Alle inzendingen over lijk

niets anders om van te houden dan de donkere regenwolken de natte grijze luchtkastelen die over zijn heimwee hangen hij proeft voorzichtige genegenheid bij vreemden die op vrienden lijken hij voelt berekende afstandelijkheid bij verre familie die ooit dichtbij was en schrijvers, ze roepen hem toe blijf jezelf in wat je bent hoe je ook…

Met je kleurenfestijnen, een verhit tafereel in zijn totaal, blaas je nu in een hoekje van de keuken, stoom, en lijk je niet onder de indruk van het koudefront rondom. Nu stoof je wolken, houdt warmte in je vast. Jij binnenvetter, oppotter! Struikelen over je eigen tuit, met je schril gefluit.…

ik hoor hem ontbloot aan zijn stem raakt verjaarde plooien van mijn huid lijken zich te berusten in klanken van snaren gespannen op nobele pilaren dan wel gedragen door levende liefde hij kijkt mij diep aan door zijn verre kijkers; de wijsgeer voor ongrijpbare zielen schenkt mij noten in kracht en melancholie op weg naar…

Begraaf mij maar onder een oude boom het allerliefst een eeuwenoude eik Maak een precies passend diep gat wentel mijn dode lichaam in doeken gemaakt van vers geschoren schapenwol en vertrouw me zo toe aan de aarde Zo natuurlijk mogelijk wil ik mijn lijk in de natuur laten begraven Dan zal mijn geest natuurlijk aardig en vol hemels vertrouwen…

De last van leven  laveert tussen het huidige bestaan en de toekomst met het onbetwiste einde  dus is het soms moeilijk om door te gaan iedere stap vooruit lijkt nutteloos en toch vlieg je door de tijd soms lijk je bevrijd van alle zware gedachten je bent bij machte om een keer om alles te lachen je kijkt niet terug of vooruit je gooit…

Het lijken wel glinsterende diamandjes ver, heel ver hier vandaan. Ik zou ze voor je willen plukken, een mooie wens voor elke ster. Hopend dat ze uit zullen komen, maar helaas ze staan te ver.... Daarom stuur ik ze in je dromen, zodat je ze zelf plukken kan.... Dat je ze zelf in kunt vullen, dus maak er mooie wensen en dromen van!…

Een stilte heerst alom en mensen lijken Als dingen doofstom. Hun zintuigen zijn verdoofd en gedachten Slokken hen op. Het beloofde land is een illusie voor Iedereen... Terwijl hun sporen vervagen tussen het Kille steen.…

Mist regeert in het hoofd Hersens die maar moeilijk Reageren op prikkels die Zinloos uitgaan en in Het volstrekte niets Lijken aan te komen Schakeling tussen cellen Uitgeschakeld voor nu Tot opeens Rinsma opdoemt, Vervoerder uit Franeker, Holland, en ik met zachte Drang word teruggeleid Naar de wereld waaruit ik Afkomstig was…

figuren Die in een ver Verleden wellicht Ooit mensen zijn Geweest, of in Ieder geval mensen Kunnen zijn geweest, Hun lichamen nog Herkenbaar, hun geest Allang afgedwaald Naar gebieden die Zij zelf niet meer Kunnen overzien - En ikzelf dan, Als ik in de spiegel Mijn eigen gezicht Waarneem zie ik dat Ik in alles op hen Lijk…

vingers van vandaag honger blijft dorst is niet te lessen met een antwoord op die vraag straten vol met lege mensen huizen dromen weg na goedemorgen wensen zon verveelt de dag met schijnen laat uren in de schaduwen verdwijnen als de avond valt in wegen die verlaten kijken zal dan de wereld van vandaag op die van morgen lijken…

ik link zwart niet aan sterven de kleur die geurt naar lijken. ook zielen kunnen zwerven in 't wit, dat zal hieronder blijken. want zwart als achtergrond, bepaalt hoe andere kleuren zich manifesteren in en rond het heelal, een schitterend en waar gebeuren.…

Ogen schijnbaar onbewogen plengt mijn lichaam bij iedere stap en iedere noot een druppel En laaft daarmee telkens volstrekt ademloos de bodem van mijn verlangen Onder dit muzieklandschap lijken alle bomen en elke steen daar voor de eeuwigheid Ooit hoop ik jou alhier te vinden op Fellini's strand voor een laatste ronde en een…

. ___________________________________ Soms geven woorden mij een schrale troost Want in de schaduw van Van Duinhoven Vermogen zij niets, minder nog dan loven Dan lijk ik wel die Feyenoordsuppoost Was Cruijffie vijfenzeventig geworden Stond het nul tien voor Ajax op de borden…

