Alle inzendingen over liefde wandeling

Jeugd en liefde wandelen stil Hand in hand en dromen; 't Vogelijn bouwt, naar lust en gril, 't Nestje in de bomen. Kom, de liefde wacht naar u, Blijf niet langer binnen; Kom, de liefde lacht naar u, Zing van 't zoete minnen.…

Wind snijdt in het gezicht Een waterige winterzon geeft de grijze vlakte kleur, die schittert in het bleke licht…

Het wandelen zit zijn leden in het bloed. Wandelen in een tempo naar eigen vermogen. Het wandeltempo houdt hun leven pas voor pas met een liefde voor de natuur bewogen. Wandelvereniging 'Houdt Er De Moed Maar is'. Oefening baart kunst geeft een leven zin. Wandelen is wat in levenslust met elkaar verbindt.…

Eens liepen wij samen aan het strand met gejutte schelpjes in ons hand daarna zat hij jaren met dementie thuis later in een verpleegtehuis heeft toen als therapie de schelpjes tot een ketting geregen eindelijk af, heb ik die gekregen hij is er niet meer heb al twaalf jaar gerouwd zoals nu op speciale dagen wil ik die ketting weer dragen…

[Dit schreef ik voor lieve mensen] Wandelend Wandelend bij de zee denk ik aan een overledene. U hebt nu rust gekregen. De mensen zijn blij dat ze u in het leven gekend hebben. Trots zijn ze hoe u was en dat u zoveel liefde hebt kunnen geven. Rust zacht, liefs, uw man, kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.…

door het leven we hebben elkaar begrepen en altijd in liefde de hand kunnen geven…

naar liefde en vlinders die dromen blote voeten stevig op de grond toekomst aan de horizon een wandeling naar het begin.…

Vanmorgen zag ik Van der Z in zijn Mercedes Op het plein staan wachten voor het stoplicht. Stak mijn hand op, maar geen teken van leven. Vreemd, ik keek toch recht in zijn gezicht. Daarna bedacht ik dat hij al weet ik hoe lang dood is, van de weg geraakt bij regen en dat ik geen gevolg had gegeven aan de uitnodiging het cremeren bij te wonen…

waar vele kleuren geuren naar koud in een lucht zo fris en zo blauw en waar iedereen elkander vertrouwt ja...daar wil ik wandelen met jou!…

naast elkaar wandelen we langs een gouden strand de schemering valt rustig donker neemt zijn tijd en ondergaande zon kust zacht de horizon mooie tafereeltjes, ogen die verblinden door al die schitterende juweeltjes de liefde ontbrandt en samen wandelen we verder… hand in hand!…

Samen door de prachtige natuur wandelen wij door een bosrijk gebied dat langzaam uit z’n schulp kruipt. Paden, nog licht bezaaid met bladeren. Voorjaarsbloemen komen steeds meer tot hun recht. Hand in hand verkenden wij het bos. Een romantische wandeling, die door liefde werd bezegeld door ons beiden.…

Liefde Liefde heelt alles bij pijn of verdriet. Alleen als jij het toelaat, want echte liefde kent geen haat. Onze liefde is vaak zo mooi. Als we aan het wandelen zijn en er cirkelt een vlinder voorbij, dan denk je: 'wat is de liefde toch wonderschoon.'…

Voor Karin Broer die jouw Noodkreet oppakte Toen jij per sms Vertelde dat jij Er per vandaag Niet meer wilde zijn - Je leven was voor jou Niets anders dan pijn - Je moeder die in het Ziekenhuis aan je bed Stond en jij haar aankeek Leeg en donker - alsof je Er zelf niet meer bij was…

Ik wil verdwalen In de jaarringen Die de eeuwen In jouw stam Hebben achtergelaten, Me verliezen in In onze liefde Die eeuwig duren zal…

in mijn dromen vond ik jou weer terug De liefde die mijn leven veranderde bijna volwassen ben ik nu ik zoek mijn gevoelens wonend in een klein dorpje alle herinneringen zijn er nog niets ben ik vergeten en ik wandel en ik droom en vind mijzelf terug in het heden genietend van deze voorjaarsdag ik wandel en neem opnieuw afscheid…

