Alle inzendingen over machinist

Een machinist in Nederweert Werd voor zijn pensioen gedecoreerd Dat lintje was fijn Maar hij mist nu zijn trein En voelt zich voor altijd uitgerangeerd…

De onderaards zwarte verkoolde schuppen sputteren het hijgend haardvuur nieuwe hagel in Bombastisch rokende schouw kringelt nu de roetwalm naar de maan fluitend ronkende motor blaast nu het perron nieuw leven in Maar de oogkleppen zagen enkel ongeoorloofde vertraging en hij gaf levenslang het volle pond In zijn volgestouwde geest…

de machinist verveelt me want hij vernauwt zijn blik  tot de sporen voor de trein maar zelf ben ik meestal ook zo: eens je teveel traagheid hebt opgeslorpt kan je immers niet sneller eens je horizon bepaald kan je soms niet meer terug…

(van een machinist) nu er anderen rijden in mijn spoor heb ik altijd nog één troost ik ging ze net iets voor…

de laatste trein heb ik genomen met bestemming "onbekend" zonder machinist en met lege wagons alleen ik ik alleen spoorloos…

als dichter/machinist ben je pas beroemd wanneer fans jouw naam om de honderd meter op de dwarsliggers kalken zoals ze dat bij een klim naar de top van de Mont-Ventoux met de namen van heel grote wielrenners doen want met de neus gedrukt op je naam moet je wel in jezelf gaan geloven (of je wilt of niet) maar vooralsnog zijn dichter/machinist…

Een machinist uit het Noorden Wiens bovenleiding soms stoorde Wisselde veel Van vrouw en van rail Wanneer ie zelf niet zo spoorde…

Een machinist uit de plaats Wijster Zong tijdens zijn dienst als een lijster Tot van een perron Er plots iemand sprong Sindsdien is ie 't spoor geheel bijster…

Ballonnen die half leeggelopen droppen Helpen - door de lompe machinisten En aangeschoten graancirkeltoeristen - Met mand en al gewassen naar de knoppen. Er zijn vergoedingseisen opgesomd (ook geldig voor wie door de schoorsteen komt).…

Geschept/geschapt/geschopen Hij is weer bezopen Een ongeluk komt nooit alleen 400 man verdween De machinist heeft bekend: zijn whiskyfles zat tussen het stuur geklemd…

Als machinist wist hij dat dát niet kon, Dat heet daar dan een gepasseerd station.…

Want net zoals de onbemande kisten Denk ik aan treinen zonder machinisten.…

Want zo verlevendigt u zeer beslist Het saaie baantje van de machinist.…

Bij een volgend plan voor nóg goedkoper reizen Zal de machinist zijn plaats moeten bewijzen.…

Laatst werd het ook weer keurig omgeroepen: Excuses, onze machinist moet poepen.…

De glasbak is ondergronds gegaan De buurt kon het geluid niet aan van lege, brekende flessen Die schoksgewijs diep in de nacht rinkelend werden ingebracht Het was geen huisvrouw op dat uur Geen uitgeslapen bovenbuur Geen ontspoorde machinist die zijn bakkebaarden mist Het was een alom bekende anonieme alcoholist…

De machinist schrikt, en ik ben niet mezelf, mijn duim drukt op de rails Het is een van de triljarden tijdelijke toestanden van mijn bewustzijn waarin alles mag en kan in de kindertijd van het heelal Geen jij of ik hoe echt is dat?…

daar stonden wij samen op een Amsterdams perron te wachten op de stoptrein naar Amersfoort hij dichter/schilder/violist een vanouds bekende ik de dichter/machinist de nog immer onbekende niet de moed hem aan te spreken want ik herinnerde mij tijdig dat C.Buddingh' ooit eens schreef: "goden stoor je niet" en misschien is het…

De machinist waggelt door de halflege trein, en zoekt zijn locomotief op, het is doodstil, de trein staat nog niet aan, en niemand die wat zegt. Gevloek achter de dichtgeslagen deur. Is er iets met de dienstregeling mis? Of heeft de beste man problemen met zijn vrouw?…

Ik loop alleen langs de spoorlijn Ik wacht op de snelle trein Ik wacht tot hij mij zal raken En helemaal fijn zal maken Ik voel mij zo alleen, niemand ziet mijn traan Ik wed, dat de machinist mij niet eens ziet staan Ik wacht wel, net zolang ik mij niet zo alleen meer voel Dan zullen ze merken, hoe alleen ik ben, en wat ik bedoel…

ik zag een collega machinist met het puntje van zijn tong tussen de tanden en de ogen nauwlettend op de baan gericht aangekomen op de plaats van bestemming sloeg hij een diepe zucht van verlichting…

Mijn broer is machinist Stuurt met losse handen alle mensen door het land Als jongen van een jaar of 13 heb ik heel even stiekum naast hem op de bok gestaan Vele jaren zijn vergleden als vergezichten uit een coupéraam trokken zij aan ons voorbij Het spiegelei verdween al eerder En nu mijn broer zijn laatste treinrit maakt Verliest het…

Op een eiland zonder treinen volg ik het spoor van zon en zee de bielzen in mijn hoofd verdwijnen maar de machinist rijdt mee met kokkels, zaagjes, slakkenhuizen en alle schelpen die ik vind probeer ik jouw dood weg te sluizen maar ze voelen als bruin grind als een jutter langs de kustlijn sprokkel ik mijn laatste deel liever een zoutpilaar…

mijn opa was een machinist de zee trok hem en hij vertrok na ieder volgend kind zijn vele dochters wachtten op zijn gunst was er één uitverkoren?…

einde bericht denkt u maar helaas 't relaas kent nog een wrang vervolg de machinist hield zich aanvankelijk groot maar at die dag geen hap dronk meer dan goed voor hem was en slapen deed hij ook al niet…

vroeger zei ik wel eens gekscherend als machinist van de trein ben ik een reiziger door de seizoenen doch naarmate de lengte van de reis besef ik steeds meer dat het leven een reis is door de seizoenen vandaar dat mijn hedendaagse gedichten dieper gaan dan de ogenschijnlijk nuchtere observaties die ik onderweg beschrijf mijn gevoel zegt…

vannacht op station Leiden centraal stond de trein uit Alphen aan de Rijn om 00.30 uur in brand de machinist constateerde op twee bankzittingen in één lege coupé uitbraak van walm en vuurzee en alarmeerde stad en ommeland spuitgasten zeiden ter plaatse dit gaat niet spontaan aan welke onverlaat heeft dit gedaan thans zoekt de politie…

nu ik regelmatig ronddraai in een cirkel als een stupide slang happend naar eigen staart zie ik vaag vanuit een ooghoek de rijdende trein in de verte verdwijnen eens zat ik als een volleerde machinist in het bestuurdershok en verkleedde mij af en toe ook nog graag als conducteur om op een fluitje te blazen dat is voorbij ik vond mezelf…

Op de oude stoomlocomotief blinkend opgepoetst groen randen met rode strepen mocht hij knarsen poken remmen fluiten stoken op hoog vuur met kolen dwars onder door Polen Van Poznan naar Wolsztyn vertrek om 8.58 uur dreams fifty years old became true on the iron horse met Janus machinist besnord als Lech Walesa In zijn reisverslag…

De machinist kijkt over de hoge brug ziet schepen, zwemmers en zonaanbidders we praten over dingen die hier gebeurden de jongen in de potkachel op de bodem en de mooie spionne hier vermoord gevonden.…