3757 resultaten.
Intimiteit
netgedicht
4.0 met 34 stemmen 657 want onze intimiteit
behield haar losse greep,
verloor het zichtbaar verlangen
om boven de bomen uit te groeien.…
dirk
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 254 deze handen reikten en grepen het leven vast
alleen de herinneringen aan jou zal blijven leven
we hebben inmiddels geleerd om jou los te laten
want van binnen weten wij, jij komt niet terug
daarom zeg ik zacht, laat mijn handen maar
zij geeft mij dan een zoen en droogt mijn tranen
ik kijk verliefd en dankbaar in haar mooie ogen
dan zegt zij,…
De Sint
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 638 Ik hoor hem roepen naar Piet
Maar Piet ziet hem niet
Eindelijk komt hij los en plof….
Daar komt de Sint in een wolk stof.
Hij kijkt rond en zoekt de brief
Die ligt vlak bij de haard.
Kijk eens naar zwarte Piet hoe hij staart
Naar die zwarte man met de witte baard.…
New York, New York
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 122 Bruisend New York rapt een los ritme.
Het bloed stroomt er door de aderen
zoals treinstellen in de metro snellen.
Een mierenkolonie, wriemelend
tot vindingrijke kruisbestuiving.
Zelfs ‘s nachts brandt het licht!
Zwanger en bevallig,
New Yorks buik, Manhattan.…
Verdrinken in een meer van gedachten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 226 In de verte zie ik jou silhouette, ik laat je los, drijvend en zinkend, ik voel geen pijn en ben vrij.
Ik accepteer dat ik verdronken ben. Het is mooi en stil in mijn hoofd.
Ik ben alleen, zoals altijd.…
je schillen gepeld
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 361 ik schop
de bladeren los
zoek zomerin verdwijnen
wil in
de oogst de zon
weer warm zien schijnen
heb vruchten geteld
je schillen gepeld
en samen genoten van
je langzaam ontbloten
je sluierde lang voordat
Amor de roos had geschoten
de winter wordt zacht
gekoesterd door zinnen die
af en toe branden van binnen
en knoppen…
Haiku 5#2
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 96 Spiegelbeeld
De wereld staat stil
liefde komt los van elkaar
in het zachte licht.
Vlindervlucht
Verdroomde vlinder
geen strobreed in de weg
zo zacht en kwetsbaar.
Zee-vers
Woorden te schrijven
aan de tijdloze vloedlijn
een golf neemt ze mee.
Leefbaar
Zonder de mens zou
deze wereld absoluut
veel leefbaarder zijn.…
Cafe Le Bonheur
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 77 Of defensie total loss
De tjiftjaf zingt wel door.…
Heel Holland treurt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 52 Toevallig sprak ik hem vandaag ik de stad
Hij had zo genoten van Kraay en van Kat
Maar dat ze met ene de Haan heeft gelopen
Hij heeft van dat merk nooit een pot willen kopen
Het huisje stond alweer een tijdje te koop
Ze had het verbouwd en gered van de sloop
Nu piepten de deuren, de waslijn hing los
Er klonken geen stemmetjes meer in het bos…
Om erbij te horen
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 43 alles wat je bent
heb je al gegeven
met je aanwezigheid
opvoeding opleiding
en levenservaring
in meerwaarde
weggedaan en dan
je eigen leven dat wat
jij nog in stille tijden
even zelf wilde beleven
in los zijn van de
wereld voor zover
mogelijk opgebouwd
in eigen bestaan met
zuivere gedachten
zonder al dat gedoe
van goed dat…
Graag
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 38 zou ik nog even
één lijntje uit willen gooien
eentje naar jou
jouw mooie glimlach
verstopt achter die baard
betovert mij nog altijd
zoals toen
een liefdevolle omhelzing
volgt, om nooit meer los
te laten, ook nu tikt de tijd
jouw hand verglijdt in de mijne
praten honderd uit
over wat we missen
hoe het daar is, in het land
van morgen, uitnodigen…
Lente
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 60 Voel jij dat ook
Het tintelen van het lijf
Dat fris opgewekt wordt
Uit zijn winterslaap
Dat de zang van vogels
Blijft weerkaatsen
Tegen de wanden
In het hoofd
Dat fluit
Een overweldigende
Energie maakt zich los
Vanuit mijn onderlijf
Het wil naar buiten
Kolkt door mijn buik
Wil vrij zijn
Het lichaam danst
Ademt uit en in
In…
Lentekracht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 56 jouw bemoedigende lichte lach
besluipt me ’s morgens vroeg
onderbroken door de
nog kale slaperige bomen
van het naastgelegen loofbos
het is een pogen mijn
hart te gaan bereiken –
o god wat doet dit mij goed
dit wonder schudt in mij
de zin van het leven weer los
nooit vermoed dat die jonge lente
al zoveel kracht in zich had
ik duik…
hun verleden is gelogen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 804 in stenen bikken
brand ik zonder blikken
het verleden schoon door
op het heden te gaan tikken
bloed vloeit rood
in raken als ik de dood
weer tegen kom en haar
herinneringen los moet laten
tijd verwijlt in
dromen van de mensen
ik zie hun wensen die
ik afneem van de steen
ik restaureer
maar krijg de geest
niet meer gevangen…
Diamanten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 34 Onze band vervaagd tot wat
woorden geladen met gevoel
om een hartvol roest
Schitterende herinneringen
De kleur van jouw ogen
Die eerste keer, verdwaald
in elkaar, samen
de weg aan het vinden
Alles waar jij goed in bent
dat je toch los moet laten
Cadeaus zonder pretentie
