Alle inzendingen over luchtgewelf

De dauw in een winternacht, legt een deken over het landschap, rijping in fonkelende kristallen, weerspiegelen in het maanlicht, verlengen grillige takken, met glazige ijspegels, sterren schitteren aan een luchtgewelf, tegen een gitzwart decor, de horizon heeft de honneur, van waterdampen in vlokvorm...…

liefste, waarin hangen de waterlelies, boven drijven en ingeschreven cirkels schrijven, Vijver der liefste, helderheid die maar op éne, op éne beidt; de hemel is er in en zij in blozende ijver als zij zich buigt over de vijver van zich getuigt, in deze zacht gestreken zij des waters haar gezicht ook zelf glanst als het luchtgewelf…

Alleen het luchtgewelf, de diepten, waar de sterren staan, bloeit heerlijk in mijzelf.…

Neen, onszelf, de vrijheid die we dragen, onz' aarde en 't hoge luchtgewelf dat spant om onze dagen. Hollands, Vlaams, Zuid-Afrikaans, slechts de naam is anders. Boven 't vlak des oceaans, boven ruimte, boven tijd, staan wij in der geesten strijd, in weelde, in nood, trots krijg en dood, Drieénig groot, Groot-Nederlanders.…

Zo zonk hij weg in mijmeringen En drong de doolhof verder door, Maar hoe hij dieper in mocht dringen, Te dichter blinddoek hing hem voor: En zwervend met onwisse schreden De dalen in, de duinen rond, Daar is hij 't zeestrand opgetreden, Waar d’ oceaan te golven stond: En de onafzienbre kolk voor ogen En overdekt van 't luchtgewelf…

Daar buiten, waar de herder 't vee Reeds naar de stal geleidt, Is aan het effen luchtgewelf Een grauwend kleed verspreid, Dat alles, wat het land mocht tooien, Omwikkelt in zijn brede plooien.…