vreselijk irriteert
eerst vaag
en onbewust
heb het nooit gesust
dacht ermee
te kunnen leven maar
het heeft nu stem gekregen
sist indringend venijn
spreekt tegen wat
goed zou moeten zijn
het lijkt luider
te worden door
rebellerende tonen
is tegendraads en
opstandig in attaqueren
van het gewone
heeft vrienden in
krant en massamedia…
ik zie geen ogen
hoofden gebogen
zo schuifelen ze voorbij
de volgers
die mijn leven delen
zij schuwen werkelijkheid
ze weten enkel hoe
ik was en ben geweest
zijn afwezig op mijn feest
niet even langs gekomen
in het achterna jagen
van mijn virtuele dromen
blikken zijn verweesd
zij denken enkel geest als
solitairen met kleine schermen…
is er rust
als ik in de spiegel kijk
de schermen
voor even zwarter zijn
kan nu niet zappen
van het grote gat
waar ik vroeger
veel contact mee had
ik lach schaapachtig
vingers zijn gevangen
in een vrijheid
die onwennig voelt
praat tegen woorden
die maar niet
willen verschijnen
op glas zonder lijnen
dacht de wereld te kennen…
'Wat *Godverdomme* *tyfus* hoor ik nu?
We worden *kloten* gedemoniseerd
Die Poetin ziet het *kut* echt *pik* verkeerd!
Daar gaat mijn carriere *nondeju*
*Lul* *kenker* Wat een nare *tering* wet',
Sprak Naum, die leed aan Gilles de la Tourette…