Alle inzendingen over lukraak

lukraak droomde ik van een vrouw op een manier dat haar lijf en haar verleden deed ontbranden in kwetsbare geest een lichaam hunkerend in een beeld dat al was uitgedacht, je haren los in de wind niet zo heel precies maar dat komt er niet op aan zoals ik over je droomde, kon je eigenlijk niet bestaan…

er bloeien hagen geur bestuift lukraak de wind een bij kieskeurig…

in de lucht stok je je valt lukraak te pletter op ons tegelpad en daantje cirkelt om je dood alles is ook vreemd en groot lapidair 23.1 110605…

levend in de wijze wetenschap van mijn eigen eindigheid, is het dat ik telkens woorden schrap en niet lukraak maar wat inkt neer smijt. Niemand echter zou ooit weten, welke woorden zijn vervangen en hoe ik in onvrede heb zitten zweten, om het papier met de juiste woorden te behangen.…

Hier volgt een tip voor de regentenkliek Die in Den Haag voor Sinterklaas mag spelen Door lukraak kunstsubsidies uit te delen: Bescherm de toekomst van de politiek! Geef aan Henk Westbroek dertig zilverlingen Op voorwaarde dat hij gewoon blijft zingen.…

Toen de eerste uitslag was geregistreerd Stond ik (geen snars verstand) ver bovenaan ‘Och, kijk eens aan, zo simpel kan het gaan Wanneer je zomaar lukraak wat noteert’ Zo zeiden de collega’s en de vrienden (Allen Maya’s, visionairs en helderzienden)…

Ik heb de ziekte van rosseel dus kun je mij geen flikker maken als ik mijn gal bij je kom braken je overstelp met foetermail ik ben je viswijf virtueel en zal het stalken enkel staken tussen mijn slapen en ontwaken ik heb de ziekte van rosseel hier staat het zwartwit officieel zo blèr ik lukraak van de daken met jou ben ik nog lang niet…

dit is het moment om leven te vertragen het mooie te genieten dat zo lukraak over is vier het kostbaar voorrecht anderen geliefd te wezen deel vrijgevig het bestaan dat rijker maakt dan geld de verdubbeling van vreugde is wat jij met anderen deelt door hartstochtelijk gelukkig het leven nu lief te hebben…

voorgewend van zelf sprekend jeuken pennemessen in zijn rugvacht misantropisch getrapte vallen missen lukraak een beer richt zich op toont hoofdschuddend zijn tanden niemand ziet het scherp van zijn klauwen kalm verzaakt beslist hij het schijntoneel er is wel honing maar het loont de moeite niet…

het lijkt bijna een kunstwerk die bonte rij omwikkelde lichamen een wilde mengeling van kleuren niet vooraf bedacht maar lukraak liggen ze daar verenigd in de dood zo levendig samen hartverscheurend uitbundig dood is geen stilte als je met velen bent ze is dan loeihard krijst en zingt haar noten door elk merg en been…

Ik kocht mij een baseballkapje 'k zet me af en toe eens lekker in de zon 'k lees mij bekruipen woorden lukraak landt een hemels beestje op mijn handrug op mijn vingers naarstig ogenschijnlijk nietig bondig een klein wonder aarzelt even ongedwongen vliegt dan op lekker lekker in de zon…

gewonnen om te falen, in mijn eigen wereld te verdwalen op de vlucht, struinend of lukraak kruipen van mijn verhalen krijg jij de stuipen Kon ik maar zijn, door jou gemaakt, als een moedersillusie heilig en volmaakt.…

het onderschatte fenomeen wrok schiet lukraak zijn pijlen af raakt mijn hoofd het venijnige gif dringt door tot in de kleinste hersencellen doordrenkt de positieve impulsen verlamt goede bedoelingen sterkt kwade gedachten werpt begrip en invoelingsvermogen verre van mij de erosie van de toekomst start als de geblakerde resten van het gemankeerde…

Het volstaat ergens lukraak te beginnen. Noem het maar de schaduw van de schemer, die valt over de schouder, of het licht van de zon dat in mildheid smoort. Het is zinloos het laatste licht te vangen. Het wachten op de dageraad is al begonnen. Ofschoon de avond valt voordat de dag zich heeft bezonnen.…

mag het een onsje meer zijn een glas water bij het avondmaal een dorpsplein in nog ruwe stilstand pasgeboren, evenredig aan toekomst lukraak, lik op stuk, zoals verzilveren van late middaguren, niet te vergeten een gedicht, zodat flarden ziel zich laten nalezen, een vrachtwagen met panne, op de meest ondenkbare plek, verre reizen die…

ik zag je met gedachten spelen waarvan de kleuren als ballonnen werden voort geblazen door de lucht niet lukraak want ook de wind had smaak pushte de zachte velletjes die veel intiemer met elkaar omgingen dan de snelle stuiters die opvallend hard hun laatste adem kleur bekennend uit bliezen onder struiken in de meest luwe…