Het wilde water raast door de nauwe geulen van de rotsen. Hagel slaat in ons gezicht. Toch vermoeden van lente: soms de roep van de tjiftjaf.…

t Is elke dag kerst in dit leven van mij het licht wordt elke morgen opnieuw in mij geboren zo ook deze ochtend waarop ook andere mensen kerstmis vieren, ik wandel met de hond, adem de frisse lucht en ik groet de planten, de dingen en dieren - vrolijk kerstfeest zeg ik tegen de schapen die bij de voerbak langs het fietspad…

In een argeloze achterbuurt van de oude havenstad wandel je mijn leven binnen je vertelt me dat je averij oploopt door hevigheid van het verlangen om liefde te ontvangen en liefde te geven in de nacht tel je de uren tussen morgen en vandaag en het blijft spoken in jouw hoofd om liefde te ontvangen en liefde te geven er zit…

Zonder haar woord, zonder haar licht, wandelen we in duisternis. Met haar in ons binnenste zijn we Vlam, Vuur en Licht! Liefde laat zich niet verklaren. Liefde gebeurt aan ons. Voor haar is niets onmogelijk. Haar glimlach, Haar zwijgen, Haar zachte hand. Haar onuitputtelijk beminnen. Eens, ja eens, zal alles liefde zijn!…

liefde is beslist geen gewoonte liefde is zuiver blijdschap liefde is wandelen in de eeuwig zingende bossen liefde is creatief zijn in alles wat je bent liefde is nieuw zijn tussen gisteren en morgen liefde is mededogen, luisteren en geven liefde is loslaten van al het materiële liefde is de geborgenheid ontvluchten liefde is leven in…

Met liefde denk ik aan je en voor altijd ben je in mijn hart. In mijn wandeling van vandaag, hoop ik dat ik een vlinder mag tegen komen met een boodschap van jou, voor mij. Rust zacht lieve moeder, liefs, je zoon. ?…

Hoe zoet is 't tussen broederen twee te wandelen, te wandelen, bemint men van de twee de een, de een gelijk de andere; bemint men ze alle twee, en zij, beminnen ze ook malkanderen gebroederlijk; 't is zoet erbij te wandelen, te wandelen.…

liefde…

Van Maxima haar welgevormde benen Ging eentje door een kleine misstap stuk, Maar Alex krijgt dankzij dit ongeluk Wel kans om voor het koningschap te trainen. Want voor het eerst is hij beslist in tranen Om een van zijn beminde onderdanen.…

Een eenzame rustige heerlijke zondagse wandeling in het bos, soms over het kale pad, soms ook over het zachte groene mos.…

normaal zal kunnen lopen… ik weet het wel, in de wereld zijn ergere dingen het niet meer kunnen dansen of swingen is maar een kleine peulschil in het leven zou ik nu klagen... of wandelen en liefde geven!…

Van beneden uit de vallei nemen we mee uit een beek drie witte steentjes voor op de top van de berg een oeroud ritueel dat zo persoonlijk wordt wij hechten ons aan spreken toe het vertrouwd warm wordend gewicht dat we achterlaten op de top met veel wijze woorden en spijt in het hart We dalen lichter bezwaard af er wordt op ons gewacht…

ze wandelt in zijn schaduw op het ritme van zijn stap vergezichten genieten zwijgend mee…

loop even mee een rondje om door zwijgende straten ik ben dan stil als ik met jou bij mezelf kom jij kan praten…

voor mij rolt het pad trekt strepen door het land de horizon verandert met elke stap maar komt nooit dichterbij panorama's rijgen zich aaneen glijden als kralen van 'n rozenkrans door mijn hand tot ik alleen nog luister naar wat geen stem nodig heeft…