Alle inzendingen over matten knuppel vrij

Vanavond ga ik weer een uurtje matten Een opgefokte juut is snel gevonden Ik voel me dan zo vrij en ongebonden Vanzelf verschijnt een knuppel in m’n jatten Dat ding wordt automatisch steeds gemener: Het liefste knuppelt hij een hulpverlener…

Kon ik nog maar vrolijk huppelen loop nu met een stok te knuppelen mijn tanden klikken mee op de maat mensen, wie weet er goede raad. Wij raken op, zijn bijna versleten dat merk je ook met drinken en eten steunkousen houden het water in toom ouder worden is een kwade droom.…

zij en zij zij aan zij een bank vol mooie neuzen mooie handen lieve ogen, die bedrogen voelen en lachen over schanden harde stiltes dreunen door de nacht zij aan de goede kant elkaar gevonden met gebundelde trefkracht word ik verslonden tot niks teruggebracht de laatste druppel verkeerde gok ben nu de knuppel in het hoenderhok…

U kent toch Brian Farley zeker wel? En Yntema en Boyd en Schoop en Martis? Iconen van een wereld die keihard is Het barst van boeven in het honkbalspel Op velden waar je ‘t tuig ziet samenscholen Daar worden honken telkens weer gestolen…

een ruiter op een adelaar strijkt over de lotusvijver hij zwaait met vier armen discus en schelp en knuppel als loze wapens in zijn greep één vrije hand plukt de roze bloem ontloken aan een lange steelwortel een doorzeefde kegel zwicht onder zijn gewicht de zaden vallen verzinken in de drab de ruiter rust er op bladgroen als een…

het kon echt niet meer ik moest zo'n winkel in tussen al die stellen zoeken naar zonder hakken, zonder punten zegt dat meisje deze heb ik alleen nog in negenendertig en een half moeiteloos schiet ik in twee vriendjes van suède korte ritsjes opzij na een paar dagen lopen nog steeds geen schaafplekken zo simpel is het dus…

wat heb ik moeite met de menselijke maat want wat wil die mij nu nog zeggen geen meetlat om er naast te leggen wat heb ik moeite met de menselijke maat weinig moeite heb ik met mijn lengte voor een vrouw een reguliere maat geen moeite met die menselijke maat maar mijn gewicht is net boven het gemiddelde qua maat niet dat ik daar…

Spiegel wat is er aan de hand Zie jij ook mijn buitenkant Ik ben het zat Als ik kijk ben jij mat Is alles dof Het lijkt wel of ik van binnen plof Wanneer ga je weer stralen En kan ik je dofheid weg halen Geef mij een kans Ik wil weer glans…

matten…

Roer je knuppels, eêle bazen! Hoor dat mauwen en dat blazen: 't Is een schone pret, niet waar? Als de boôm vliegt uit het vat, Is zij zeker dol, de kat! Flinke boertjes, jonge maats! Als ik tóveren kon leren, Zou ik 't bordje gauw verkeren; 'k Stak jou voor de kat in plaats! - Vraag je, wat ik wéten wou...…

Alsof het leven geen einde heeft, hij is de laatste druppel, dat is wat hij aan mensen geeft; kijk hem grijnzen met z’n knuppel.…

Mijn naam is Vleugel ik ben uw piloot Wanneer u mij een rauwe kreet hoort slaken Moet u zich daar maar niet bezorgd om maken Dat komt, de purser zit bij mij op schoot En zij heeft voor de deur een fikse bos Dus handen aan de knuppel, remmen los!…

Ik sta tot mijn knieën in het water Levenloos geklater van onsterfelijke druppels, mijn gezicht ranselend als kleine knuppels De zwarte schapen in de lucht Bekend en berucht bij zoveel individuen die lijdzaam weer wachten tot het zal luwen…

Een Oekraïense plofkip-exporteur gooit met zijn komst een knuppel in het hok. De Haan vreest voor de vaderlandse stok en noemt zijn vlees alvast inferieur. En wij? Al kluivend aan een sjoemelvleugel versterken wij de Europese teugel.…

Een stapel pallets hoger dan de stad De schepen met tienduizenden containers Het knuppelen van eigen hulpverleners Een president die liever muren had De hoogmoed is de mens teveel geworden Wij wachten op een ramp van hoger orde…

Het hele dorp zag uitgelaten Hoe hij een vrije trap versierde En raak schoot vanaf veertig meter. Maar toen hij ’s avonds met zijn maten Zijn eerste kampioenschap vierde, Raakte hij hem nog stukken beter.…

