Je levenskringen in je stam,
ik heb ze niet geteld.
Je takken hebben ze je het eerst ontnomen,
je stam neergehaald met geweld.
Ik zal nog best vaak aan je denken,
hoe fier als jij daar stond.
Wij blijven verslagen achter,
en kijken naar die gapende wond.…
O, enkel, enkel is voor mij vertroosting
Wanneer 'k kan leven in herinnering
En breken door m'n kleine levenskring
Tot des Verleden's maangesching.
Enkel nu en dan weet ik hoop
En jij, kino, sterkt me voor 'n korte stonde
In die hoop, zachte illuziestonde.…
Het valt zo moeilijk om op te vangen,
de pijnlijke levenskringen te zien,
zelfvertrouwen waagt zich behoorlijk
deze wanhoop in mij verder te dragen,
angst voor opoffering te ontvlieden.
Krachtig als een zilverreiger vecht
tegen leegte aan, donkere soberheid,
weet in ondiep water te ontstaan.…
1.369
Bezig met laden