Alle inzendingen over lindelaan

Lopen had ze Van Leentje geleerd In de lange Lindelaan - Ze had er best Aardig tegen aangehikt Tot ze opeens door Een onzichtbare hand Was aangetikt…

als je lacht hoor ik de echo van je bestaan ondeugend maar toch een onvoorwaardelijk gaan van blijven als ik zie in je ogen en kruitdamp van pijn langzaam zie wegdrijven droog jij je tranen en zucht je zonnige lindelanen…

zo even en niet onbekwaam passeerde een fiets met cyclaam die het meisje versierde op een omafiets langs banen door parken en lindelanen die mede voorjaar vierden het maakte mijn hart ook vrolijk ben voor toeschouwers dan olijk als een deerne mij belicht ik ben een warme zonnestraal een schijnend vreugdevol verhaal en op iedereen…

Een kindje zomaar verloren dweilend langs de lindelaan, een hinde, als het hertje uit mijn sprookjesboek. Een doek over haar smalle hoofd en zangers uit het bos die haar toezongen alsof ze de prinses was, maar ze was mei en zomertonen.…

Niets heeft mij ooit zo weten te bekoren, ik voelde me op slag een hele kraan en zag ondanks de sneeuw al lente gloren, en rook de bloesems in de Lindelaan. Van toen af aan veranderde mijn leven: ‘k pluk elke dag die mij nu wordt gegeven.…

al wankelend over een rechte Lindelaan. Hoofdschuddend, horen zij aan zijn onbezonnen, eigen, lied want zoals zij zingen...lukt hem niet... .....-alleen-..... Verlaten, uit het niets, liep hij weer heen waaruit en waarin, hij vervolgens, opnieuw verdween ....-alleen-......…

Mede geënt en geïnspireerd op het snelwegsonnet van Jan de Woordenaar, zijn bolide slingerend langs smalle lindelanen en vervaarlijk diepe ravijnen - een duet tussen een wegpiraat en zijn Oostindisch dove passagiers ______________________________ Ik ga tekeer met dijenkletsplezier Een dove kwartel springt op als plevier En zelfs een feniks…

kersvers uit de tropen Konden nog geen woord verstaan Leentje leerde Lotje lopen Langs de lange Lindenlaan Naar de bakker, broodjes kopen Toen is er iets mis gegaan Want toen Leentje met haar Lotje Weer haar woning binnentrad Wierp een skinhead snel een rotje Naar het hoofdje van haar schat Lotje kan nu niet meer lopen Langs die lange Lindelaan…

Langs de lange groene lindelaan zie ik een ouder echtpaar gaan hand in hand en met een blijde blik op elkaar stappen ze voort Veel hebben ze meegemaakt van alles en nog wat met elkaar gedeeld ze zijn door de wereld aangeraakt maar zijn door elkaar nooit verveeld Na lange tijd zijn ze gaan samenwonen hij vroeg haar hand in het prille begin…

woorden verloren gegaan soms komen er heel onverwacht toch nog een paar terug die dansen dronken door de nacht maar verdwijnen dan te vlug voor haar om ze te vangen en ook de pen in haar bevroren hand brengt ze niet langer met elkaar in verband soms zou zij zomaar terug willen gaan om voor heel even weer te wandelen langs die lange lindelaan…

bijna ga ik of ben ik al weg nee, zoals ik zeg er is nog een reis te gaan langer dan de lange lindelaan het is meer vliegen over bomen geen oceanen, doch brede stromen wel te verstaan op weg naar de andere taal de mooiste maar niet te verstaan dat is een dubbel verhaal merk ik al doende ik schrijf mezelf weg de toekomst in, die ook achter…

en loop een deur verder henen, gelijk liesje lot lopen leerde, langs de lange lindelanen...…

Ik drink je geurig aftreksel, dat teer rood kleurt en snuif je geur, zoet, wee, totdat het me bedwelmt, alsof een deur, een kier, toont wat ik vroeger dee: ik fiets langs bomen in Den Haag, zit op een terras in Sierre, Sion en Martigny aan Lindelanen, 'k hoor krekels bij een blauw meer, slent'rend tussen Linden de zon schijnt op…

der feministen was het met de fijnbesnaarde kunst der dichteressen als Agathe Door hun grofheid in 't ontberen van het schaamrood op hun kaken en 't ranzeloos gekakel plotseling en rücksichtslos gedaan Want zie, daar schuifelt reeds een jong gezin met koek en zopie, thermoskan en wat niet al in golven traag de paden op, de lange lindelanen…