Alle inzendingen over lijkt nu

Als niets is, wat het lijkt waarom lijkt het dan altijd alsof het iets is want niets is wat het lijkt is eerlijk gezegd, altijd iets wanneer iets, niets is dan lijkt het niet op iets, maar is het ontegenzettelijk niets.…

En niets is wat het lijkt De dingen die het leven maken Tot het 'niet dood zijn'. Alles kijkt Mij nietszeggend aan.…

Hij lijkt totaal niet op mijn ex helaas. Zo is hij ’s morgens vroeg al goed te spreken. Mijn ex gaf urenlang geen levensteken En ook daarna bleef hij een norse baas. René is altijd vrolijk en de seks: Geweldig! Maar hij lijkt niet op mijn ex.…

lijkt.…

Het lijkt alsof ik altijd vrolijk ben en goedgezind... Het lijkt alsof mijn droefheid niet meer van me wint Het lijkt alsof de tranen niet meer komen... Het lijkt alsof ik verlost ben van al die nare dromen... Het lijkt alsof... Maar niemand weet hoe ik me werkelijk voel... En dat is nu net wat ik bedoel...…

Er lijkt geen vuiltje aan de lucht maar schijn bedriegt Een flits in de leegte en je weet: weer een be- keuring aan m'n reet! ------------------------- uit: 'Tussentijds', 2008.…

gezin dat niet op een gezin lijkt, familie die niet op een familie lijkt, liefde die niet op liefde lijkt, maar verdriet, dat is de werkelijkheid…

niets is wat het lijkt het is zoals het is en hoe je het bekijkt of iets lijkt op wat het lijkt jij bent als ik op een dag ik kijk naar jou en glimlach…

Je lijkt zó transparant Uit helder glas gesneden Toch is dit je buitenkant Je lijkt onaantastbaar Je lijkt zó wijs en groot Uit alle vraagstukken weet jij het antwoord Toch mag niemand bij je binnen Je lijkt hierdoor de macho, de held Je lijkt zó transparant Uit helder glas gesneden Toch kom je op een dag Jezelf ooit eens tegen..…

Niet bereid om te buigen Nooit te nimmer zal ik zuigen Sluit je uit Afscheid Zo die ben ik kwijt Niets is wat het lijkt Ben gekwetst…

ik zet een streep door mijn gevoelens denk aan woorden die beginnen met al jouw punten achter mijn zinnen want niets = wat het lijkt nee, nee, niets = wat het lijkt jij liet de vijand stiekem binnen waste z’n voeten likte zijn hielen kuste de grond waar hij op liep ha, ha, niets = wat het lijkt ja, ja, niets = wat het lijkt…

Alles lijkt wel nieuw voor mij. Alles lijkt op deze vroege ochtend wel schoon gewassen door de zonnestralen. De hele wereld lijkt wel licht te stralen. Dansend en zingend loop ik over het brede strand in de energie die uitdijt tot over de witte duintoppen en de blauwe lucht.…

gisteren nog maar - lijkt het - leerde je hoedje van - hoedje van hoedje van papier gisteren nog maar - lijkt het - leerde je hoed-je voor - hoed-je voor hoed-je voor de heer gisteren nog maar - lijkt het - leerde je hoedje in de hand - hoedje in de hand kom je door het ganse land gisteren nog maar - lijkt het - leerde je pluimpje…

Mijn leven is als een schip in nood, er lijkt een gat in geslagen. Zal dit mij meenemen naar de dood? Zal dit mij blijven plagen? De redding lijkt zeemijlen ver, lijkt te laat te komen. Mijn bagage des levens ligt her en der, lijkt verder uit elkaar te stromen. Is de redding toch nabij? Wordt het gat gedicht?…

in de sporen van de traagheid lijkt het zo eenvoudig: een tuin met een uil zwanen op het zwarte water tekens in het zand wind in ritselende struiken een vogel met langzame slag wolken van witte watten schelpengeruis onder voeten tijdloze stappen een rollende knikker over de stoep volg de sporen van de traagheid het lijkt…

De eerste zei: je stad lijkt op een arend. De tweede zei: je stad lijkt op een dingo. De derde zei: je stad lijkt op een slang. De poorten gingen dicht En de lichten werden zwart Door het zwijgen van de muren. Ik liet mijn stad zien Aan drie duidelijke mannen. De eerste zei: je stad lijkt op een bizon of op een tijger.…

