ik zie de weeffouten
in mijn levenspatroon
donkere rafelige draden
verbreken verbinding
knopen, lussen, losse steken
horen bij het tapijt
dat jaar na jaar
schering en inslag vormen
het onvolmaakte is mij lief
ik mag een mens zijn…
licht
verweven
met donkere spinsels
gedachten ontsponnen
tot levensdroom
ogen
ontwakend
in licht van waarheid
leugens ontbonden
tot een syndroom
woorden
verklarend
een uitleg van waan
gedachten vormen
nieuw levenspatroon
ontdaan van het spinsel
ontraadselde geest
maar nog nooit zover heen geweest…
Het is wat in jou leeft
wat jij de ruimte geeft
veelal tijdgebonden
onomwonden
Alles op zijn tijd
geheel voorbereid
in dat levenspatroon
leef jij gewoon
Wat als je uit die
vicieuze cirkel stapt
op een dag zomaar
uit een ander vaatje tapt
Proef en ervaar eens
wat je nu mist
vertel me, heb je jezelf
in wat bij jou past vergist?…
Haar drang naar harmonie
In ‘pleasen’ gehuld
Ontlokt ergernis en jaloezie
Schuld
Haar troost aan één
Die het hardste brult
De ander in de steek
Schuld
Haar eigen grenzen ver voorbij
Om iedereen te beschermen
Obsessief te ontfermen
Hun zelfredzaamheid vermoord
Subliem in de kiem gesmoord
Schuld
Al haar levenspatronen
Gehuld…
100
Bezig met laden