Alle inzendingen over loef

In een verhaal gekomen fantaseerde ik mij een druk figuur zich door gedrukt zinspeelde op het afsteken van de loef; zo speelde ik volgens in op het vruchtgebruik en met vuur, toen men mij overviel het betaald zetten van de drukproef.…

Ondergronds beraad waarin overlegd wordt wanneer de tijd rijp is houdt men elkaar bovengronds oogluikend in de gaten, opdat zij hem niet de loef zullen afsteken…

Laura bezeilde 's werelds getij achttien maanden tussen loef en lij maar vlucht naar een land aan de and're kant voor de Hollandse regelneverij.…

Wilders stak de loef, de storm tegemoet…

taferelen van strijd fragmenten van beproeving staan op het netvlies gebrand de aardkloot draait door bedrog en macht steken elkaar de loef af ik droomde dat er vrede was de uitdrukking bestaat maar wilskracht ontbreekt…

De boef sprak, ik steek je de loef af, ik koop mij een pistool, want na gebruik levert mij dat in elk geval nog wat euro's. Ik bewaar mij de bon, want als men mij pakt hoef ik niet te soebatten voor poen. De wet in dit land is zó voor elkaar dat ik het geld, voor de diéfstal uitgegeven terugkrijg, zeg maar...…

Als het tij keert ik sta op de boeg dan slaat het wassende water wild tegen loef springtij op drift stralende sterren verspreiden zich snel de golven omarmend van tij tot tij de zee zingt haar lied van komen en gaan als een eeuwig verschiet zie de visser komt aan…

Het schip ligt hoog en droog op het zand ik voel Zijn hand je gaat van loef dat is je troef de plaat is zijn plaats van Griendvisser naar Engelsmanschipper de zee op drift immer van keer naar keer als ik kijk twee kilometer ver dan keer jij weer het schip in het vizier daar ga jij als een strandplevier…

Hoewel de duivel zijn dagen afsluit, hevig vuur De wind, aangewakkerd, de loef van liefde afsnijdt Boort de machine voort, als verblijd mensen geen gat zien in die muur zonder licht Die oneindige, behalve de spurt van liefde Zeer gehaast, versneld bedreven die glijdende schaal van het apparaat gewoon kinky gezien haar stoer zijn werkelijk…

dankzij kleurrijk overreden kon het protest de boom in zo ontdeden zij zich één voor één gestaag van hun jas ieder jaar weer had het veel voeten in de aarde voordat alle neuzen dezelfde kant op keken het naakte welzijn is hun wel bekend toch schitteren ze liever vol ornaat, niet om elkaar de loef af te steken maar om in volheid te stralen…

Wind water en buitenvergiet druppel keer op keer onaangekondigd zonder oponthoud maar geruisloos in groen geheveld gras, als de zomer wegkrabbelt die de blinde mol het eerste zag Bevend inderdaad zonder twijfel wakkeren de herfstvuren aan zodat geurige harten licht laten spelen in de mossige schaduw aan weerszijde loef en lij Onvernieuwd…

Bevend inderdaad zonder twijfel wakkeren de herfstvuren aan zodat geurige harten licht laten spelen in de mossige schaduw aan weerszijden loef en lij Onvernieuwd danst het water magnifiek de reflectie van ongerepte schoonheid als de natuur in groen verschiet. ------------------------------------- uit: 'De tonen van de replica', 1999.…

Golven hoog te loef, te lij. We varen klif en klip voorbij. Giek en gaffel buigen krom. Haal op, haal om. Pekbroek, tuig, het ruime sop. De zeeman heeft een haringkop. Haal om, haal op. Opperbram hoog in de mast. Daar tuimelt me de varensgast. Haal op, hou vast. Haring hom en haring kuit. Het bloed spat alle kanten uit.…

. _________________________________ 'k Ben blij dat ik niet meer naar Mokum hoef De zeventiende-eeuwse Prinsengracht De metro die mij naar de wijken bracht Ver buiten 't centrum, weg van lij en loef 't Zijn nachtmerries waar niemand van kon dromen Chinezen die er met miljoenen komen...…

Het kroost naar school brengen Is een martelgang geworden Als je niet steeds eerder van huis gaat Komen ze chronisch te laat Door de pendelende matatu's De wegpiratende rücksichtslose boda's De snoeverige bazen uit de buitensteden Met hun geblindeerde ruiten Die je de loef afsteken En situatief denkend Moet je ook altijd attent zijn…

Noodweer ken jij vooral in drieglijk gieren aan `t sneren leek je neerstortend schroef angstvallig het strakke koord balancerend Als een vlieger stak jij hoog de loef klierde donderluchtstroming op winden vierde met een wonderzucht om te vinden en vond uiteindelijk lijnrecht je roef Behendig wist je storm te manoeuvreren met elke wervel…

de zon is daar mijn schip ligt klaar ja, dus varen maar de mannen aan boord hijsen de zeilen lichten het anker met wind in de loef zetten we koers in de richting van de zon we varen nu heel snel vijf knopen wel trotseren hoge baren we zeilen nu al uren en het blijft maar duren met het ontwijken van alle gevaren…

Het gedicht dat alle gedichten de loef afsteekt, dit koningsgedicht lezend is de Parnassus bereikt. Alle andere gedichten vallen in het niets. Dat voelt lekker. Geen gezoek meer, geen geploeter in talloze bundels, niet meer om drie uur 's nachts het licht aandoen om een prachtige volzin te pennen.…

de kruisspin naast de deur vertrekt geen spier zij evenmin - haar dagen vergaan als rook opgaand in het avondgrauw zij schroeft zich vast in het verleden en ik spiraal naar lucht - buiten ligt de akker braak en woekeren papavers gelaten wacht zij tot de trage wurger haar te na komt en met de beker in de hand steekt zij hem de loef…

De loef op het eiland Aan de kim reeds in zicht gekant krijgt de golven er bovenop Trekken thuis tegen de hamerende kop Wat een zwalpend afleggen opeens betekent Per strekkende meter van gezwoeg Want nagenoeg niet gerekend Was op windstreken voor de boeg En de stuurman's verbale granaten Die derhalve gramstorig exploderen In duizend…

steeds weer betreed Aangenaam, lekker warm vlees in een innige omarming Mijn warm lijf in een temp om jou heerlijk te beminnen De mooiste vrouw tipt niet aan jou een beloning voor de boef die sneuvelt Zeer diep gaat vallen Speer in 't gelid Wet overtreedt Hoewel de duivel zijn dagen afsluit, hevig vuur De wind, aangewakkerd, de loef…

het talmende gerucht van hun arbeiden; zij komen aan, vier vakken in de lucht wegslaan de uitgestokene en zij schrijven hun cirkeling, nu zij weer drijven op stromen, die hebben meegevoerd de zonversplintering, het ontroerd ademen van land en zee, de gave waarvan de kostelijkheid met laven strijkt door hun traliën en zij met ruime banen te loef…