Alle inzendingen over machien

Dat racen, meende Jason, dat kan sneller En dus accelereerde zijn machien Van negentig naar tweehonderd en tien En hoger op de kilometerteller En inderdaad brak hij toen vliegensvlug Het baanrecord. En trouwens ook zijn rug...…

Met roze draad, nog op de machien, dichtte ik de gaten. Je verbaasde je over het vlotte herstel en bedankte me blij bij 't verlaten en ik verbaasde me over jouw vlotte herstel na je kou.…

O, gij daverend hart der machien, en uw God-verloren vlucht, O, gij kreunende jacht van wiel na wiel, gij, gij, wroegende zucht die uit de schoorsteen viel; en de lange, angstige glijding der sporen die achter de aarde reeds het gerucht van de verre trein doen horen. De nacht-trein die gilt en loeit.…

hansje was een dromer vooral als het winter was dan dacht hij aan de zomer met een ijsje op het terras hij kon zo lekker likken maar drupte op zijn shirt dat moet je niet meer flikken zei moeder op haar beurt ach, zei kleine hans gedwee jij wast toch met een machien maar moeder was niet tevree zij wilde geen vlekje meer…

Hij gaf een kreet, doet ie wel meer Ik keek niet meteen, wel bij de 2e keer Vanzelf De schrik was compleet, bij ’t zien Van zoveel bloed, ’t was zo’n klein machien Echt waar Stoppen met stromen, handdoeken erop Drukken maar De broeders kwamen, zagen en overwonnen In een klap Hij moest mee, slagaderlijke bloeding en Dat was dat.…

verwent Een mier loopt snel Een giraffe gracieus Een neushoorn beukt Jawel ’t is heus Een schaap loopt schaapachtig Een aap slingerachtig En de mens, doet het allemaal Beuken, rennen, snel gracieus Schaapachtig, slingerend soms met een neut Jawel ’t is heus Maar nog nooit is een dier gezien Met een rollator of een ander machien…

Nu gaan ze welken en kwijnen, ze laten zich niet meer gebiên, uiteen valt de kunstige, fijne gehoorzame machien - O mijn handen, mijn handen, gauw zal ik uw schrift niet langer zien. Dan worden ze mager en beven, in verlangen naar eeuwige rust, dan is 't laatste woord geschreven het laatste kaarsje geblust.…

De metselaar die van de ladder stortte, wiens hoofd sloeg op de keien tot een ommelet, en de arbeider, in een machien getrokken, die, voordat men één wiel had stop gezet, als nameloos gehakt alweer was uitgeworpen.…