De haan wou een hoen en kraaide in 't hok. Hij kukelde toen ineens van z'n stok. Hij viel op een kip en zei d'r terstond: ' 'k Heb zin in een wip; hoe mooi is je kont!' Ze sprak tot de haan: 'Je maakt me zeer blij! Ik bied 'm je aan: m'n legbatterij.' De haan ging heel rap de kip toen te lijf. Te vroeg werd-ie slap. Ze vloekte hem…

wat zozzz van knuppel en dan slaven gij zeide mij toch ooit dat ik moest verbraven dat ik het hitzig had vergooid om te kreunen op jouw stenen in jouw hooi te ontvriezen stofjes te zuigen op jouw tenen je kneus te muizen voor het miezen…

Jet Bussemaker wierp een flinke knuppel in ’t toch al kakelende hoenderhok Met schuldgevoel zit kippie op haar stok: 'Het is gedaan met nutteloos gehuppel Het eitjes leggen was een simpel baantje Ik teerde op de zak van ’t voorste haantje'…

Ahoy skipper Skuumkoppe In je slobbertrui In spikerjeans Ga ik nooit shoppe En des zondags Ben 'k te lui Hou hem stevig vast Die knuppel van het roer Groet Slauerhoff Recht zo die gaat En bind het grootzeil Aan de mast…

Er wordt niet meer gepraat, dus gooien we de knuppel in het hoenderhok... Liever scheiden van, dan praten met mekaar... Wat zit de mens toch raar in elkaar... Er wordt niet meer gepraat, dus is 't stil.....…

Ze willen graag een stripper laten komen De dames zijn doortastend in de zeden Ze zijn dan ook al jaren ingereden Iets waar een echte man slechts van kan dromen Ach dames, kijk, het duurt misschien wel even Uiteind´lijk wordt de knuppel toch geheven…

Ik laat je los Ontknoop dat touw Je bent niet meer gebonden Ik laat nu vrij Waar ik van hou Verlies wat wij ooit samen vonden Ik mag je niet zomaar bezitten En je houden Gewoon omdat Zonder liefde te aanschouwen Kleurt het leven vrij snel mat Maar kom je terug Mag ik erbij Levenslang vier ik dan feest Zoniet Ben jij niet meer van mij…

Ik wierp laatst een knuppel in het hoenderhok En inderdaad ze vielen allemaal van hun stok Maar potverdorie ik heb het wel geweten De knuppel werd met ferme kracht naar mij terug gesmeten Ik begaf mij naar het varkenshok daar werd juist de spoeling dun Toen heb ik de varkens uitgelegd dat ik ieder het zijne gun Maar ik was amper uitgepraat…

Er was eens een meneertje uit Terhei Die deed mee aan de krasloterij Hij kon het krassen echt niet laten en nou zwerft hij over de straten Dus vergeet niet, speel altijd met mate!…

de schaker denkt zijn stukken al zettend ver vooruit wellicht zal het hem lukken als hij de aanval stuit de koning lijkt tevreden zijn dame schuift zich vrij het paard nog onbereden de toren aan zijn zij een loper, licht hooghartig, staat stevig op één been hij stuurt en vindt dat prachtig zijn tegenstanders heen maar ergens in een hoekje…

gaat het telkens weer verdwaasd kijken alle luitjes nee, er wordt geen boe geroepen aan de zijkant blijft het doodstil hand in hand staan daar de troepen niemand slaakt een benauwde gil in de maat gaan we steeds verder terwijl de maat lang is bereikt kudde zonder echte herder alleen het zwarte schaap bezwijkt.…

hij kijkt naar nergens het is het laatste uur hij zegt: e2-e4 voor ik iets bedenken kan is het voorbij hij schaakte steeds beroerder maar bleef te duchten voor het jong geweld ooit speelt hij iedereen naar huis…

ik heb niet echt een idee hoe de voorjaarsblues moet klinken ’t is niet het moment om een noot te kraken of hoe dan ook neerslachtig een zomer te verwelkomen ik kies voor breeknoten als een tweede kans van verwelkomen ze versnellen mijn wachttijd gebroken en wel maar ritmisch hollend naar een zomers gejubel en dan pas wil ik een blue note…

schel contrast, verveelt zich in treurig geluid van hebzucht, de ballast van een verlaten bruid, verovert zij nog haar kroonjuwelen, bereid om die voor ons te stelen, verrast ons met haar toverfluit, een weerbaar lied dat ze probeert met ons te delen, de maat van alle dingen.....…