De strijd lijkt gestreden, in het slagveld der passie… Ook al is het kortgeleden, er lijkt geen ruimte voor compassie De strijd lijkt gestreden, mijn schip met gevoelens laat ik varen.. Maar het mes dat mij heeft gesneden, zal ik eens en voor altijd bewaren….…

Ik kijk naar buiten alles is somber de wereld lijkt te huilen mensen lopen over straat iedereen lijkt eenzaam eenzaam zoals ik ik voel de tranen komen het lijkt net of ik stik ik voel een brok in mijn keel nee, ik wil niet meer ik wil niet meer leven het lijkt of de druppels me begrijpen ze blijven maar vechten en strijden alsof ze strijden…

Wanneer De weg een eeuwigheid lijkt Het pad een eeuwigheid lijkt Kom tot het zijn Zodat De weg een moment is Het pad een ander.…

mijn muren zijn onafgebroken daarachter zwijg ik te vertellen wat is gebeurd ondoorgrond lijkt alles als een aarde zonder bodem ongewoon stil en leeg lijkt het spiegelbeeld op iemand waarop ik lijk alleen de muur lijkt zonder alle tranen en alle pijn daarachter een beeld van ooit…

gisteren nog maar lijkt het leerde je van harte zingen hoedje van hoedje van hoedje van papier gisteren nog maar lijkt het leerden jou schade en verdriet hoed je voor zelfingenomenheid hoed je voor de basserool gisteren nog maar lijkt het leerde je dat niet het hoedje maar eerlijk en oprecht zijn je overal brengen kan en zal gisteren…

Het lijkt ver, maar is dichtbij, het lijkt trouw, honds, zeg maar. En "en" eraan vast Is het mooiste woord gemaakt wat er op de wereld bestaat!…

Niet het blinkend groot Verhaal, de schijn waaraan Ieder zich op wil trekken Die iets in de melk te Brokk'len heeft, of iets Wat daar op lijkt - Maar het kleinste geluk Is het houvast, kind'ren Die onverwacht komen naar 't Huis waar ze hun jeugd Beleefden, het hechte van Het ouderlijk nest beleven In plaats van stoer op Eigen…

soms lijkt de dood een schemering uit een verleden iets bekends en goed van aard, misschien een obstakel maar niet heus het is een moment waar het lijden stopt en zich lijkt te bekeren, te verheugen op een wonder al lijkt het afscheid bijna het tij te keren het somber zijn, tranen aan het bed de verdeling na het gebed…

Soms lijkt het wel of ik gisteren nog knikkerde mijn eigen fiets uit ballorigheid de sloot in flikkerde Soms lijkt het wel of ik gisteren nog belletje trok appels pikte uit de boomgaard de klepel stilhing van de klok Soms lijkt het wel of ik gisteren nog zwemmen leerde mij afzette tegen alle regels en me overal vanaf keerde Soms lijkt…

niets is wat het was niets is wat het lijkt niets is wat het zal zijn…

Zelfs de dood lijkt te vermoeiend, al lijkt het daarvoor niet te vroeg. Leegte is niet leeg, mat niet mat te zijn. Alles wat je voelen moet, doet alleen maar pijn. Er is niets maar dan ook niets, maar zelfs dat is nog teveel. Leven lijkt op martelen, en dat is ook mijn deel. Moe zijn is niet moe, boos zijn is niet boos.…

Elke regendruppel die mijn wang beroert lijkt op een traan die gevoed wordt vanuit mijn ziel en het hart raakt. Het lijkt zo zacht het lijkt zo lief maar de pijn is heftig en verliefd op mij. Regen is fris de zon is warm maar de pijn blijft langer dan gewenst omdat de zon tijd nodig heeft om de regen te laten drogen.…

Je lijkt totaal onbewogen maar ik zie de pijn in je ogen als je jezelf lijkt te vermoorden met je harde, messcherpe woorden die eigenlijk, voor mij waren bedoeld, maar die je zelf kei en keihard voelt…

Als het een doen beter is dan het ander, als ze allebei goed gedaan worden, is iets doen wat op het een lijkt beter dan iets wat op het ander lijkt? Kan ik dat niet korter zeggen? Een gedicht verspilt toch niet. Nu kom ik pas bij het belangrijkere probleem: genoegen nemen met wat op het betere lijkt omdat het op het betere lijkt?…