Alle inzendingen over ligt

innigste omhelzing, dat ademhalen eigenlijk niet meer hoeft tot aan de dood, uit een vonkje ontstaat een vuurzee niet gedempt, en overslaat tot een humane wereldbrand, tot onvoltooide symfonische partituren de opmaat tot de mooiste dromen waar iedereen aan deel moet nemen, zonder zich pijnlijk te vermoeien, de tijd door hemzelf bedacht ligt…

in feite ligt alles besloten omdat een wezen zo'n duidelijke kring beslaat kijk maar de tafel toont gelijk dagelijks aan levens…

Het liefst ligt ze in bed. Met achter haar het open raam, het geruis van de bomen, het geluid van de voertuigen die van A via B naar C gaan. Met aan haar rechtervoet de poes, aan haar linkerhand de krant en in het midden van haar hoofd de rondrijdende gedachten.…

Waardig opstaan als een koningin rustig lopen, hollen, heeft totaal geen zin Ik voel me twintig, een jonge meid aan alles en iedereen schijt De humor ligt dus echt op straat gewoon goed opletten waar je gaat Lachend kan ik dus ten onder gaan voor humor maak ik ruim baan Mijn rechterarm is pijnlijk en "kapot" Maar wat was die situatie…

Wie zegt dat ie ligt wellicht hangt de zee wel aan de lucht en van kust tot kust hangen de wolken mee verenigd als het mist!…

verband staan, zonder troost van de vanzelfsprekendheid niets dan het dode licht erboven, al wat ons verplicht raakt uit evenwicht, lijkt van de aarde losgemaakt, een onzichtbare schaduw neemt de overhand aan de ene kant, daar kruipen mensen tot elkaar, grenzen vallen weg, het leven blijft om te leven, het kleine wordt geoogst, soms ligt…

Zo stil in het hoofd, zo stil, zodat ik altijd wat hoor, tussen alle regels en wetten door zijn vermomde geluiden kwetsend voor het luisterend oor, ze vullen ongenode de witte vlekken in mijn geestesoog, het is de rust die ik omarm, ook niet van een dialoog, geen pretentieloze discussies, waarin altijd iemand over z’n waarheden…

Ik ben nog vol van VOLT Nu 3 zetels in Nederlands 2e Kamer Vol omdat ik altijd al Vol was van EUROPA's parlement Nu met 1 VOLT zetel, die van Duitsland Laurens Dassen heeft het vet gedaan Ik heb bijgedragen wat ik kon en ken Ik ga weer bijdragen aan de Gemeenteraadsverkiezingen 2022 Met vooral VOLT zetels, die voor Amsterdam!…

Een tikje knetter ben ik wel, al bedenk ik me supersnel, vooraleer men me opsluiten wil, ik even laat weten vanwege welke gril, ik dit schrijf. Een tikje knetter op mijn bed, want weet je zonet, vertrekt mijn hulp die als een tornado door ons huis trekt. Het bed verschonen hoort daar bij, daar komt mijn knetter meteen voorbij,…

Zo graag schreef ik iets opbeurends, zo graag schreef ik iets grappigs, lolligs, of gewoon over idiote acties die buiten plaatsvinden. Dat kost me geen moeite. Maar wat boeit het jou wat er allemaal gebeurd buiten, niks toch? Kan 't jou iets schelen dat de zon schijnt? Vast niet. De avond valt, langzaam maar zeker komt er een donkere deken over…

Vanuit haar stoel kijkt ze door het raam heen naar de toekomst Proberen deed ze jaren dus nu kijkt ze toe en terug in stilte Dit is verdriet, van niemand anders Wat ik voel als een nieuwe dag begint Ze kan niemand meer haten Of haar liefde geven Het is net zo eenzaam als de ochtend in de schommelstoel zelf, als de vogels langs het raam gaan…

Eerbaarheid ligt in iedere schaamte die zichzelf de koning voelt, de wanhoop van een stijve, voor de spiegel of voor een vrouw, bij het verlaten van de woning, voor dag en dauw, een bekroning in het pochen van een pauw, een kort verblijf, dat ondervindt men aan den lijve.…

iemand strooide kruimels poëzie sommigen stapten er overheen of bovenop anderen stonden even stil haalden diep adem dachten na of schreven iets iemand maakte kruimels poëzie en mengde ze met parelende kruimels op de grond…

Vooraf heeft iedereen toch steeds gedacht Dat ons oranje niks zou gaan presteren? Opeens blijkt Nederland te excelleren Waarna we toch nog worden afgeslacht Wij zijn niet goed in winnen, kan men stellen Maar wel in dat vooraf al te voorspellen…

Ik denk veel en breed aan de mensen om me heen en de wensen die ik heb met hen en vraag mezelf af wie weet wie ik ben en hoe ik mezelf ken.…

