Alle inzendingen over mat

horizon opzocht is nu die vrijheidsdrang gestopt door routineuze gangen geen hart en ogen vol verlangen meer een kleine cirkel van gedachten in een stilte die niet bij jou paste wij hadden het pas later in de gaten toen wij niet meer konden praten jij wortelde te diep ik ga je nu verlaten jouw eenkennigheid meet slechts met eigen maten…

Ik slinger door een kleine bloemenstad Alwaar een vrouw mijn loop fotografeert Bij de Abdij, gebogen, gedrogeerd, Schuifelen zij die pech hebben gehad De psychiater spoot hen vrijwel plat De vrouw vervolgt haar pad vrij onverveerd Zíj is veel minder in zichzelf gekeerd Hoewel ook zij haar zwakke krachten mat Traande bij wierook- en wijwatervat…

waanzin spreekt zich uit De menigte joelt mee vanuit haar tenen Hun stille wens maakt hij tot een besluit Zo grof, zo hard, geen gêne te bekennen Het volk in onvrêe zoekt een zondebok Als kuddedieren laten zij zich mennen Zij willen slaan, en hij geeft hen de stok Het steekt me in mijn hart, mijn ogen branden Verdriet en boosheid in gelijke maat…

Wij mensen leven dankzij antipoden Ik neem tafelmesheften van het strand Zij zijn al door hun schelpdieren verlaten In een ervan zie ik staat iets geschreven Mijn lieve doden staan hier hand in hand Een transparante kring van trouwe maten Als van de kalk het zand is afgewreven Lees ik dat we voor altijd zijn verweven…

Daarom luister ik, naar de roep van het vragend leven, terwijl de hemel nog glinstert van de dag en mijn ogen blind zoeken in het verstilde licht, waarbij elke schaduw als een doffe hartbons strompelt door mijn lijf, woorden nog nagalmen, mat, doof, leeg, zwervend verloren, sleuren en trekkend, uiteindelijk geknakt en totaal gebogen, tot…

woorden terug, kwetsbare huid van perkament, een lege windbuil op de rug, om inzichtelijk in te lijven op de blindheid op papier, het is me aangepraat misschien, blinddoek tot het zoveelste einde, streven naar de juiste strofen waarvan ik de inhoud nog niet zie mij op de private tekst verlaat, het ene verdicht een ander toe in de maat…

De tellingen hebben ons overtuigd: mensen en mogendheden in ongelijke mate. Nu lopen de cijfers langs de wegen van Europa vol speeksel, vol tranen, vol dringende verwachtingen.…

leven mooi is Waarom voelt het dan oud En als de zon toch warm is Hoe is de dag dan koud Waarom toch die leegte Die spijt En het verdriet Waarom dat verlangen Naar wat ik achterliet Pijnlijke herinnering Aan wat had kunnen zijn Hoe kan de toekomst zeer doen Die niet en nooit geweest is Een schimmig droombeeld slechts nog Een wazig matte…

Het schip van de geest werd opgetrokken uit de expansie achter glas, kleinschalige gedachten opgetuigd en gestrand, ontvouwt zich uit en in mij in de angst voor het onbegrensde wat ginds betekent ook voor hier en waar geen maat op staat, beperkt de ruimte in tot eigen schaal los van het allesomvattende uitspansel, als de gekromde uitspatting…

Een mens denkt in soorten en maten; tracht iets van zichzelf achterlaten. De uitzondering maakt hem speciaal; is dat beetje extra boven dat van allemaal.…

Dank U wel voor het dagelijks eten Dat U in ruime mate mij wilt geven Tot instandhouding van mijn leven Geef Heer, dat ik U nooit zal vergeten. Dank U , dat U bij mij bent elke dag Dat U mij in liefde wilt aanschouwen En ik mij aan U mag toevertrouwen En het goede van U verwachten mag. Amen…

Wanneer er van je neus een traan in drupt verliest het ding meteen de maat. Roest vast. ------------------------------------------- uit: 'Gratis tijd voor iedereen', 2010.…

Vreedzaam op de wind dansen de golven en het helmgras wuift in de maat mee, in mijn hart wordt weemoed gedolven, jouw lach kwam van ver overzee.…

bevatten dan me lief kan zijn m'n tengere tanden typen: "ik heb schrik" want ons nest is bevuild met koekoekseieren van hen met dubbele tong m'n tengere tanden typen: "ik heb schrik" maar schreeuwen durf ik niet meer daar mijn eertijds sterke handen reeds geboeid aan banden gelegd zijn m'n tengere tanden tikken op het ritme en de maat…

Raakt middenin de vaargeul straks gedempt De doorvaart wekenlang opnieuw gestremd In Rotterdam wordt staal noch graan vergaard In Noordzee of het Scheveningse bad Kan men naast zeehond potvis en dolfijn Ook met een zeester zielsgelukkig zijn Droog is Cadzand, Kijkduin en Hellegat Smeer dus uw keel en maak uw borst maar nat Maar drink met mate…

