Alle inzendingen over lindebomen

Ergens in de buurt van het park Stond een grote Lindeboom We speelden daar als kinderen graag rondom de Lindeboom Ik dacht dat dit nooit over zou gaan Want altijd waren we daar We sprongen rond de Lindeboom en waren onvermoeibaar...…

Lindebomen, eiken dromen verse knoppen aan een tak zwaluwen en eendenliefde geur van leven en nieuw blad Lindebomen, eiken dromen wilgen langs de waterkant zonnestralen, bootjes komen zomerzotheid aan het strand Lindebomen, eiken dromen beukend in de straffe wind regenwolken, waterkolken want de winter komt in zicht Lindebomen, eiken…

De zon heeft je teder in je fiere kruin gekust, de teergroene blaadjes, vormen het bewijs. Langs je bronsgroene stam kruipen talloze insecten, arme, energieke prooitjes voor de bonte klevers. Amper een week geleden rilden nog je kale takken, sterk en soepel buigend, gegeseld door de wind. Amper een maand geleden, schudde je nog zo…

Wees gegroet mij, nauwlijks uit de morgendoom erkenbaar Lieve-Vrouwke, aan de lindeboom!…

Koud ben ik Wakker en kijk Met kleine ogen Naar de wereld Om me heen Ogen die zich Richten op de Liefsten rondom mij En dan naar buiten Waar de gouden Lindeboom mij Goede zondag wenst En mijn hart Het gevoel geeft Dat het goed is…

lindebomen - steken hun zwarte takken uit gele mouwen…

Twee lindebomen eeuwenoud, stoere wachters aan de kerkhofpoort.…

twee lindebomen strekken hun schaduw uit naar het huis dat hier stond ---------------------------- uit: 'Navigator', 2001.…

'Men heeft u omgehouwen, Mijn trouwe lindeboom! Wie zal ik nu vertrouwen, Waar ik al peins en droom?' Ik wilde een takje breken Van 't stervend lindehout, Een woord tot afscheid spreken; Daar rilde ik bang en koud. De linde hoorde ik klagen In felle stervenspijn: 'Ik zal na luttel dagen Uw laatste woning zijn.'…

tussen wimpers door schrijft mijn gedachte kijkend naar het kind van toen onbezorgd wiegend in de boomtop leunend tussen de vertakkingen hoog boven het water had ik het vaste vertrouwen dat hij me nooit zou laten vallen ach, ik was nog net zo groen als de nieuwe lenteblaadjes van mijn linde die nieuwsgierig lonkten naar de zomer…

half verscholen in de lindeboom plukt een oude man lindebloesem voor eigen gebruik het verhaal gaat dat je bij intensief gebruik gezond oud kunt worden…

de ochtend stoere dauwdruppels op bladeren dankbaar voor het licht de oude lindeboom bedankt voor de luwte in de zomer en de stilte in de winter.…

klimt hij door 't raam om zijn wereld op z'n kop te zetten donderjagend met lindebomen tot de wilg hem vraagt om te schommelen vliegt hij vlug van ver boven de stad tot in zijn warme bed…

Ik kan er niet genoeg van krijgen: de geur van de linde, het rood van de papavers, het groen van de velden, het rijpen van oogst... Alles is teken van een groot geheim, iets achter en over de dingen dat telkens weer juichen doet en dieper zoeken naar de bron en de bestemming; dat doet vergeven en hunkeren, dromen en beminnen; dat leven doet…

Wat een drukte in de hoofden, bloed en tranen, hoop en vrees, worstelend om zin en zegen, - bomen die weer groen geworden zijn, lindebomen van mijn jeugd. Heel gauw gaan ze nu weer geuren, roepen dingen wakker die al lang vergeten zijn - kinderverdriet en kinderpijn.…

herfstwater gebotteld uitgewrongen mij doordrongen In stilte anijsjes eten daar onder het bladerdak van die lindeboom en allengs terwijl ik de dartelaars gadesla klopt de vloek weer aan en nog het eeuwige klitten dit besef van voorbijgaan omstrengelt het mij met sterker garen…

ik zal je wiegen tot de slaap mag komen er zachtjes zingen over de vogels en de lindebomen aan ‘t kleine raam met jouw naam erboven dat ik voorzichtig heb opengeschoven om je te wiegen in het nad’rend licht dat straks zal schijnen op je slapend gezicht…

