Alle inzendingen over lichtval

Stille schoonheid ontstaat bij het vallen van licht door het kristallen glas van liefde, dat elk blacklight uitzuivert en slechts nog een heldere fonkeling doorlaat. In die bloedrode zon van een ondergaande dag zwemt een frêle zwaan rond een verlaten nest waarin het steenei met de verloren verwachting. maar de rivier is vol schoonheid…

De asperges groeien in het donker in een bed van zand, de mol met zijn grappige graafpootjes woont onder de grond, vleermuizen vliegen in de nacht en wijze uilen schuwen het licht. Er branden geen schemerlampen diep in de oceaan, waar allerlei vissen prima gedijen en in duistere bossen vinden de nachtdieren hun vreugde, ik ben één van hen…

De richting staat elegant gecomponeerd lichtval te verdragen. Over de tafel hangt een gesprek. We hebben het verlaten, we bewegen ons nu schuchter door het huis, de gevangenis van het schilderij ontwijkend.…

aan de lijzijde van het licht schuren zon en schaduw tegen elkaar, zonder handen zonder stem, onaangekondigd dit geval van samenspel van lucht en lijnen duurt zolang het niet voorbij is grappig dat een blinde muur nodig is om op te vallen…

[Senryu] volkomen roerloos werp ik schaduw voor mij uit terwijl ik stilsta…

Dit moment Probeer ik Vast te houden - Toekomstig herinneren Dat zich nestelt In mijn hersenschors En de emotie Die me later pas Overvalt als ik De lichtval zie Over deze dag…

traag schrijden luwte en schemer betreden zienderogen vroeger dan laat dieper dan donker een verte verdwijnt de avond ontvouwt vormt nachtwolken op gedempte toon in het laatste schijnsel gloeit een bergtop na het glas leeggedronken dagelijks brood gegeten een omsingelde maaltijd borden onder de kraan geheimen en beloften betranen…

Soms valt het licht er zonder splinters gruzelementen Soms staat het licht weer op poetst zich schoon de aarde van de duivel of het stof van een demon Soms valt het licht samen met een gedicht dat zegt iets van de dichter.…

De nacht was er altijd Het is de reis Zegt iemand Een reis naar niets Een reis zonder monumenten Geen bezienswaardigheden Geen attracties Zo leeg ook mijn hoofd Een schaduw op haar gezicht dat ik niet zie Het werpt de grauwsluier van mij af Toont alle schoonheid die innerlijk verdampt was Ik kan ze nu aanschouwen en begrijpen Door de lichtval…

Een vuurdoorn vol zon: o, die glans van robijnen! Onovertroffen...…

en wens meer lichtval door het raam…

de oude schrijver heeft niet gefaald een mensenleven schreef hij zo levendig in zijn taalgebruik zodat hij altijd zijn woorden kwijt kon de voorwerpen op zijn schrijftafel zijn de zijne geworden wat geweest is, heeft hij voortgebracht hij heeft het schrijven genomen in de lichtval van zijn moedertaal de tijd heeft zich kenbaar gemaakt…

. ------------------------------------------------ uit: 'Lichtval', in Verzamelde gedichten, 2011.…

heb kleuren verdiept met magie vormen exceptioneel geproportioneerd de lichtval is het mysterie van schaduw beklemt in irrationaliteit bewegen verstilt in fixeren maar als men kijkt in bewogenheid vloeit alles tot totaliteit ik schilder mijn ziel in een magisch realistische wereld niemand ziet de kop die toen viel…

Wordt lichtval een diefstal van schaduw? O handen, o hardheid, o liefde, spreek toch van verlossing tot mij…

Welke kleuren moet ik kiezen Om te schilderen hoe ik ben Met welke lijst me omlijsten En welke lijnen zal ik schetsen Zodat iedereen me herkent Bekijk me zelf in een spiegel In een schier geduldig glas Zoek de hoeken van lichtval Zie de beelden zo ze komen In de vormen zo het komt En hoor hoe langzaam Elke lijn en geluid verstomt.…