Nu, doelloos dwalend door de resten van het verleden, zit je voor de spiegel naar jezelf te staren, oogopslag mat, jouw spraak geslonken tot onverstaanbaar gemurmel, ach, kwetsbaar dochtertje dat ik nooit heb gehad.…

een knoestige oude eik want mijn schepper wil niet over me waken uit zijn handen komen nu voorname zaken die hem overbekend maken en zeer rijk hij vulde mij op met hooi en wat takken het land had zo zijn eigen geschiedenis onder mij ontsprong een hele mooie lis de natuur had het voorjaar al te pakken de kerk bleek plots mijn allerbeste maat…

Ik zit huivrend bij de zerk der maan, Heb geen warmte dan wat aguardiente. ------------------------------------------- - mate - Deze kruidenthee is de nationale drank van Argentinië. Het is een gezelligheidsdrank, die bijna overal gedronken wordt: thuis, op het werk en op feestjes.…

Onderwijl weeft men zijn streven, de kompanen met de maats - ieder op een scheve schaats. Och, zo'n avond duurt maar even: ampelings een klamp, een kroel, maar het blijft een foute boel. Eens per jaar, om kwart voor zeven, gaan het schompus en de bral naar het foutenfestival. Eens per jaar en echt maar even ...…

Een oudstrijder met een woekerend geheugen Een vergane edelman Het vernuftige is vervlogen Hij troont op een kreunend paard De prikkels van nu maken hem dol Spinsels nestelen zich in een verweerde kop De ontspoorde droom Het kolkend sop dat ophitst Want de kosmos bruist door bloed De maat is lang niet vol En dan nog meer speeksel verspillen…

Kom maar…, kom maar hier leg je moede hoofd te ruste tegen het zachte van m’n borst vergeet voor eventjes je zorgen voor ‘n moment ben je geborgen verlost van de lasten die je torst Kom maar…, kom maar hier leg je moede hoofd te ruste mijn hart klopt in dezelfde maat gelijk het ritme van jouw pijn laat dit ’n gevoel van vrede zijn voor…

Bel me niet De maat is vol! Laat me liever met rust Ik heb genoeg van dat gesol! Ik voor jou, niet meer dan lust Ik had nooit voor je moeten vallen Daar ben ik me nu van bewust..…

- zit zij in een hoekje van de kast te wachten tot hij zich verdrinkt om straks, als zij haar wonden wast te merken hoe hij stinkt naar zweet, naar bloed, naar liters drank naar alles wat zij haat en met in haar neus die verdomde stank staat zij alleen op straat … … zo vindt hij haar, haar broer, haar maat hij troost met zachte stem hij…

De straat is leeg, het asfalt grauw Een verlaten cypres reikt halzend naar de hemel Regendruppels vallen als een weldaad op haar bladerdak Het asfalt kijkt zwart mat terug, half lauw Druppels plassen beekjes kolken niets beweegt anders dan water Vormeloos passeert de tijd Vormeloos drijven volle grijze wolken De lucht hangt gespannen als…

Als je niet meer rond mag kijken Je in je vrijheid wordt beperkt Jouw wereld steeds kleiner wordt Zonder dat jij iets hebt gemerkt Nooit meer stappen met je maten Kopje koffie drinken met je ex Eens een nacht het beest uithangen Een date alleen maar voor de seks Je spontaniteit totaal is verdwenen Door je bezitterige en jaloerse vriendin…

van ouds willen we vijftig dagen na pasen een kruisbloem pinksterpaars ook al toont ze veelal lila rose onder aan de stengel in wortelrozet bloeit met hemelvaart vaak nog net late lente vertraagde groei nu staat ze in volle bloei kijk en pluk aan de slootkant met mate hou ze wel in stand zijn thans bedreigd als soort op gazon en veld groeigestoord…

verloop Een maatpak en een zijden das een kamerjas, een strak verband een ingeblazen hoop een blok dat weegt op jou Hier nemen we nu de ruime baan de weg die leidt naar een nieuw oord Vernemen we dan uit goede bron een verstrakking van de graat Een geruite rok, een zwarte speld een doorkijkwaas, een spaarlamp brandt een nieuwgevonden maat…

twee knopen houden de snaar strak die ik te grof, te gretig ontstem een golf trilt door het trommelvlies tot in de haren van het slakkenhuis tonen wringen binnen hun maat elke tel volgt de harstslag elke ademstoot een zin ik struikel over kwinten en kwarten één noot hupt over de maatstreep heen het galmt door een gepolijste kast…

de huizen staan erbij in vol ornaat een straatje weltevree en welgelegen bewoners ogen netjes en kordaat oneffenheden worden wijs verzwegen het perk is in een aangeharkte staat wat struikjes dragen fleurig bloem en blad een hovenier weet raad met wilde loten de beestjes heeft hij keurig doodgespoten het grasveld is een nooit betreden mat…

De lente berstte uit en overal brak de grasmat open en spuugde madeliefjes en krokusjes verliefde paartjes kropen uit het slijk en nestelden zich onder de bomen buggy's en parasols plooiden zich stralend uit het groen kleedjes in alle soorten en maten vouwden zich uit de aarde blote babybeentjes ontweken het kriebelig gras kevertjes…