Alle inzendingen over lijmen

en naaien Maar de kapotte stukjes komen weer samen De tijd heelt alle wonden De stiksels van het samen naaien zullen verdwijnen De lijm resten zullen verdampen De littekens zullen blijven maar ik ben niet kapot te krijgen…

je brak in glas de tranen kwamen later een barst nog niet gezien maar ons kristal hoorde de tonen al en nee niet vals geen scherven om te lijmen jij blijft gewoon de mijne omdat ik je niet barsten laat…

we plakken aan elkaar als lijm, dat vindt ik fijn! je bent en blijft altijd van mij! ik hou van jou vanaf de eerste tot de laatste dag!(l)…

Een winnend gedicht valt niet meer te rijmen Het product van de zwoegende rijmelaar gaat na drie regels in de versnipperaar en probeer het dan maar te lijmen Vergeet Cats en Vondel, mijdt alle rijm en lof zal u deelachtig zijn…

Bij nader inzien dicht ik niet maar poog juist dit te rijmen wat mij zoal te binnen schiet ga ik tezamen lijmen het leest als zijnde een gedicht tóch anders dan u denkt en zie de blik op uw gezicht u bent reeds volgetankt?…

Ik ben verscheurd Verscheurd in kleine stukjes Ik ben verscheurd En heb geen plakband meer Ik ben verscheurd Versnipperd en gedumpt Ik ben verscheurd Versnipperd, keer op keer Ik ben verscheurd Wie lijmt mij weer?…

Ik ken een klein zaakje in Kantens gerund door een handige tante: Haar lijmwinkel is succesvol, niet mis! Het staat daar echt vol vaste klanten.…

Lazen elkaars gedachten wisten al van veel te laat hoe we keken tot de eerste lach het laatste kledingstuk ging uit en naakt lichtjes huiverden je was zo handig met schaar en lijm touwtjes, veren en verbindingsstukjes geloof en zorgvuldig meten we kwamen na ettelijk pogen een meter van de grond en trots dat we waren tot we weer vaste grond…

waar mijn hand zacht tast naar wat gebroken was voel ik de pijn in breekbaar samen zijn voegen we scherven weer aaneen ja liefde hecht in vele componenten onzichtbaar worden barsten die ons krenkten…

Ben ooit de afgrond in gegleden loop nu op scherven van het verleden diep verdriet, want lijmen kun je scherven niet opnieuw leren leven liefde verwerven geloof in het heden maar blíjf lopen op de scherven van het verleden.…

Er lijkt geen uitweg keel en darmen zitten dicht met weerstand van een levenlang maar wanhoop wanhopig sterker wint en vindt haar weg ik buig ik breek ik barst en spuiend spat ik uiteen in niet te lijmen scherven.…

De fysicus breekt het witte licht tot kleurrijke stralen De slager hakt een varken in hapklare brokken De scholier ontleedt de zin in zielloze delen Als zij de scherven gaan lijmen komen ze schromelijk tekort…

ik kan hem niet inlossen en breek hem als een dunne tak zo eenvoudig is het dus maar zie de splinters zie het hout het leven dat er was de randen ogen zo ongelijk gewond en niet te lijmen gelijk het hart ooit vol van liefde maar het gevoel toch nooit heeft kunnen rijmen…

Het stukje privacy dat Anne Frank Voor eeuwig met wat lijm dacht af te dekken Valt tegenwoordig moeiteloos te hacken, Maar moest dat nou zo nodig van de plank? Ontzettend knap dat dit nu is ontdekt, Maar dit heeft niks te maken met respect.…

een gedicht hoeft niet altijd te rijmen maar het maakt het wel veel beter wie slechts woorden aan elkaar kan lijmen loopt op schoenen zonder veter loze vormen zonder inhoud zijn vandaag de dag de norm maar wie met een moker beeldhouwt levert inhoud zonder vorm…

Gebroken glas is niet te lijmen Gebroken harten heel misschien Je kan ze helen of herstellen Het blijft toch anders wel nadien Ook al werkt het naar behoren Lijkt de schade slechts miniem Het zal eeuwig blijven storen Want de barsten blijf je zien…