Ik zie zovele graven, daartussen ligt mijn pa Hij ligt vooraan ik weet het nog... Hoe vroeg wij hem toch moesten afstaan... Dag Pa, ik ben je niet vergeten, ik ben hier echt alleen. Maar pa, u moest eens weten, hoe moeilijk het is om naar je graf te gaan...…

Hij ligt er nog, de steen: een jaar geleden Heb 'k zelf hem daar gelegd; en ik herken Heel goed de plek, vlak naast die scheve den, Waar 't zandpad, wit, loopt naar de hei beneden.…

Ik geniet als jij me wakker kust ook als je je arm om mij heen legt soms krijg ik zelfs vlinders in mijn buik als je lieve woordjes tegen mij zegt Maar nog liever kijk ik even naar jou als jij slaapt, ver in het land van dromen dan streel ik heel zachtjes je wang en vergeet wat ik me had voorgenomen Je ziet er lief uit als je net wakker…

Ik tik de taal Zachtjes vooruit Niet te vlug Poezenkind Op mijn schoot Op haar rug Ik aai pluizenbuik Kriebel kattenoor Hoor gesnor, sonoor Ik tik de taal En krijg een haal Over mijn hand Wollige warmte Nagelt mijn dijen Ligt nu weer in haar mand.…

is het een straf of zegen voor de mensheid ons door onze Lieve Heer gegeven? Of is het een koekje gemaakt van eigen deeg of krijgen we uit de pan een fikse veeg? Ach als ik het maar even simpel na ga waarom we zo geteisterd worden door corona is het in tegenstelling tot wat men beweert nog steeds zo dat uiteindelijk de veroorzaker…

zoals je daar zo ligt zo rustig en vredig ik hoor je ademhaling dat geeft mij rust lekker tegen mij aan ik voel je warmte jouw lichaam dicht tegen mij aan een liefde ongekend is wat ik beleef jij bent mijn nr. 1 jij bent mijn zoon…

Er ligt zomaar een vrouw voor de oude pagode. Heel ernstig gewond - ‘t is wellicht zelfs een dode. Rust het hoofd op haar arm, zo te zien al verstijfd. Allicht dat zo’n beeld op je netvliezen blijft. Er ligt zomaar een vrouw voor de oude pagode. Geen monnik die broederlijk over haar waakt.…

Wie in de loopgraaf ligt, wie hoop op leven En liefde en lust voor goed heeft opgegeven, Kan zich niet langer troosten met de droom Dat door zijn dood hij land en volk zal baten: Want alle volken, alle staten Zijn één als golven van een stroom.…

je ligt er zo stil een glans op je gelaat lijntjes, fijntjes kunstig besnaard de handen rank en wit rustend op je tooi je oogt zo vredig verheven mooi en och, ik kan het niet beredeneren waarom een leven een fonkelend kristallen glas brak in talloze scherven de schaduw zijn best deed zich deze zonneplek op aarde te verwerven…

Niet omdat het herfst is de ochtend zwelgt van mist maar om alle dagen er ligt een hof vol zon te baden de deur wijd open we drinken straks bij wat wil mijn vrouw graag weten dan weet je het zelf bijlange niet…

De droom in de slaap het licht wordt gedoofd sterren verdwijnen in nachtblauw op ongebaande wegen De aarde wordt gevoed stopt zich vol aan goed wacht op zaad geboren waaruit het vuur ontstaat van weer een nieuwe dag…

Ze ligt altijd stiekem eerder in bed dan ik. In een hoekje. Vederlicht. Ze wacht. Ik wil haar aanraken, maar ook weer niet, haar gelijkenis verlamt me. Als ik slaap is mijn hoofd een bioscoop. Zij vindt op de tast altijd wel een zere plek en drukt op de knop. De spoel draait. Daar vlieg ik al door het raam naar buiten.…

Hij ligt er nog, de steen: een jaar geleden Heb 'k zelf hem daar gelegd; en ik herken Heel goed de plek, vlak naast die scheve den, Waar 't zandpad, wit, loopt naar de hei beneden.…

Een postuum eerbetoon aan Daan de Ligt, Die afgelopen week is overleden. Daans houdbaarheidstermijn was overschreden, Wat op te maken is uit zijn gedicht. Een afscheid dus, precies zoals het hoort, Ook Daan de Ligt leeft in zijn rijmen voort.…

Alsof zij daar ligt, nu hier is gaan liggen, en aanbiedt wat zij onthult: een duin, blakend op haar zij, een waarsprekende waaier, de rilling die mij opricht; en geur, ooit zo doorhuifd als alleen verbeelding het wil, opdat zij uitmaakt hoe het is.…