Tot diep in de nacht voelden ze zich winnaars Het bloed was gevloeid en het was niet van hen Maar in het ochtendgloren gingen de lijken liggen bij de bange vrouwen en huilende kinderen in hun hoofd Bezet, niets wil er stromen in hun lichaam Verraad! Verraad!…

naar daar, dat weet je toch daar waar ik je gedachten vul en je gevoel zal koesteren opdat je ervaart, ware ik je ziel omhul op afstand ben ik niet te raken het is als tasten in de mist waarin je wel een beeld kan maken maar in je slaap lijk ik vaak als uitgewist doch als de nacht het toelaat en je hartslag tot rust is gekomen dan ben…

gelaagdheid in soepel dansende woorden die er werkelijk toe doen met een nuance die je doet inzien dat er een grote vorm van verscheidenheid huist in de ziel van de mens soms krijgt het vat op 't gemoed dan weer daalt er kilte als natte sneeuw in het voorjaar je zou wel willen schuilen onder een abri van geborgenheid maar je voeten lijken…

je zag kans om cirkels te doorbreken die je boeiden maar je vrijheid snoeiden je hebt het goud dat in de verte blonk met beide handen aangegrepen het schitterde als wijn op dronk je jeugd deed pijn en is verweven met afhankelijk zijn, bouwen zonder enig stuk vertrouwen je ogen glanzen weer dagen lijken uren je nieuwe baan heeft…

Het mystieke liefdeslandschap verstilt zich in zacht ruizen van dromen achter de horizon uitgestorven dieren komen tot leven in emotionele visioenen over de toekomst Verre landschappen in de verbeelding laten een spannende wereld zien je proeft teder zachte genegenheid bij vreemden die op vrienden lijken jong en oud, verleden en…

vingers van vandaag honger blijft dorst is niet te lessen met een antwoord op die vraag straten vol met lege mensen huizen dromen weg na goedemorgen wensen zon verveelt de dag met schijnen laat uren in de schaduwen verdwijnen als de avond valt in wegen die verlaten kijken zal dan de wereld van vandaag op die van morgen lijken…

Als volle zinnen zinvol zijn, De lege antwoorden zinloos lijken, Dan slaat de twijfel wel eens toe In mijn kleine leven Heb ik meestal geen antwoorden gekregen Zinloze woorden De stilte die dan zal komen, Ongevulde bladen Afgevallen bladeren, Onherkende paden Netwerken die stil vallen, De zender die begint te sputteren, De ontvanger…

brengt haar nachten nu aan 't licht voor vele miljoenen vele miljoenen ze brengt haar nachten nu aan 't licht en speelt gelijktijdig het onschuldig wicht de bal is rond voor iedereen 't is tijd om te scoren wat wilt u horen de bal is rond voor iedereen Beckham pas op of je staat straks alleen daar was laatst een meisje loos 'n huw'lijk…

In 't pandje van Van Ooi tot Atteturmen zit 'n kinderboekenantiquariaat en zo het vaak bij oude boeken gaat het wemelt er van dikke boekenwurmen Eén van die wurmen is een reed'lijk ouwe hij woont al jaren in een woordenboek en doet aan wetenschap'lijk onderzoek zijn naam is Willem-Hendrik van Nassaue Die Willem-Hendrik is een allesvreter…

Ik lijk wel verdoofd, Want ik had niet eens in de gaten, Dat de regen zich mengde met mijn tranen. Vraag me af, in hoeverre ben ik al dood?…

uit de ruïnes rijzen zenuwen ze razen door de buizen van het huis kneuzen de ruimte waar mijn gemoed geduldig veinst slechts mijn gemoed te zijn en niet de bruisende bron van mijn gebundeld wezen ik sla op de vlucht voor de kraaien in mijn haar mijn woorden glijden uit vergeten mijn inborst te kneden ik sta op de rand bereid over lijken…

Maar duiven vliegen nooit naar grijze kusten ze laten zich in bonte kleuren verven zodat ze op spechten lijken tikken zomertijden weg de tillen staan leeg er druppelt bloed het afgehakte kopje reikt oogloos naar de sterren die zachtjesaan verdwijnen tussen wiekgeklapper en vale maan het wordt herfst een laatste vlinder waaiert versleten…

Mist trommelt op de banden van geluid hees gefluister knaagt aan het behang Met mijn gemoed lijken de velden te smelten volkomen rust begeleidt het lijdzaam vergaan De kras van de kraai staat in mijn ziel geschreven de roep van de uil is waarnaar ik verlang De avondzeis slaat wreed mijn ogen neer stilte schuilt in tastend wit ik…

Zoveel dat aangewakkerd wordt door het lederen lijk uit het veen, beteugeld, de niet gesprongen sprong van het fossiele paard, men ontdekt een slang: loze komma wervels, het magere gebeente echter, de hoeven te leeg voor het machtige afzetten in het niets, het ontbreken van vleugels, de hoef die het gras niet meer raakt.…

Ik weet wel dat ik toch weer van je hou, maar moeizaam soms, met dat doelloze van vogels die er van lijken te houden in regen en wind te blijven rondhangen boven het land. ------------------------------------------------ Uit: 'Het orgeltje van yesterday'.…

Terwijl je voet naar binnen staat gedraaid lijk je ingekeerd te zijn. Zodra je mij bedreigt gaan neus en lip omhoog. Die geven tanden bloot. Je hoofd wordt rood en je besprenkelt breed het pak waarin ik zat.…

jij hebt jouw woordenschat subtiel bijeen geraapt onder tal van emoties gerubriceerd is de rijke inhoud genoteerd niet zomaar voor het grijpen hun plaatsing moet nog blijken waarbij banden en verwantschappen van groot belang lijken te zijn ook de lezer als ontvangende partij heeft er zo zijn gedachten bij want in de dialoog…