hand in hand gegeven
voor het hotel, in vallend blad…
Herfst
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 158 Het bos laat alles los,
keert zich stil naar binnen
voor een verkwikkende winterslaap
waarin wortels van sapstromen dromen,
knoppen van openknappen
en ik van bokbier.…
OH DIE AMBTENAREN
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 102 Ze werken zo hard
Ze werken keihard
Het zijn keien
Van mannen en vrouwen, mensen
Die ambtenaren
Zo tegen het miljoen aan
Ze zijn verwerkt in de 2e Kamer
Als achtergrond
Maar als je goed kijkt
Dan zie je dat ze van klei zijn
En nat, dat ze ook nat gaan
En verpulveren in je handen
Losse aarde, klei, zand: drijfzand
En dat in een waterland…
buiten is het onveilig - de moeder
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 97 luchtruim
tot een gesloten boek
verklaarde
deze breekbare vogel
vliegt zich niet bijeen
ook de takken zijn te teer
ze verschanst zich
je weet maar nooit
in een vergrendeld
nest vol spullen die
haar veilig omhullen
achter de lens legt
de dochter haar
vleugellamme
Jiddische moeder vast
knopen om te
ontwarren
een kluwen om
los…
Een Ziel een Land
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 85 eigen ziel
is nergens tegen bestand
zelfs woeste Noormannen
en rusteloze nomaden
legden vast wat hun al of niet beviel
verbeeldden dit met hun handen
dichters leggen vast wat
ze voelen zien en zagen
wat ze denken en dachten
ook al in lang verstreken dagen
waar ze op hoopten
wat ze verwachten
gaven en geven vormen een ziel
smeden los…
Kracht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 114 Kracht om stevig in het leven te staan,
kracht om helemaal los te gaan.
In mij brandt een vurige zon,
welt een duisterdiepe oerbron
vol onbezonnen dromen;
vol ongetemde levenskracht
die, als een wilde liefdesnacht,
machtig zal overstromen.…
bij de hand genomen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 85 het ontbrekende woord
in een vers
de onderbroken kus van
een engel die me redde
de niet verzonden brief
aan een stille liefde
de losse eindjes
in een mooi verhaal
het ademloze talmen
van onvoltooide muziek
het rusteloze zoeken
naar een vergeten dag
de schoonheid van
vergeefs wachten
een gemiste ontmoeting
op het lege perron…
Oorlog- en vrede
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 122 Terwijl elders wordt gevochten, op leven en dood
is hier de klok verzet, lopen we met dikke ogen
terwijl op ‘t water wordt gezocht naar vermisten
slaat men elders agenten Total-loss
Terwijl de temperatuur hier ‘s zomers te noemen is
vierde men elders Halloween om het met de dood te bekopen
terwijl Poetin zijn eigen veldslag houdt
met nog meer…
thuisreis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 93 vóóruit
roei ik
harder en harder
wind van alle kanten
in golvend water
om achter te laten
vóóruit
cross ik
sneller en sneller
tegen de wind
door opgewaaid zand
om los te laten
vóóruit
fiets ik
harder en sneller
wind mee
over geplaveide stenen
om door te gaan
voorbij gisteren
op weg naar morgen
bewegen in het nu
van eigen…
vertrouwen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 31 verlaten
op iets of iemand
dingen vertrouwen
spreekt voor zich
gemakkelijk en vaak
tot plots zij stuk zijn
eigen lijf vertrouwen
is ons heel natuurlijk
terwijl het leven leert
wel zijn is niet zeker
mensen vertrouwen
is zo natuurlijk niet
als je het zelf niet hebt
lastig weg te geven ook
vertrouwen is lef
in de wederkerigheid
los…
keerpunt
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 152 laat je los, ga voorbij net als eerder
weet te overzien, gemak jezelf
keer om en deel alle twijfel
laat je bevloeien met twinkelend water
laat je verwaaien
om lichter te zijn dan lucht en wolken
keer terug naar de handpalm van het kind
reis door een vergeelde atlas
of herken hen die niemand meer kent
ontleed de som der delen
maar wacht…
EEN OGENBLIKJE GELUKKIG
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 380 Ook al wil je brein het niet
eventjes opgelucht zijn, is toch fijn
Loos al die tranen; loos dit verdriet
om één ogenblikje gelukkig te zijn…
handen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 663 Met pijn in mijn hart moest ik je los laten,
je eigen leven laten zoeken.
In nood zijn mijn handen daar terug
om klaarheid te brengen en weer je tranen te drogen.
Ik sta dag en nacht aan je zij, ik droom de waarheid.
Mijn kleine ukkie, is nu een individu geworden.…
Mijn moeder
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 316 Ze laat mij niet los.
Ook is zij een verre grote bloem in de verte.
Wat mij nederig maakt omdat ik haar in werkelijkheid niet kan plukken.
In mijn bittere nachten.
Wanneer het niet meer brandt de vlamme der moed in mijn schouw.…
Een dreupel poësij
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.932 En hoe is 't arme viske blij,
dat, in mijn net gepakt,
half dood gesperteld, los van mij,
weerom in 't water smakt!
Het gouden vliegsk' hoe blijde ruist
het, werk- en worstelensmoe,
wanneer ik zijn gevang, mijn vuist,
ontluikend opendoe!…
Enkel de gedachte.
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 79 Ik open mijn hart, ik ontvouw, ik laat los, ik verstil
Enkel die gedachte maakt alle verschil
Ik rust in mezelf en wordt stil.…