Alle inzendingen over licht en rust

Gefilterd licht zachte rust als een moeder in een leunstoel voor het venster ouder wordend.…

't Is alles mat en eenzaam, In vree gesust, En alles wat gemeenzaam Met licht is, rust.…

Donder of bliksem Altijd licht en rust Om mij heen en in mij…

ogen schaduwen van licht haar rust in drukte stilte in geluiden geeft macht te waken over dag wil melker 05/11/2006…

Het licht van rust scheen op gevallen herfstbladeren alsof ik iets wilde zeggen voordat je weg zou gaan te lang had ik gezwegen bij wijze van eerbied nieuwe verlangens kwamen naar het nachtwoud op het oeverland in mijn verbeelding was het anders in droeve herfstwind van toen vreemde geluiden hoorbaar kalme echo van de nacht er werd…

laten rusten en onbesproken wat niet zonder woorden kan.…

Want rust heeft geen tijd Het licht is mooi Zo mooi voor je ogen Het noorderlicht geeft je ogen kracht Kracht om toch te leven Te leven tot de kracht van licht Langzaam rond je lichaam zijn positie heeft gevonden…

Innerlijke rust je van de stilte bewust onder het maanlicht.…

gisteren werden we nog omarmd door zonnestralen onvoorwaardelijk liefgehad door hem die ons voor altijd beschermen zou vandaag rollen regendruppels langs de ramen lijkt de hemel ontroostbaar daar deze belofte bruut werd verbroken nu blijft het voor altijd stil…

heel soms heb ik die drang te vluchten zover ik kan ver weg van hels kabaal naar een plaatsje ideaal ik zoek en blijf maar zoeken bestaan die plaatsjes wel… het klooster zou mij kunnen helpen of begin ik eerst wel met mijzelf… de muizenissen in mijn hoofd verjaag ik één voor één ik zet alle vensters open en veeg ze er massaal doorheen…

Waar ik je ook zie, even met je mag praten komt er een warmte vanuit je ogen het is iets, dat valt niet te beschrijven je bent een persoon die ik niet wil verlaten het gevoel voor jou is heus niet gelogen wie weet mag dit nog even voor een tijd blijven? Hoor ik de "wind" als een lied dan op mijn cd een teken die dan over mijn gedachten gaan…

Het is zalig in de vroege morgen, de mist met het rustige water dat het licht weerspiegelt. Niemand, echt niemand kwam ik er tegen. In alle rust alleen in de natuur, wat niet iedere dag voorkomt. Een geschenk van de Schepper, die dit heeft geschapen. Wereldwijd is de sluipmoordenaar, het coronavirus, aanwezig.…

Het nieuws is heftig en best wel naar, dus gaat de televisie uit, de radio brengt me niets beters dus is het rustig in huis! Ik sluit de wereld buiten, de gordijnen dicht hier en daar een kaarsje, wat flakkerdend kaarslicht het is zalig warm, knus en rustig binnen ook al moet de inloop nog beginnen! Maar soms moet je besluiten, wat beter…

Daar waar de lucht hemelsblauw kleurde, de bloemen hun geur afgaven als bezwangerde lucht schuiven donkere wolken langzaam maar zeker over de stad. Maar gisteren, scheen de zon, zoemden de bijen geurden de bloemen, dat WAS, NU is het donker, zie jij het ook?…

De lucht die betrekt. Er verschijnt een grijs wolkendek. De zon houdt zich schuil.…

Al sla ik niet met woorden, de gedachten zijn er ooit en die voel ik soms steken in de vijver van verlangen. Veel liever zou ik jou met vrolijk feestgezang omhangen dan dat ik die gedachten hier zo rustig hou gekooid. Zovelen zijn er hier en elders die nog moeten wachten tot iemand naar hun vragen hoort, hun droeve blikken ziet en zelf ervaar…

uit heksenketel ontsnapt,rustig thuiskomen in een toverbos joz.le bruyn haiku 27/01/202…

nog één keer strijk ik door jouw haren vol ongeloof en verdriet wat eergister nog gewoon was is dat vandaag helemaal niet twee-en-een-half, je kwam net kijken rende zo de wijde wereld in nu jouw ogen voorgoed zijn gesloten zorgt jouw einde voor een nieuw begin…

Een vrolijke god, genaamd Bacchus Orakelde in amfibrachus: "De mens loopt te mokken En noemt dat betrokken Mijn raad: drink in godsnaam, en lach eens"…

Leyla huppelt, springt en danst, haar gloeiend gezichtje glanst, haar zingen een melodisch joechjachen, wedijverend met uitbundig schaterlachen. Leyla komt aangewaaid, druk gebarend, armpjes, hoog uitgestrekt, vragend, haar lichaam fleemt, ze is duidelijk moe: “Vang me Tito lief, alsjeblief, pak me, toe?” Haar glinsterende blauwe pretoogjes…

In gans verduisterd woud droomde ik van sterren… en een maanlicht pad, naar lichte verten voerend, zag ik mijn geest. Heb ik niet altijd op uw komst vertrouwd? Mijn hart kent u, gij kent mijns harten schat, en samen gaan wij verder, onbevreesd.…

Beeldschoon jouw afscheid langzaam kleurde de lucht rood in Zomerland…

alle kleuren heb ik aangetrokken op dat ik je niet kan mislopen de wereldkaart ken ik van buiten zodat ik onderweg niet stranden zal nu de mist haar rokken laat zakken slaat de schrik me om 't hart daar de weg ineens verloren lijkt…

Zij die zoveel leven bracht op Internet is heengegaan zonder ons te verlaten want wat zij achterlaat is blijvend gedachten, emoties, verbondenheid in de hemelse tuin van mijn onderbewustzijn bloeien de mooiste bloemen eeuwig voor Fairouz.…

hoe kon je zo verdwaald zijn was het leven zo’n gevecht de strijd in jouw hoofd ondoorgrondelijk hoe wij jou ook liefden bleek dat niet genoeg niet voldoende reden om te blijven daar waar wij zijn wij die het leven anders ervaren al is ’t nooit zonder slag of stoot is het gemis al begonnen…

het verschil tussen gisteren en vandaag is een immense stilte die je achterlaat je stond aan het roer van een schip met eindelijk verse wind in de zeilen al ben je abrupt van koers veranderd heb je het aardse verruild voor het hemelse want zomaar tussen gisteren en vandaag is het doek gevallen…

bij aankomst vielen bevroren tranen uit de lucht het was een weerzien van dwarsliggers uit alle hoeken te midden van borden vol leuzen stond de kist erboven prijkte een mooie foto van Ferry met poes op schoot ik heb nog nooit zoveel fotografen gezien Fer op ’n crematie zij kwamen allemaal om Opa Water te groeten…

ben je uitgevlogen ons voorgegaan wellicht van hier waar je sinds ‘56 woonde ging je over in ’t licht nooit meer Maison Kelder gebakjes eten, met jouw verjaardag voor ’t Nieuwe Jaar zal de stilte ooit gaan wennen al voelt ’t voor nu wel heel erg raar…

tikt onverminderd door niet even staat hij stil nu jij ons ontvallen bent veel te vroeg in de bloei van jouw leven omringt door liefde …. en de tijd tikt onverminderd voort…

Ga maar Ga maar gerust straks heb je rust Ik zal de ramen sluiten het licht is vergaan Ga maar Ga maar gerust straks heb je rust.…