Ik dronk op de liefde gouden bergen glinsterende torens je zei nooit wat je dacht ongeboren woorden in je ogen geschreven te prematuur om te bestaan een luchtkasteel aan gruzelementen ik lijm de scherven hef het glas op wat nooit was drink en vier het leven…

De wereld kun je ’s zomers simpel lijmen Met een fris en onbespoten Hollands meisje Een makkelijk meezingbaar catchy wijsje En klanken die vanzelf lijken te rijmen In die drie minuten polderpoplyriek Denk ik misschien dan even niet aan Driek…

door 'n voile is het zicht al langer vertroebeld, zo zelfs dat al het ondermaatse vergoelijkt gedwee in opgedrongen rol welke je je eigen hebt gemaakt lijm je doorgezaagde stoelpoten dagelijks weer vast zodat er geen ongelukken zullen gebeuren of toch...…

verborgen in het slib op de bodem van de rivier raakt het water je soms aan het slib omklemt je moeiteloos als een stolp een gesloten huis onbewogen in verstikkende duisternis hoe blaas ik lucht door de loden hemel hoe lijm je verscheurdheid hoe vind ik je hart opnieuw…

Trachtte zinnen aan elkaar te lijmen. Ik raakte alleen maar verdoofd. Toen vonden mijn handen pen en papier. Het duurde echter nog wel even. Maar nu staat het toch echt hier, voor mijn ogen opgeschreven.…

ik zoek tastend naar de resten van wat ooit mijn zijn was raap scherven op van gebroken ziel waarin ik tracht mezelf te vinden lijm resten stevig aan elkaar om verloren dingen terug te brengen en mijn beeld in de juiste vorm tot een geheel te kneden van wie ik ooit zal zijn…

ik val voor het licht dat op je schijnt gebroken in het kristal van ogen ik weet dat je in de verte verdwijnt zonder mededogen terwijl we over vlakke wegen zwerven langs leven en een beetje dood help me overeind, of lijm mijn scherven mijn kus was jouw voetnoot…

ik wil slapen op de steppe op schrale grond in een hut desnoods in een bed pijn bezweren verdriet er uit slaan als vuur uit stenen met lijm en zand dromen helen voor een hemelvlucht naar de zon naakt en dwars met lichte tred door het duister lopen alles wil ik met jou…

Vroeger kreeg je dan een stuk papier met echte inkt, lijm en speeksel. Een vrouw drukte lippen af, sprenkelde geur nu is zo`n ding in je gleuf een zeldzaamheid met geluk krijg je een zoem of een piep, gekortwiekte woorden op een display en je glimlacht, even…

ik voel het scheuren van de lucht nog voor een siddering mijn lijf heeft kunnen beroeren het broeide al langer sluimerde in stilte en zeilde regelrecht af op een ontlading -je ogen bliksemen- gedonder schudt me wakker een lichtflits opent mijn ogen en deze keer breekt het de nacht in meer stukken dan ik lijmen kan…

Voor mijn surprise wilde ik sterke lijm. Mijn vader zou precies weten welke. Zo'n Bison Kit pakket kreeg hij voor Sinterklaas. Een goocheldoos waarmee je alles kon maken dacht ik. Het sterkst werkt contactlijm zei hij geloofde ik. Secondelijm dan? Hij laat me nooit los.…

ik voel het scheuren van de lucht nog voor een siddering mijn lijf kan laten verstijven het broeide al langer, sluimerde in stilte zeilde regelrecht af op een ontlading -je ogen bliksemen- gedonder schudt wakker een lichtflits opent ogen en deze keer breekt de nacht in meer stukken dan ik lijmen kan…

hier slaapt een dichter dromen woorden verzen verzuchten regels stilte buiten jakkeren de beelden daar gutsen buien ideeën stormen emoties aan zee gieren zenuwen het land hier rust een dichter lijmen gedachten zinnen bindt poëzie het papier…

Omdat ik blijf hopen dat de scherven drogen en we ze weer kunnen lijmen.…