Vandaag kronkelt het lachjes in het huis ze springen zonnig door het venster raam, al glinsterend vrolijk op mijn tafel thuis hun licht spiegelt zich dansend zacht tekent kleurige rondjes op het blad gemaakt van schitters in mijn glas Vandaag heeft de lach het leed verjaagd versnipperd al met kwinkse slagen die elke traan nu weg wil dragen…

het licht keert zich naar binnen waar het ei ligt op het witstenen bord in de afwezige kamer is enkel schemer niet te luid ------------------------------------- Uit: 'Gedichten 1958-1978', 1978.…

Terwijl ik het water beroer En de kringen verschijnen Mijn gedachten in oproer Om in lucht te verdwijnen Zie ik jou helder als kristal Met je lieve,zachte gezicht In een rimpelige lichtval Door de waterspiegel belicht Even heel even weer samen Wat een onverwacht cadeau Ik kus het water vol overgave En fluister,het is goed zo…

getekend door een sober bestaan van eenvoud, werken en gebed raakt de monnik in zijn lege kluis van alle ruis verschoond ontwaart hij stilaan de fluistering van het levend geworden woord zo alledaags aanwezig als de zachte lichtval door het venster zo tastbaar als de kruimels van het vers gesneden brood -inspiratiebron :…

langzaam spreidt de lichtval zich over akkers en verte weg is de zucht van gisteren vandaag is nu begonnen met druppels in het gelid slagvaardig met geharde discipline stilte is een storm, het oog is ons geweten het heden is nog geen later geworden waar we wezen zijn we nu in het gewicht van duisternis en de lichtvoetigheid van…

Ik wil per stoplicht nationaal ons voetbalelftal loven, dus plaats het groene licht centraal en zet oranje boven.…

heb de flonkering van licht in leven gezien nog niet alle facetten misschien speels is de setting danst in de nacht zijn reflectie in unieke pracht pas na vele jaren zoeken vond ik jouw dieprode glans in de verre lichtval van sterren jij vervolmaakt nu de krans zoals in de schepping beloofd hemel en aarde aan een levensboog…

in de kringloop op het water ijverde mijn tijd in langgerekt spiralen draaien licht verwaaid met niet veel meer dan kleine blaadjes, op de spiegel van een kind nu zijn oogjes glanzen, door de lichtval van vandaag geeft hij zijn jonge hart aan ganzen in de roze bovenlaag van roepend langs de hemel vegen och… slechts daar laat ik…

Maar meestal weten de mensen het niet dat ik neerstort in lichtval vloeibaar als water word en zij mij kunnen betreden. --------------------- uit: 'Toledo', 1995.…

je smeedde snel de setting van jouw diamant kende kleur van de facetten een ring vast aan je hand ze flonkerde in goud omrand lichtte in tevreden zijn maar kunst is een moment een andere lichtval geeft soms vreemden pijn je slijpt nog de oneffenheden polijst naar ieders smaak en bent misschien vergeten dat wat jij draagt alleen…

Hemel, zei hij en ik schreef het op irreëel decorgeschilder waardeloos gebazel over lichtval waar ik in hing als een spin Zijdezachte draden die de wind niet wilde breken en een weke warme glimlach, het vertrouwen van een kind dat vlinder wilde zijn Alle acht mijn ogen werden glimlachend bedrogen Alle acht mijn ogen hebben…

Op het eindpunt van haar stralen, waar tijd de mens verlaat, aan het raakpunt van haar schijnen waar ’t menselijk betrachten zwicht, in loden stilte achter hemels klaar: de gouden lichtval in heur ochtendhaar.…

. --------------------------- uit: 'Lichtval', 1981.…

hoogte van twijfel en weinig trefzeker verschijnt een gelijkende beeltenis die geen licht doet branden daarmee is het al zo laat dat vergeten geen zin meer heeft lijkt vlees verdampt, bestaat aarde uit huiver zo diep verscholen dat er zelfs geen tijd meer is voor herhalen zonder te beseffen hoe zwart het duister is is kleur een lichtval…