Alle inzendingen over marcheren

woorden na elkaar marcheren in gelid naar verre vreemde landen boeken…

maar hoe kan ik haar vergeten, als ik bij alles aan haar denken moet, dan verbijt ik de pijn en marcheer ik verder, zoals een echte man dat doet.…

Soldaten marcheren door het vreemde land, laten zich door niets of niemand hinderen. Op hun schouders rust slechts een geweer, hebben geen last van wroeging of van spijt. Soldaten marcheren door het hete rulle zand, hun slachtoffers zijn de ouderen en kinderen.…

Een vrouwenversierder in Veere Verzuimt nooit om iets bij te leren Zo zei hij me laatst Dat hij nu scheef schaatst En oefent om schuins te marcheren…

Woeste rotsen Een grijze Kolos Stampend en stampend Een landrug Tart zijn lot Raast Breekt En schuift op…

Een vrouwenjager in Veere Verzuimt nooit om bij te leren Zo vertelde hij laatst Dat hij daag'lijks scheef schaatst Om daarnaast nog schuins te marcheren…

Een krijgsman uit het Zeeuwse Veere Had zich getraind in schuins marcheren Gelegerd in de stad Maastricht Verleidde hij daar menig wicht Tot excercitie zonder kleren…

Een sportfanaat uit de plaats Veere Wil steeds weer iets nieuws uitproberen Zo hoorde ik laatst Dat hij nu scheef schaatst En binnenkort schuins gaat marcheren…

Ze genieten blijkbaar van shockeren, van minderheden te intimideren, ofwel in uniformen te marcheren. en door hun houding ons te provoceren, Laat de jeugd zich zomaar koeionneren door groepen jongelui in Lonsdale-kleren?…

Holland is klaar om Irak binnen te marcheren. Wordt door de Hoop-Scheffer verwacht. De reden van dees troepenmacht. Dit losgeslagen land doen stabiliseren. En als ze succesvol zijn teruggekomen Mogen ze het binnenhof nog klaarstomen.…

Ik sta met lege handen als een crimineel aan de kant vastgeketend aan de muren met heel mijn verstand Sergeant en als u bent uitgepraat vol haat marcheer ik met een bek vol tanden volledig uit de maat…

In Pisa ga ik lekker schuin marcheren dan naar Florence om -zal ik maar zeggen- De beelden fotografisch vast te leggen Die blote David zal er excelleren Dan naar het strand voor schoonheid in bikini Maar bovenal: een selfi met Salvini…

In het donk’re uur als de zon koud zwijgt komen ze soms langs tijdelijk losgelaten herkenbaar vermomd maar toch ongrijpbaar marcherend zonder ritme tot ik het licht aan doe een eind maak aan de maskerade die maar geen blijspel worden wil…

In stad, land, vrijheidsplein marcheren mensen groot of klein het is zinloos loos geweld waar is die mens Grootwoordenheld laat het groeien hopen, leren, kennen strijden, geen geweld wordt geboren ons Grootwoordenheld…

Ze kwamen plots de grens over marcheren Ons landje was daar niet op voorbereid Eén tank slechts had het leger indertijd Daar zijn ze weer maar nu om te cremeren? ‘k Vertrouw het niet...in elke kist een dooie? Vertel mij wat...‘t zijn Leopards van Troje…

Daar kan men in het leger wat van leren, want Jack de Vries kan recht èn schuin marcheren.…

Mastodonten doorklieven het kiel, marcheren als edele betonnen rosse wachtend voor de grachten van onze mooie ring vluchtend op pilotis verankerd in de aarde als stenen bossen opwaarts naar onze kathedraal zijn enige schoonheid zijn stenen hebbeding…

daar zijn velden vol kruisen met eindeloze rijen verdriet iedere man had een moeder hij groeide onder haar hart laat ze zich verzamelen zij die geen tranen meer hebben laat ze dreunend marcheren zwijgende zwarte pelotons voor de eeuwige vrede voor de doden maar vooral voor de levenden…

daar zijn velden vol kruisen met eindeloze rijen verdriet iedere man had een moeder hij groeide onder haar hart laat ze zich verzamelen zij die geen tranen meer hebben laat ze dreunend marcheren zwijgende zwarte pelotons voor de eeuwige vrede voor de doden maar vooral voor de levenden…

Dwars door de nacht hij laat het licht in ijzige winterluchten kristalliseren aura’s in vochtige lucht poëzie in sneeuwlandschap Als kaf in de wind als de muziek klinkt marcheren ze als robots buiten in de mist mannen met dode zielen hellemuziek drijft hen voort…

duizend voeten marcheren achter mij beweegt een veld chrysanten gele bloemen dansen op de wind in een bad vol lotusbloemen overweeg jij 't wijl de grond ver weg langzaam rood kleurt © Lucky mei 2008…

Scheen ooit in ’t donkere dorp zo nu en dan Een sprookjeslicht, verwaaiden hoge klanken En mocht ik elven gul en zoet bedanken Die vluchtig voor me zongen – Meester Jan Laat zijn pupillen nu correct marcheren Voor ’t Goede Doel en tegen ’t Snoep Begeren…

Onrustig aanwezig In het benauwde klam De gevlogen mus wist Een verbrande vlinderpop Een kromgetrokken rups Krijgt geen vleugels Geen kleur geen leven Pijn geweld angst Marcheren meedogenloos door Onrustig voelbaar Scherpe ongemakkelijke vibraties Een mens kent zijn machtslust niet.…

Een weg overgestoken De grens voor voorbij Nevel en waas Tot ik je hand voel Vingers verstrengeld Warmte en liefde Vooruit marcheren! Zoals soldaten naar hun veldslag Zoals doden naar hun graf Je geeft me de kracht Geen hel of vuur lijkt me onoverkomelijk Met jou dicht bij mij…

Ja stoïcijns marcheren nu ook elders vast soldaten daar waar hun heersers echte vrede hebben logelaten. Bekampen sluipschutters elkaar met bommen en granaten zonder stil te staan bij al dat verdriet van ook nu de nazaten.…

de zwarthemden marcheren niet meer hun brandstapels ontaarde boeken zijn begraven en het bloed op hun knuppels is geronnen als de korsten op ons hart jodensterren worden nauwelijks beklad vandaag de kampen zijn nog steeds musea toch wordt er stil verzet gevraagd niet op de muren niet op de daken niet luidkeels en ook niet duidelijk.…

De oudstrijders marcheren achter elkaar, in de veteranenparade volgt de man met de zeis en daarna nog vele skeletten van de strijders uit eerdere tijden van de mensheid een verbeten blik in de fonkelende oogkasssen het einde is nog lang niet in zicht en de dood oogst met zijn zeis veel nieuwe strijders ongeacht leeftijd of ras.…

Te diep in de grond om weg te marcheren. ------------------------------------- uit: 'Man in Manhattan', 2003.…

Ik ben uit de parade van maskers gestapt ik zie ons nog marcheren met een stijve glimlach op de stappen afgemeten meermaals liep ik uit de pas clowns veranderden in pierrots muzikanten speelden treurmuziek ballerina’s maakten bokkesprongen houten klazen sloten de rij ik ben uit de parade van maskers gestapt, muziek klinkt in mijn oren…

Je weet, ik ben niet het volgzaam kind dat regenbogen tekent of poppetjes die marcheren onder bewind. Anders dan jij hecht ik geen waarde aan verzonnen vlinders waarmee de ratio wordt weggeveegd. Ik wil niet vastgeprikt in een glazen huis.…