Zeker zijn wij ooit door zee bedacht om als lukraak zwervende sponzen met niets anders dan zee gevuld in haar opdracht dit land te verkennen.…

Leg toch even, als je durft, je oor te luisteren bij deze kakofonie van miljoenen door elkaar heen schreeuwende moleculen, overal en uit alle tijden lukraak vandaan gegeten, gedronken, geademd. En ondertussen alweer bezig met afscheid te nemen op weg naar een ander lichaam, een riool, een boomblad, een rivier.…

Direct daarboven begint een blauwe lucht met hier en daar wat witte wolkenstreepjes, als uit een onzichtbare losse pols lukraak uitgestrooid.…

hoge mijnheren Op het pluche hoog in de Ivoren toren die meneer Albert Verfoeid zou hebben afgedaald Tot wat de onderste trede van Onze maatschappelijke ladder Moet zijn - voor jou die al jaren Voor en na je studiedag vakken hebt Gevuld met een mager nul-urencontract Word jij nu er actie gevoerd wordt gewoon Vervangen door een lukraak…

Er zijn van die lukrake momenten gewoon wellicht ook nutteloze naast deze bezielende als je ademt. Eenvoudig de wisseling van de seizoenen koestert. Want weten wij allen van binnen eigenlijk niet al alles over lankmoedigheid, het sterven naast ook 't groeien eenvoudig genoeg over vergaan en dagelijks opstaan.…

blijft hoop levend hemels bevrijd golft het wasgoed dun rillend aan de lijn zo lang zonder weerstreven een verbinding in leven houden in een halve vlucht verbonden met hoog en gedroomd zijn dan weer strak op de wind ingelijfd naar de beschuttende aarde afglijdend hoe zo’n hollands paneeltje wedijvert met filosofische stellingen die lukraak…

Zo loopt zij lukraak, het wezen der beweging vergeten, Slechts de stroom is haar voerder en vriend. En of het eb is of vloed, dat kan haar niet meer schelen. Volgens haar is het zijn een soort van kring. “Ik heb mijn eigen ik verloren” – hoor je van haar, Terwijl zij het gras in strengen deelt met spoed.…

Leeg, lukraak geplaatst en ingevallen, omcirkelen zij het opgebroken plein. Geen waterstraal gespuwd door de fontein; wat mos verbergt blijkt steeds volmaakt vervallen. De man proeft van de tijd’s macabere macht: Geduldig wacht – voorbij de Dag – de Nacht. Jan Frackiewicz 25/04/2015…

Zet ze lukraak in lege waterglazen, draag ze bij paars met ambergele kralen en als je in de juiste stemming bent, probeer dan een paar dauwdruppels te huilen. Brengt zoveel kunst geen ware tranen boven? Hun blikken doornen doen de vingers snikken tot naar behoren op mijn werkstuk is geplengd.…

hart met hoop verwarmen en blijven omarmen zie sommigen het niet begrijpen en accepteren van onze levensloop menig ogen vol van berouw die wensten iets niet gedaan te hebben en dat het weer als vanouds blijven zou en enkelen die me meenemen hemelhoog en mij leiden langs de regenboog lopend door de stad zie ik emoties ze schieten lukraak…

echte liefde niet geen adembenemende pieken geen bodemloze dalen ik heb ze nooit gekend De pijn van het verlaten de extase van het verlichte ken het in beperkte mate wil me bewust niet laten ontwrichten geen bitter misplaatst warme tranen aan mij besteed is zoiets niet ik zal er niet over gaan dichten ’k verzocht Eros niet zo maar lukraak…

Hij pakt zijn Lidlkijkertje en tuurt lukraak naar het westen. een trekvlinder op het biestarwegras de windepijlstaart aarzelend voor de grote oversteek Meneer Jeronimo 2…

heden doen goed pensioen visionair literair theatraal tralies kolder kolibrie polder polderen dollen afbrokkelen rokkenjager nulpunt duizendpoot avondrood koorddanser kousenband sereen obsceen luchtvochtigheid eenzaamheid dralen verdwalen verwateren tranendal waterval vallen opstaan ontdaan verslagen versaagd emotioneel geraakt lukraak…