Alle inzendingen over limoen

En thuis kwam ik. De liefde heb ik getrotseerd. Ik heb haar gezien. Limoengroen vertrouwde ze me haar eigenste grensverhalen. Koel hield ik me. Drie Engelstalige gedichten manifesteerde ik, terwijl ik dronk als een zeeman. Ik leerde over de driehoek van Jan, tussen Pixies, Nirvana, en mijn band: Queens of the Stone Age. Thuis kwam ik. Omdat…

waarom snoeit gij de limoenen niet? mijn heus staat op een heuvel mijn kinderen rijden met een fiets meer wil ik niet Zeg mij moeder lief is een bal dan niet rond? tuimelt het sap niet uit uw mond? ik zwem in de zee mijn huid wordt nat en dat is dat…

Gebonden wildsoep Uienringen met klapstuk Limoenenketting…

van je losgeweekt in duizend doden, vandaag drink ik uit eigen, zilte zee Jouw smaak tilde me niet over kosmoszeeën maar houdt me uit mijn slaap, en voert me nergens heen Was het ooit zo bedoeld in de sterren, die ogenblikken zijn zeldzaam nu, steeds minder op den duur Je afdronk blijft puur, dat wel mijn schat, maar geef mij toch maar limoenen…

zacht fluweel De rijkdom van het liefdesleven Het geeft elkaar zoveel Spelende handen Gedachten stranden Vertederend liefdesgebaar Vier ogen keken naar elkaar Dierbare momenten Diepgaande gevoelens Aandacht voor intimiteit Elkaars lach werd na een liefdeszucht bevrijdt Hemelse sferen Bewierookte visioenen Rijpheid als de zachtste limoenen…

In alle rust momenten Weten wat men wil en zal doen De zon inwendig laten schijnen Als zachtheid van limoen Schaduwen van een bladerdak Zon het tegenwicht belicht Natuur spreekt de taal van het gemak Verkleurend blad biedt warm tegenwicht Zacht speelt het spel van de natuur Als spinnen webben weven Je gedachten aan droomland overgeven…

De kilte van de aarde verdwijnt geruisloos in donkere spelonken van zwart beton Een waas van limoen kleurt het aanzicht Fris nieuw leven ontspringt onder de zon De warmte knuffelt de aarde vol verleiding en kust hartstochtelijk de zomerbloemen Geur van honing en nectar overweldigen alle bijen die van bloem naar bloem zoemen De zon laat haar…

Robijnrode volle lippen die aan een cocktail nippen exotisch fruit zo zacht als fluweel aardbeienliefde gemaakt met kaneel betoverd door een verlangende zoen aardbeien, zoete room en limoen basilicum en balsamico - azijn vormen het magische geheim.…

mijn haan slaat aan ga dan zachtjes op haar tenen staan fluister sorry schat we zijn nu samen je lacht een beetje linkebal brutaal vraagt of je mag raden naar haar naam met een blik vanaf nu ga ik monogaam teder luchtig diep op kleine schaal je praat zacht steeds inniger tot haar wat ben je betoverend indigo blauw mat groen wordt slim limoen…

het varken werd hard dooreen geschud slijm vloog in het rond trillend vlees slachtrijp in de hitte zware druppels gleden in haar nek ze stond recht als alle anderen zigzaggend tussen riksja’s door een onvoorziene put de oude naast haar hield de zwarte nagels om zijn kip geklemd zijn ruggengraat kraakte limoenen rolden uit een vuile plasticzak…

vet besmeurd ik heb er geen ogen naar het had een wijde hals uitgespaard hield op boven de leest en liet de navel vrij ik zie het bandje over jouw schouder glijden je beet in de vingertoppen van een handschoen waarna je graaide in die kokette tas tussen nagellak, munten en mascara ik snuif doorheen de drek van dit drasland een vleugje limoen…

De natuur vol groen, water, geur van limoen elders. En dan de stranden wit, zeeen helder en schoon. Seizoenen sneuvelen als het leven. Eenvoud in al haar pracht, vogelgezang en sterren in de nacht die betekenis geven aan een bestaan waar langs men beter kan gaan... Rivieren die blijven stromen naar zee en oceaan.…

meer dan al bij het uitspreken een bedrieglijk woord vergeeld los stoffelijk de mens die klimt naar hoogtes stil weet dat zijn krachten niet reiken tot de piekfijne vastheid die geloofd zij en geprezen in heilige boeken niet van ons maar buitenaards verstrooid in een voorbije tijd misschien moeten wij zoeken naar liefde houdbaar als limoenen…

En hoe vaker je terug- blikt, voortzwoegende, op de wonderschone zonsopgang roerloos in je rug boven het verre geboomte dat onhoorbaar ruist, hoe beter je weet: dat ontwaken van de frisheid van limoenen, die paradijselijke eerste hap van de tropische verrassing in een jasje van melkchocolade – het verblindend prille komt niet weerom.…

Dit werd een zaak van even heel diep ademhalen Die rose kousen en dan ook nog die sandalen De gele bloemenjurk hing loodrecht langs haar lijf "Oh jee", riep Greet "Guttegut daar gaan we dan" En ze kroop bij deze woorden Lekker dicht tegen me an Een lucht van mottenballen hing er om haar heen Dit was nou niet de wildste frisheid van limoenen…