagpauwogen bedekken klapwiekend zijn stam.…

Lopen door de wei, naar een dicht bos of dat dorp, daar in de verte? Die aarzeling schept gebeeldhouwde gedachten over daags bestaan. Van 't wijde grasland stijgt een levende slinger naar het wolkendek. Bewuste mensen verlaten, met al hun doen, de werkelijkheid. Verlicht zoeken ze een wereld, waarin ernst steeds vrijt met blijde…

Waar zou ik mij aan houden in gedichten als schone poëzie niet klinken mag of ‘t fraaie metrisch ritme zeek’re dag voor toonloos hersenspinsel zou zwichten. De glans van “t leven zou in sleur vervlakken geen zangen zouden nog te horen zijn gesprek eentonig strak en stijf van lijn het hele leven zou verveeld verstrakken. Laat woorden springen…

Naast het bed staat een tuil bosanemonen als een wit-roze heuveltje te geuren. De zieke man kijkt ernaar, wil niet treuren om zijn komend einde, blijft vreugde tonen. De jonge, kort levende kronen mogen bij het kommervolle gebeuren dagen lang de zorgkamer opbeuren; hierbinnen zal steeds genotskunst tronen. De lijder aanvaardt het nabije…