in de gouden gloed van de avond
als langzaam ook ons leven stilt
leidt de weg ons naar de haven
waar wij ons thuis beschouwen
als daar de nacht de dag eindigt
is dit vandaag allemaal zo anders
nu het avondrood jou omarmt
met transformerend licht en lucht
waar zacht de tijd afscheid fluistert
wacht jou de boot naar de overkant
jouw uur…
een troep waren wij
verzameld op iets onbestendigs
zoekend naar 't licht
wachters bij een vuur
getoverd brood smeerde
onze gezichten in een linie
degene met het mes
sneed de nacht aan…
Ver van de brandhaard
kijk jij tv
want bij het haardvuur
is het leven duur
daar tel je mee
dichtbij de linie en de grens
doe je nog een laatste wens
dat het weer
minder extreem mag zijn
beter allen een beetje
dan niemand iets
of zo iets…
verschoonde het leesteken
en trainde het woord zindelijk
Hun zichtbaarheid was violentie
hun aanblik decimeerde mijn verte
hun schriftuur beletterde mijn verstomming
en hun lectuur belas mij de school
Hun beroerten waren de spelfout van hun vernoeming
hun furie doorbrak de linie…
maakten het helemaal
als O-lijn
verdedigingslinie
radicaal
tegen een Duitse aanval
bruggen over het kanaal
opgeblazen
vanuit de kazematten
schieten maar
over het kanaal
vertraagt in elk geval
de Duitse aanval
er zijn nog tal
van verdedigingslinies
in het binnenland
tegen de snelle aanval
via Afsluitdijk
naar vesting Holland
maar O-linie…
Ik start als een soldaatje door de modder
bewapend met al m'n voorraad en geweer,
zo breek ik telkens door de linie heen, ik ga,
van kwaadheid gemaakt en ben brekebeen.
Want alles wat ik doe valt verkeerd uit en
de vijand is toch net een onsje slimmer,
altijd kom ik weer verkeerd uit de nacht
en sta ik op met hartwond en bloedspijt.…
met als bagage in jouw rugzak
de lauweren van het verleden
wacht een nieuwe baan en rol
in nog ongeschreven toekomst
een job die jouw ambitie vraagt
om met de inzet van hart en ziel
voorbij de linie van het bekende
jouw horizon te gaan verruimen
met frisse blik en een dwarse kijk
zul jij het onverwachte ontmoeten
met inzicht als bron van…
, de heuvel op
het land afduwend zoals vanuit een vliegtuig
de wereld langs een diagonaal wegdrupt
een slinkend stuk grond waarop mijn schaduwen elke dag
kruispunten maken waar ik sta
tegen alle gele bloemen zeg ik dat het boterbloemen zijn
omdat ze groeiden langs de sloot en al het goede in mijn hoofd
door slootkanten wordt omrand
een linie…