Alle inzendingen over lindebloesem

Hoe verrukkelijk de geur van lindebloesems: kindertijd terug. Haiku…

dicht en donkergroen hangen takken naar de grond zwaar van lindebloesem voorzichtig walst zoete geur in de stille avondlucht…

half verscholen in de lindeboom plukt een oude man lindebloesem voor eigen gebruik het verhaal gaat dat je bij intensief gebruik gezond oud kunt worden…

Zij vraagt om koekjes bij een kopje lindebloesem thee meer hoeft het niet te zijn haar smaak ontwikkelt zich De zon schijnt voor haar de zee wil haar dragen sterren stralen en de maan is een huis voor haar naam…

Hoe brengt die lindebloesemgeur ineens weer heel mijn kindertijd naar boven? Ik kan het zelf maar nauwelijks geloven maar 'k voel de tinteling tot in mijn hart. Hoe blij kon ik toen zijn om zonnestralen die door het bladerdak hun weg gevonden hadden en op het warme pad hun tekeningen schreven die ik echt kon lezen? Waar is die tijd naartoe…

Het is tijd, geen kasjmier meer, geen zijde, zachte vachten en vanillelakens niet mijn bloed laten koken in een waterval met duizend vingers koudvuur op mijn huid maar onder zoete zoemende lindebloesems echt kussen achter wuivende gordijnen samen verdwijnen in een grenzeloos lichaam dat niet langer bloedt van verlangen een kind…

dans met mij rond bomen in de bongerd hou me stevig vast ik wil niet vallen zoals een appel van zijn tak dans met mij tussen vogels op het plein proef me hier en nu onder een zomerregen van roomwitte lindebloesems dans met mij tot de laatste zwaluw vlucht…

Natuurlijk was jij bereid te delen jij en wij, tong tegen tong de smaak van lindebloesem in de mond.…

Wat is dat toch met die geur van de linde die mij ieder jaar weer terugbrengt naar de tijd toen ik klein was en onbezorgd. Alsof ik iets gedronken heb wat ik niet kan beschrijven: iets wat bedwelmt en verrukt, dat euforisch stemt en diep opgeborgen herinneringen doet ontwaken. Ik hoor de stem van mijn moeder en het gezang van verre vogels…

mengsel van zout en water zij huilt de hemel omlaag zij denkt niet aan later Over de sloten en weilanden hangt de ochtendmist nog traag de wind aarzelt heel even Het meisje Traan het valt omlaag een mengsel van zout en water zij huilt de hemel omlaag zij denkt niet aan later Het water pruttelt in de ketel zij giet het op in de pot lindebloesem…