Zorgvuldig in de gaten gehouden wanneer het laatste blad van de lindeboom in de tuin zou neerdwarrelen. Het viel samen met het neerstrijken van de eerste staartmees op de voederplank, met geweerschoten in de Lommelaer, met het langer draaien van de verwarmingsketel. We zijn er klaar voor. Voor het koude seizoen.…

Zonlicht laat zich te water, stralen die met koetjes komen, de kalfjes kennen elk hun plaats, de leegte houdt het praten braaf, de zalfjes brengen zoete dromen, spinnen garen om de wol te baren, tijdens dutjes onder lindebomen,luister was het de nachtegaal of zwarte raaf?…

Linde bladval over oude graven het stille herdenken in november wake…

de ochtend ademt zacht en ik kijk naar september meimaand van de herfst ik zie de lindebomen met hun brede kronen en de witte berken als verfijnde dames ze kennen de waarheid van de jaargetijden ik geniet van mijn land waar de hemel het halve landschap is misschien droomt de zon van een vijfde seizoen het stemt me gelukkig in deze…

De lindebomen groeiden toen tot in de hemel en behoedden mijn dagen die vol zon stonden en er toch al heimwee werd geboren. De weidebloemen kabbelen voort waar schapen en koeien in stilte gras verzamelen en levengevend groen verbergt de duisternis. O zomerdromen ooit.…

Zomaar een glimlach naar het oude vrouwtje op de straat dat moeizaam loopt, naar de zware roker die het niet kan laten, naar het kind dat verwonderd is om de regen, naar de bloemen die dankbaar zijn om eindelijk wat water, naar de lindebomen die weldra weer hun geur verspreiden en me doen terugdenken aan mijn kinderjaren, naar de zon die…

tussen pikkelpoort en hemelsleutel zit ik onder de lindeboom getrakteerd op een pianospel via het open raam en een zachte bries die mijn gedachten even naar het kamertje van Ernest Claes leiden en hoe heet het daar wel moest geweest zijn toen hij zijn Witte schreef dan zwerf ik verder naar het kerkhof waar hij in goed gezelschap van…

hoe hij naar hen keek gezichten als getuigen van ingelijste leegte nog leger dan haar gesloten mond van leugens hij zag haar zitten bij de lindeboom, naast een ongeboren zoon, zag het scharrelen rond haar lijf hoe ze handen vulde telkens in nieuwe verhalen die de wind door zijn hoofd joeg gespleten tongen markeerden het zaaigoed…

Onder glanzende druppels ziet de vensterbank zwart van schimmels, stuifmeel en vliesjes eten ze, geplakt op een bed van honing- dauw uit de lindebomen Ik zit vast in verdriet niet wetend waarom .....'…

dit was het huis waar wij woonden het veld waar we lagen in zomergeurend gras hier was ons tintelende samen in het milde stille licht waar we in de verte van onze ogen argeloze dromen droomden hier was de geurende aarde de zoete lucht van oude lindebomen in de donkerte van de nacht hier was het zilveren stromen van de beek de spiegeling…

Pas als hij zich verschuilen kan In de schaduw van een lindeboom Laat hij mij verrassen Als hij uit die schaduw Op het zonverlichte asfalt springt. Ik trek krampachtig aan mijn stuur Om zijn kop te sparen Waarna mij ontwijken onmogelijk is Door een auto in snelle vaart. Nu lig ik bloedend op de straat Met mijn schaduw aan mijn zij.…

ijzeren ingangspoort het loodzware hek aan kettingen vastgelegd de brede hoofdingang de oude zerken gerestaureerd Of verlaten en verweerd de kapel gewijd aan Jezus lijden achter een gesloten traliehek zijn bloemen voor het kruis gezet het gazon dor en bruin de zieke zomerblaren uitgespreid als een vroeg herfsttapijt de reuze lindebomen…

ik zou op sokken kunnen glijden om binnen te komen of buiten voetstappen horen uit het landschap van kinderen hen luidkeels het licht noemen doorheen muren van de ochtend, naast het park en de lindebomen ik zou mijn buik op houten planken kunnen leggen en het zachtjes laten waaien in de eik en in mijn armen wanneer het snel donker…