The Passion kluistert mij elk jaar weer aan
de buis; de Bijlmer was nu aan de beurt
Tot ’t einde toe werd ik fijn meegesleurd
Hoewel ik vaak de tekst niet kon verstaan
Op Goede Vrijdag Bach, die mij doorgloeit
Hoe komt het toch dat lijden mij zo boeit?…
O lang en bang was Liefdes Lijdensweek
En droef haar dood aan Twijfels martelkruis!
Maar prachtvol rees de Paasdag, met geruis
Van engelvleuglen - en de schijndood week.
Ik kwam getogen uit mijn donker huis,
De lippen zwijgend en het aanschijn bleek,
En stond bij 't graf en weende... en zie!…
Gij zijt, o Heer, de weg ten einde toe gegaan
al zou eerst nog zo luid Hosanna klinken.
De beker zoudt Gij tot het einde drinken
alvorens naar de Vader weer terug te gaan.
De dorpen liggen in de lentezon te blinken
terwijl de kinderen met palmen zwaaien
en van een pure vreugde luidop kraaien
omdat ze zeker nog niet weten van ’t verzinken…
226
Bezig met laden